NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Τα πάντα είναι εδώ και τα πάντα είναι αλλού..

της Στελλίνας-Σεμπάστιαν

Είμαι παντού..
κι όπου ουρανός και όπου γη.
Ζω διαφορετικές καταστάσεις κάθε λεπτό. Τη μία στιγμή σ'έχω δίπλα μου και γελάμε, την άλλη λιποθυμώ από την πείνα, την άλλη έχω πλαντάξει στο κλάμα διότι είδα τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ(για πεντηκοστή φορά), την άλλη έχω λαχανιάσει από το μάθημα της γυμναστικής, την άλλη βρίσκομαι παγιδευμένη σ'ένα όνειρο εφιάλτη.
Καμιά φορά σκοτάδι,παράθυρα κατεβασμένα, ανάσες και πόθοι σβήνουν.
Άλλες η φλόγα ενός κεριού αχνοφαίνεται να τρεμοπαίζει,ελπίδες και ιδέες αναγεννιούνται, και η δίψα μας ξεχνιέται.
Και εγώ ένα αυτί που τ'ακούει.
Ένα μάτι που τα βλέπει.
Αλλά ένα στόμα που ποτέ δεν βγάζει άχνα.
Μετά από χρόνια.. επειδή λέμε πως είμαστε σοφοί(και δεν θα τη ξαναπατήσουμε), επειδή λέμε πως ζούμε τον έρωτα(αλλά δεν αντέχουμε τη μοναξιά), επειδή λέμε πως κοιμόμαστε με την Παναγιά στο προσκεφάλι μας(αλλά δε δίνουμε ένα καρβέλι ψωμί στο μετανάστη), επειδή λέμε πως είμαστε ελεύθεροι(αλλά ανεχόμαστε τη ρουφιανιά και καταπίνουμε το έγκλημα).
Επειδή λοιπόν λέμε πως είμαστε όλα αυτά
και επειδή δεν είμαστε τίποτα.

Κι αν το καλοσκεφτείς όλα αυτά τα περίεργα και τα διαφορετικά που ζεις, όλες αυτές οι στιγμές μετά από ένα δευτερόλεπτο γίνοται αναμνήσεις.
Η ζωή είναι εδώ και η ζωή είναι αλλού.
Τα πάντα είναι εδώ και τα πάντα είναι αλλού.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου