NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Δεν ξαναμπαίνω ποτέ στο Μετρό. Φοβάμαι...



του Clown

Η οργάνωση "Αντάρτικο πόλεων"  τηλεφώνησε στο ΣΚΑΙ και το Mega και ανέλαβε την ευθύνη για τη βόμβα που τοποθετήθηκε στο συρμό του Μετρό. Δήλωσε πως δεν είχε τι να κάνει, και αποφάσισε να κατασκευάσει μία βόμβα και να πάει να τη βάλει σε ένα μέρος γεμάτο κάμερες με σκοπό να σκοτώσει απλούς πολίτες.

Δήλωσε μάλιστα, πως θα ακολουθήσουν κι άλλα τέτοια χτυπήματα. Την επόμενη φορά, θα τοποθετήσουν βόμβα στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια μίας διαδήλωσης ώστε να εκπληρώσουν τις επαναστατικές τους ορέξεις και να χτυπήσουν το σύστημα στα θεμέλιά του. Ή ακόμα καλύτερα, όταν γίνονται επεισόδεια με τα ΜΑΤ, θα βγάλουνε πιστόλια και θα σκοτώνουν τους κουκουλοφόρους. Έτσι! Επανάσταση! Το συμπέρασμα είναι: ποτέ ξανά και κανένας σε διαδήλωση.

Πάντως, δόξα τω θεώ, η βόμβα είχε κατασκευαστεί λάθος. Τυχεροί είμασταν κι αυτή τη φορά. Άντε, τώρα όλοι σπίτια σας και δε βγαίνουμε έξω μέχρι να ξανάρθει χούντα και να είμαστε ασφαλείς.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Oscars 2012


του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ


Στην χθεσινή απονομή των φετινών βραβείων Όσκαρ θριάμβευσε (όπως ήταν αναμενόμενο) ο περίφημος βουβός "Artist", με συνολικά 5 βραβεία: Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α' ανδρικού ρόλου, μουσικής και κουστουμιών, με όλα τα παραπάνω βραβεία να είναι για μένα δικαιολογημένα.


Το Hugo του Μάρτιν Σκορσέζε κέρδισε τον ίδιο αριθμό βραβείων αλλά για τους τεχνικούς τομείς του (μιξάζ, φωτογραφία, ήχος, καλλιτεχνική διεύθυνση και ειδικά εφέ), ενώ οι ερμηνείες βραβεύτηκαν όπως ακριβώς προβλεπόταν. Εξίσου αναμενόμενα και τα Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας ("Ένας χωρισμός") και Κινουμένων Σχεδίων ("Rango"). Ο Γούντι Άλεν, αν και δεν παρευρέθηκε στην τελετή, τιμήθηκε με το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου για το μαγευτικό ταξίδι που μας πήγε τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι.
Προσωπικά, μία ένσταση έχω για το Όσκαρ Φωτογραφίας, που πήγε στο Hugo. Ο Χρυσός Φοίνικας που κέρδισε το Δέντρο της Ζωής στις Κάννες μπορεί να ήταν υπερβολικός, ένα βραβείο για την μοναδική φωτογραφία του όμως το άξιζε...

Αναλυτικά τα βραβεία:

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
Νικητής: The Artist

Οι Απόγονοι
Εξαιρετικά Δυνατά & Απίστευτα Κοντά
Υπηρέτριες
Hugo
Μεσάνυχτα στο Παρίσι
Moneyball
Το Δέντρο της Ζωής
Το Άλογο του Πολέμου

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Α΄ ΑΝΤΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Νικητής: Jean Dujardin - The Artist
Demian Bichir - Μια Καλύτερη Ζωή
George Clooney - Οι Απόγονοι
Gary Oldman - Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι
Brad Pitt - Moneyball

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Α΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Νικητής: Meryl Streep - Η Σιδηρά Κυρία
Viola Davis - Υπηρέτριες
Glenn Close - Albert Nobbs
Rooney Mara - Το Κορίτσι με το Τατουάζ
Michelle Williams - Επτά Μέρες με τη Μέριλιν

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Β΄ ΑΝΤΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Νικητής: Christopher Plummer - Οι Πρωτάρηδες
Kenneth Branagh - Επτά Μέρες με τη Μέριλιν
Jonah Hill - Moneyball
Nick Nolte - Warrior
Max von Sydow - Εξαιρετικά Δυνατά & Απίστευτα Κοντά

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Β΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Νικητής: Octavia Spencer - Υπηρέτριες
Berenice Bejo - The Artist
Jessica Chastain - Υπηρέτριες
Melissa McCarthy - Φιλενάδες
Janet McTeer - Albert Nobbs

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Νικητής: Michel Hazanavicius - The Artist
Woody Allen - Μεσάνυχτα στο Παρίσι
Terrence Malick - Το Δέντρο της Ζωής
Alexander Payne - Οι Απόγονοι
Martin Scorsese - Hugo

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Νικητής: Μεσάνυχτα στο Παρίσι - Woody Allen
The Artist - Michel Hazanavicius
Φιλενάδες - Kristen Wiig, Annie Mumolo
Ο Δρόμος του Χρήματος - J.C. Chandor
Ένας Χωρισμός - Asghar Farhadi

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Νικητής: Οι Απόγονοι - Alexander Payne, Nat Faxon, Jim Rash
Hugo - John Logan
Αι Ειδοί του Μαρτίου - George Clooney, Grant Heslov, Beau Willimon
Moneyball - Steven Zaillian, Aaron Sorkin, Stan Chervin
Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι - Bridget O`Connor, Peter Straughan

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ
Νικητής: Rango
Une Vie de Chat
Τσίκο & Ρίτα
Kung Fu Panda 2
Γάτος Σπιρουνάτος

 ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ
Νικητής: Ένας Χωρισμός (Ιράν
)Μοσχαροκεφαλή(Βέλγιο)
Footnote (Ισραήλ)
In Darkness (Πολωνία)
Monsieur Lazhar (Καναδάς)

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Νικητής: Hugo - Robert Richardson
The Artist - Guillaume Schiffman
Το Κορίτσι με το Τατουάζ - Jeff Cronenweth
Το Δέντρο της Ζωής - Emmanuel Lubezki
Το Άλογο του Πολέμου - Janusz Kaminski

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
Νικητής: Το Κορίτσι με το Τατουάζ - Angus Wall, Kirk Baxter
The Artist - Anne-Sophie Bion, Michel Hazanavicius
Οι Απόγονοι - Kevin Tent
Hugo - Thelma Schoonmaker
Moneyball - Christopher Tellefsen

 ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Νικητής: Hugo - Dante Ferretti, Francesca Lo Schiavo
The Artist - Laurence Bennett, Gregory S. Hooper
Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου, Μέρος 2ο - Stuart Craig, Stephenie McMillan
Μεσάνυχτα στο Παρίσι - Anne Seibel, Helene Dubreuil
Το Άλογο του Πολέμου - Rick Carter, Lee Sandales

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Νικητής: The Artist - Mark Bridges
Ανώνυμος - Lisy Christl
Hugo - Sandy Powell
W.E. - Arianne Phillips
Τζέιν Ειρ - Michael O`Connor

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ
Νικητής: Η Σιδηρά Κυρία
Albert Nobbs
Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου, Μέρος 2ο

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Νικητής: The Artist - Ludovic Bource
Οι Περιπέτειες του Τεν Τεν: Το Μυστικό του Μονόκερου - John Williams
Hugo - Howard Shore
Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι - Alberto Iglesias
Το Άλογο του Πολέμου - John Williams

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Νικητής: The Muppets - Bret McKenzie ("Man or Muppet")
Rio - Sergio Mendes, Carlinhos Brown, Siedah Garrett ("Real in Rio")

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΞΑΖ (ΗΧΗΤΙΚΑ ΕΦΕ)
Νικητής: Hugo
Το Κορίτσι με το Τατουάζ
Moneyball
Transformers 3
Το Άλογο του Πολέμου

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ
Νικητής: Hugo
Drive
Το Κορίτσι με το Τατουάζ
Transformers 3
Το Άλογο του Πολέμου

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΙΔΙΚΑ ΕΦΕ
Νικητής: Hugo
Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου, Μέρος 2ο
Real Steel
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση
Transformers 3

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
Νικητής: Undefeated
Hell and Back Again
If a Tree Falls: A Story of the Earth Liberation Front
Paradise Lost 3: Purgatory
Πίνα Μπάους

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Νικητής: Saving Face
The Barber of Birmingham: Foot Soldier of the Civil Rights Movement
God Is the Bigger Elvis
Incident in New Baghdad
The Tsunami and the Cherry Blossom

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝ. ΣΧΕΔΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Νικητής: The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore
Dimanche
La Luna
A Morning Stroll
Wild Life

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Νικητής: The Shore
Pentecost
Raju
Time Freak
Tuba Atlantic

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

ΣΟΚ: Η Ελληνική Αστυνομία συνέλαβε τον Τσακ Νόρρις!

Το αναρχικό κίνημα έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς τα τελευταία χρόνια. Ένας από αυτούς -απ' ότι φαίνεται- είναι και ο Τσακ Νόρρις. Και όχι μόνο είναι αναρχικός, αλλά βγαίνει στους δρόμους και συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής. Νόμιζε πως θα έκανε ότι γούσταρε με το αζημείωτο. Δυστυχώς, νόμιζε λάθος. Τα λαγωνικά της Ελληνικής Αστυνομίας κατάφεραν και τον συνέλαβαν! Δείτε το βίντεο-απόδειξη:



Καλύτερα μιας ώρας άθικτο μνημνείο, παρά 40 χρόνια καμμένο και γελοίο!



του Clown

Επισκέφθηκα σήμερα το βράδυ την Πλάκα για να ρεμβάσω την Ακρόπολη και να αφουγραστώ την πανέμορφη ατμόσφαιρα της περιοχής. Σε κάποια στιγμή, τα μάτια μου έπεσαν πάνω σ' ένα ωραίο αλλά μισοκατεστραμένο μνημείο. Αφού το θαύμασα για καμιά ώρα, πήγα και διάβασα την ταμπέλα με τις πληροφορίες που υπάρχει σε όλα τα μνημεία- τη διάβασα μάλιστα στα αγγλικά για να κάνω εξάσκηση και μετά και στα ελληνικά για να μάθω τις άγνωστες λέξεις.

Το λέγανε "Μνημείο του Λυσικράτη" και είχε κατασκευαστεί τον 4ο αιώνα π.Χ. Η ανάγνωση των πληροφοριών, μου έδωσε να καταλάβω ότι ένα μέρος του μνημείου καταστράφηκε από τον Ομέρ πασά κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης του 1821. Συγκεκριμένα υπέστη ,μερικές ευτυχώς, φθορές το 1824.

Αυτά δε τα σκέφτηκαν ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης προτού ξεκινήσουν την επανάσταση; Δε σκέφτηκαν το πλήγμα που επρόκειτο να υποστεί ο ελληνικός πολιτισμός από αυτήν; Πείτε μου γιατί να καταστραφεί το μνημείο του Λυσικράτη και να μην μπορώ να το θαυμάσω εγώ σήμερα; Για να κάνουν 10-20 αλήτες την καύλα τους; Ε, όχι. Αυτό δε το δέχομαι.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Γιώργο φυλάξου! Έρχεται ο Άδωνις και ο Μάκης.

του Clown

Μετά την προσχώρηση του Άδωνι Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη στη Ν.Δ., υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τρομερό. Αν συνεργαστεί η Ν.Δ. με το ΠαΣοΚ στις ερχόμενες εκλογές, προκειμένου να φτιάξουν κυβέρνηση, ο Άδωνις και ο Μάκης θα βρίσκονται σε συνεργασία με τον αντιεξουσιαστή -όπως έχει δηλώσει επανειλλείμένως- Γιώργο Παπανδρέου (αν εκλεγεί βουλευτής).




 Έτσι, θα έχουμε κάποιον που κυνηγά με αυτοσχέδια τσεκούρια τους αντιεξουσιαστές και κάποιον που έχει βάλει στόχο να κλείσει το γνωστότερο σάιτ των αναρχικων/αντιεξουσιαστών, στην ίδια κυβέρνηση με έναν αντιεξουσιαστή. Γαμάτο!

(Βασικά, αυτοί οι τρεις ήδη βρίσκονται στην ίδια κυβέρνηση, άλλα τώρα είναι περίπτωση έκτακτης ανάγκης για το καλό της πατρίδος, οπότε δε μετράει. Μπροστά στο καλό της Ελλάδας και των Ελλήνων, οι ιδεολογικές διαφορές εκμηδενίζονται.)

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Λίγη σνομπαρία δεν βλάπτει...

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ





Λοιπόν μέχρι προχθές είχα την εντύπωση ότι τα ΜΑΤ αποτελούσαν εμπόδιο για τους διαδηλωτές και ότι οι τελευταίοι τα μισούσαν. Στη μαθητική διαδήλωση της Παρασκευής στο Σύνταγμα πάντως, αυτά ήταν άφαντα και οι μαθητές βαριόντουσαν, οπότε άρχισαν να τα ψάχνουν και να τα παρακαλάνε να εμφανιστούν μπας και διασκεδάσουν λίγο.



Σαφώς οι μαθητές που προκαλούσαν τους Ματατζήδες δεν ήταν παρά μία πολύ μικρή μειοψηφία, αλλά έστω και αυτή είναι αρκετή για να δώσει ένα κάποιο δίκιο στα ΜΑΤ και ένα μερίδιο ευθύνης για τα επεισόδια σε όλους τους διαδηλωτές. Με άλλα λόγια, οι 10 ανεγκέφαλοι ή βαλτοί (το 2ο περιλαμβάνει και το 1ο...) στους 1000 παρευρισκόμενους, επιβάλλουν φασιστικά σε όλους τους υπόλοιπους αυτό που προσπαθούν να πετύχουν: την βία σε βάρος της ειρηνικής διαδήλωσης.

Το θέμα εδώ, επειδή πάντα θα υπάρχουν και βαλτοί και (κυρίως) ανεγκέφαλοι, νομίζω ότι έγκειται στην στάση που κρατάνε όλοι οι υπόλοιποι απέναντί τους. Αν δεν μαζεύονταν γύρω τους να δουν «τι θα γίνει», τα λίγα αυτά προκλητικά παιδιά ίσως να μην σταματούσαν, αλλά τουλάχιστον δεν θα πολλαπλασιάζονταν τόσο πολύ και δεν θα στερούσαν τόσο το δίκιο από τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν, ακόμη κι όταν άρχισαν να κατεβαίνουν τα ΜΑΤ προς τους εν λόγω μαθητές, απλά τους αγνοούσαμε, παραμέναμε όλοι μαζί μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη και δεν χωριζόμασταν με τους μισούς να βρίζουν τους άλλους μισούς, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.

Γιατί μετά θα μπορούσαν όλοι να κάτσουν αποφασιστικά μπροστά στους απειλητικούς Ματατζήδες και να αρχίσουν με το δίκιο τους να τους πετάνε Χριστοπαναγίες --και νεράντζια.

Αλλά όταν ακολουθούν τόσοι πολλοί αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια, δυστυχώς το χάνουν (σε μεγάλο τουλάχιστον μέρος) το δίκιο τους και η όποια ακόλουθη προκλητική στάση τους απέναντι στα ΜΑΤ δεν είναι όσο δικαιολογημένη όσο θα μπορούσε να είναι.

Αφού λοιπόν, ξέρετε ότι μερικά άτομα σας χρησιμοποιούν (δεν το ξέρετε;) είτε για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, είτε την καύλα τους, γιατί δεν τους σνομπάρετε λιγάκι; Λίιιγη σνομπαρία δεν βλάπτει...



Επειδή όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι παραείμαι γκρινιάρης, πρέπει να κοιτάξω και την καλή πλευρά της όλης ιστορίας. Και πέρα από επί μέρους εικόνες μαθητών τις οποίες βρήκα επιεικώς τραγικές, έχω να τονίσω με χαρά ότι στην διαδήλωση παρευρέθηκε διπλάσιος αριθμός μαθητών απ' ό,τι στην αντίστοιχη του Οκτώβρη, μεταξύ των οποίων υπήρχαν άτομα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα έμπαιναν στον κόπο να ασχοληθούν με τέτοιου είδους πράγματα. Αλλά κυρίως, όσο εντύπωση μου έκανε η ανωριμότητα κάποιων παιδιών, άλλο τόσο εντύπωση μου έκανε η ωριμότητα άλλων. Ναι, υπάρχουν έφηβοι στ' αλήθεια ώριμοι και με άποψη. Πράγμα που είναι επιτέλους κάτι το αληθινά ευχάριστο...

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Εμπειρίες από τη χθεσινή μαθητική συγκέντρωση στο Σύνταγμα.



Χθες στο Σύνταγμα, μαζευτήκαμε κάπου στους 1000 μαθητές για να κλείσουμε το δρόμο έξω από τη Βουλή, να εκνευρίσουμε τους οδηγούς που έπρεπε να στρίψουν ένα στενό πιο πριν, να χάσουμε λίγο μάθημα, να πάρουμε καμιά απουσία και να ξαναδούμε τους φίλους μας τα ΜΑΤ (εγώ για το τελευταίο πήγα πιο πολύ). Με τα ΜΑΤ είχα να επικοινωνήσω μια βδομάδα και είχα αρχίσει να εμφανίζω συμπτώματα στέρησης.

Με λύπη μου παρατήρησα πως μόλις φτάσαμε στο Σύνταγμα, δεν υπήρχε πουθενά κανένας Ματατζής. Ούτε μια διμοιρία. Ούτε ένας διμοιρίτης βρε αδερφέ! Ούτε καν ένας τροχονόμος... Ξενέρωσα αφάνταστα. Παρ' όλ' αυτά, παρέμεινα στο χώρο για να κρατήσω το δρόμο κλειστό και να εκνευρίσω τους οδηγούς. Εξ' άλλου, γουστάρω τρελά όταν με βρίζουν οι οδηγοί γιατί έτσι -βρίζοντας τους διαδηλωτές- μειώνεται η επιθυμία τους για επανάσταση. Τη μισώ την επανάσταση.

Από τη μία, πήγαινα στα παιδιά που είχαν κάτσει μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και φωνάζανε συνθήματα τους στυλ "Και Α και ΟΥ, και ΟΥ, γαμώ το ΔΝΤ!" ενώ παρότρυναν τους υπόλοιπους να κάτσουν κάτω και να μη μένουν όρθιοι. Σε κάποια φάση τους είπα ότι εκεί που κάθονται δε τους ακούει κανείς παρά μόνο τα περιστέρια, οι τσολιάδες και ο -γνωστός- Άγνωστος Στρατιώτης. Τους είπα να πάμε μέχρι τα Προπύλαια και να ξαναγυρίσουμε αλλά η απάντησή τους ήταν αποστομωτική:
"Εμείς ήρθαμε εδώ για να διαδηλώσουμε ειρηνικά και να ακουστεί η φωνή μας."
"Πως θα ακουστεί η φωνή σου μωρή όταν δε σε ακούει ούτε ένας άνθρωπος;" της απάντησα.
"Θα μας ακούσουνε οι βουλευτές, μου είπε." Ε, εκεί δεν απάντησα καν και έφυγα...

Πήγα λίγο πιο πέρα που ήταν κάτι αγόρια με μοικάνες και μαντήλια και έβριζαν οποιονδήποτε προσπαθούσε να περάσει μέσα από τον κλειστό δρόμο. Δε λέω, καλά τους κάνανε γιατί έτσι μειωνόταν η επιθυμία των διερχομένων για επανάσταση -ειδικότερα σε κάτι βλάκες που μαρσάρανε με τις μηχανές για να μας τρομάξουν, θα μπορούσαν να τους ρίξουν και καμία ψιλή για να μάθουν να τραμπουκίζουν. Αυτοί συνέχιζαν να κάνουν καφρίλες του στυλ "πέταγμα νερατζιών σε αυτοκίνητα που προσμαθούσαν να περάσουν το δρόμο", "βρίσιμο στην Ελένη Λουκά" (ναι, ήταν κι αυτή στο Σύνταγμα) και άλλα τέτοια.

Μέχρι που κάποια στιγμή ένας δυο "μαθητές" -βαλτοί προφανώς από την αστυνομία- πέρασαν τα πρώτα κάγκελα της Βουλής και άρχισαν να πετούν νεράτζια στα κρυμμένα ΜΑΤ.

Ξέρετε, με τα νεράτζια είναι πολύ εύκολο να νικήσεις τα ΜΑΤ. Αυτοί δακρυγόνα, πιστόλια, γκλομπ, ασπίδες, κράνη και εμείς νεράτζια! Πέταξαν ορισμένα και στη Βουλή και σε κάποια φάση βγήκε έξω ο Πάγκαλος και προσπαθούσε να τα πιάσει για να τα φάει. Μόλις τον είδαν οι προαναφερθέντες κάφροι, μαζεύτηκαν όλοι εκεί και μερικοί του πέταξαν πέτρες.΄Εκείνος τους είπε να σταματήσουν να πετάνε πέτρες γιατί οι πέτρες δεν τρώγονται και αυτοί του είπαν πως θα τις φάει στη μάπα.

Μετά από λίγο, ήρθαν -επιτέλους- πέντε (!) άνδρες (?) των ΜΑΤ, ώστε να ρίχνουν  σε αυτούς οι μαθητές και να αφήσουν ήσυχο τον Πάγκαλο. Οι μαθητές πέσανε στη φάκα της αστυνομίας, αλλά ο Πάγκαλος τσαντίστηκε και άρχισε να σπάει τα μάρμαρα της Βουλής και να τα πετάει στα ΜΑΤ.

Τότε, τα ΜΑΤ κάνανε αυτό που περιμένανε από την αρχή. Βρήκανε την αφορμή ότι ορισμένοι τους πετούσαν νεράτζια και κατέβηκαν δυο-τρεις διμοιρίες από τον προαύλιο χώρο της Βουλής στην Αμαλίας. Εφάρμοσαν αυτό το κλασσικό "σχέδιο σκούπα" και μερικά "ντου" και κατάφεραν να αδειάσουν τον δρόμο από μαθητές. Έπειτα, μπήκανε δύο διμοιρίες από τα δύο πλάγια της πλατείας και άρχισαν να χτυπουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν. Εκείνη την ώρα, στην πλατεία βρίσκονταν μόνο ειρηνικοί μαθητές μιας και οι υπόλοιποι είχαν φύγει προς Μοναστηράκι.

Σαφώς, η αστυνομία δεν περίμενε την επιμονή που έδειξαν τα παιδιά και νόμιζε ότι μόλις μας διώξουν από το δρόμο θα φύγουμε για τα σπίτια μας. Κάνανε λάθος όμως. Επί περίπου μισή ώρα, τα ΜΑΤ μας κυνηγούσαν μέσα στην πλατεία, με τους περαστικούς να βλέπουν το τι γίνετε και -προφανώς- να παίρνουν το μέρος μας. Αυτό είναι από τα χειρότερα χτυπήματα που δέχτηκε χθες η χούντα μας. Όλοι αυτοί οι περαστικοί -που ήταν εκατοντάδες- μετέφεραν τα γεγονότα στις οικογένειές τους, αλλά και στο διαδύκτιο -που ακόμα είναι γεμάτο από κείμενα και ειδήσεις που μας στηρίζουν.

Τέλος παντων, αυτά έγιναν πάνω-κάτω χθες στο Σύνταγμα. Τα κυριότερα σημεία που εντόπισα είναι 1. Ο φασισμός που έδειξαν τα παιδιά με τα νεράτζια μη αφήνοντάς μας να διαδηλώσουμε ειρηνικά
2. Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα της αστυνομίας -που όχι απλώς δεν διέλυσε τη διαδήλωση, αλλά γέμισε αγανάκτηση τους περαστικούς.
3. Ότι πολλά παιδιά που πίστευα ότι δε θα πάνε ποτέ σε διαδήλωση ήρθαν χθες.
4. Ότι είμαστε 15-16 χρονών και είμαστε αναγκασμένοι να πολεμάμε με αυτά τα ανθρωποειδή για να έχουμε το δικαίωμα να διαδηλώσουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας. (οι μεγαλύτεροι να το ακούν αυτό)
5. Ότι η σύγχρομη χούντα είναι στα πρόθυρα της κατάρευσης!

Υ.Γ.: Μην εστιάζετε την προσοχή σας σε 50-100 κάφρους που πετάνε νεράτζια. Παντού και πάντα υπάρχουν ηλίθιοι. Δε θα κάτσουμε να βρίζουμε αυτούς αντί για τους πολιτικούς. Τν επόμενη φορά θα είμαστε πιο οργανωμένοι και θα περιμένουμε την αστυνομία να επιτεθεί πρώτη. Όταν επιτεθεί -που 100% θα επιτεθεί- τότε αμυνόμαστε. Και τότε θα έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα πετάνε οι διπλάσιοι νεράτζια.
Τα ξαναλέμε. (Αρχίστε από τώρα να σκέφτεστε πως θα χτίσουμε τον κόσμο μας. Η ώρα πλησιάζει)

(Σήμερα στις 17.00, ξαναέχει μαθητική συγκέντρωση στο ίδιο σημείο.)

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ειρηνική διαδήλωση μαθητών αύριο στο Σύνταγμα!



Αύριο, από τις 11.00 μέχρι τις 15.00 (ελπίζω και πιο αργά), θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση μαθητών στο Σύνταγμα. Ειρηνική. Από την πλευρά μας τουλάχιστον γιατί από την άλλη πλευρά βρίσκονται ορισμένα ανθρωποειδή που δε σκέφτονται, αλλά υπακούουν στις εντολές κάπιοων άλλων ανθρωποειδών...

Τους λόγους που πρέπει να πάει κάποιος σε διαδήλωση ελπίζω να τους έχετε καταλάβει (τόσο καιρό τι κάνουμε;). Αμα δεν έρθετε σε ΕΙΡΗΝΙΚΗ, ΜΑΘΗΤΙΚΗ, ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ διαδήλωση τότε που θα πάτε; Πουθενά. Επομένως, ή έρχεστε αύριο ή δεν έρχεστε ποτέ... Και δε νομίζω οι συνθήκες να μας επιτρέπουν να μην πάμε ποτέ σε διαδήλωση.

Τέλος, πιστεύω ότι για να δούμε άσπρη μέρα, πρέπει να προσπαθήσουμε κι εμείς λίγο και όχι να τα αφήουμε όλα στους άλλους. Οι αλλαγές στη ζωή μας δε θα γίνουν από τη μία στιγμή στην άλλη, ούτε με μία διαδήλωση. Ο δρόμος είναι μακρύς και στρωμένος με αγκάθια. Αλλά θα τα καταφέρουμε!

Το event στο f/b: http://www.facebook.com/#!/events/238938569525291/

ΔΙΑΔΩΣΤΕ!!!

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Σκατά στα μούτρα του Αγίου Βαλεντίνου...

Για μένα η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία κανονική Τρίτη 14/2/2012 που κάθομαι μπροστά στο pc μου τρώγοντας ποπ-κορν και σας παροτρύνω να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι.



Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Μάνα θα αργήσω να γυρίσω... Έχει πόλεμο...



Αύριο θα είναι μια μέρα δύσκολη. Άλλη μια μέρα, που η μυρωδιά από τα δακρυγόνα, θα μου τρυπάει τα ρουθούνια και θα καίει τα πνευμόνια μου. Ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμου, απ' όλη την Ελλάδα, θα είμαι και εγώ. Εκεί, χωρίς να προκαλώ, απλά και μόνο με τη παρουσία μου. Το μυαλό μου θα είναι στους πιθηκάνθρωπους με τις πράσινες στολές, τις ασπίδες και τα γκλοπ.

Μην κάνουν "ντου" και δεν προλάβω να κάνω πίσω. Και με πλακώσουν 5 με τα γκλοπ και τα πόδια τους. Δεν αντέχεται τόσο ξύλο. Είναι σκληρή εμπειρία. Τα μάτια μου θα είναι στραμμένα στον έναν, από τους πιθηκάνθρωπους, που ρίχνει τα δακρυγόνα. Μηδέ το ακούσω και πέσει επάνω μου. Όπως τον Οκτώβρη. Σταμάτησε επάνω στα πόδια μου, δε πρόλαβα να πάρω ανάσα και για δέκα λεπτά έφτυνα αίμα. Ποιος ξέρει πόσο καρκίνο εισέπνευσα. Ποιος ξέρει αν ήμουν 60 και όχι 30, τι θα είχα πάθει.

Αύριο είναι η μεγάλη "κηδεία" και επίσημα του ελληνικού έθνους.
Θα κάτσω να τη..."κλάψω" μέχρι αργά. Έως ότου δοθεί στη κυκλοφορία ξανά η Λ. Αμαλίας, η Όθωνος, η Σταδίου και η Γεωργίου Α'
Θα κάτσω να τη..."κλάψω" ακόμα και όταν θα περνάνε τα καλογυαλισμένα αυτοκίνητα με τις μακιγιαρισμένες γκόμενες που θα περάσουν από εκεί για να πάνε σε καμία πίστα της Συγγρού ή της Παραλιακής και δεν θα έχουν πάρει χαμπάρι τι ακριβώς έχει γίνει...

Δύσκολη μέρα η αυριανή. Θα πέσει πολύ ξύλο...
Μπορεί και μην τελειώσει αύριο, όπως τον Δεκέμβριο του 2008.
Τότε, που για δέκα και πλέον μέρες, καιγόταν όλη η Ελλάδα.
Τότε "κλαίγαμε" έναν 15χρονο Έλληνα πολίτη, αύριο θα κλαίμε 11 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες.

Μήπως αύριο τελικά, δεν θα δωθεί για πολλές μέρες στη κυκλοφορία η Λ. Αμαλίας, η Όθωνος, η Σταδίου και η Γεωργίου Α';
Μήπως αύριο, δεν θα δω αργά το βράδυ καλογυαλισμένα αυτοκίνητα με ανέμελες γκόμενες;
Μήπως αύριο, θα γίνει η αληθινή επανάσταση;

Μάνα μη φτιάξεις φαγητό, θα αργήσω να γυρίσω...Έχει πόλεμο...
 
Πηγή: tromaktiko.gr

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Ή τώρα ή ποτέ...



Κινηματικές και συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες καλούν τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία να βγουν στους δρόμους:

-Πέμπτη 9/2 Συλλαλητήριο, συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 6.00 μμ. Να γίνει αυτό η αρχή για καθημερινή κάθοδο στις πλατείες και στο Σύνταγμα.

· 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ Παρασκευή 10 και Σάββατο 11 Φλεβάρη – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΙΣ 11.00 π.μ. στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ

· Κυριακή 12/2 στο Σύνταγμα από τις 12.00 το μεσημέρι σε μια μεγάλη συγκέντρωση και περικύκλωση της Βουλής καθώς και στις πλατείες σε όλη την Ελλάδα που οργανώνονται από τα συνδικάτα και τις λαϊκές συνελεύσεις.

Άντε να δούμε αν θα γίνει η έφοδος μία από αυτές τις μέρες... Πάντως, να περάσει το μνημόνιο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Την Τρίτη ήταν 3000 και παραλίγο να μπούνε μέσα. Φανταστείτε τώρα που θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες...

Μήνυμα στα ΜΑΤ: Είναι η τελευταία σας ευκαιρία. Είτε θα μας αφήσετε να μπούμε μέσα, είτε θα είστε για μια ζωή στο περιθώρειο, είτε ακόμα θα φάτε και ξύλο. Αυτά τα μέτρα δε θα περάσουν με την καμία. Άμα θέλετε, αφήστε τον κόσμο να πράξει όπως θέλει. Αλλιώς, επειδή για εσάς δεν θα έχει ελικόπτερο, σας βλέπω να τρώτε ξύλο, να τρέχετε να σωθείτε, να καίγεστε από μολότοφ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων... Η απόφαση είναι δική σας. (όχι πως άμα μας αφήσετε εξαλείφονται όλα τα προηγούμενα)

Μήνυμα στους πολιτικούς: Σόρρυ που το λέω, αλλά δε θα έχετε την ευκαιρία να μην ψηφίσετε τα νέα μέτρα. Δε θα σας αφήσουμε να μπείτε μέσα. Άμα μπείτε εσείς θα μπούμε και εμείς.

Μήνυμα στους αναγνώστες: Κατώτατος μισθός για πρωτοδιορισμένους κάτω από 400 ευρώ.


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Φωτογραφίες από τη σημερινή πορεία.

Πολύ επαναστατική διάθεση σήμερα στο Σύνταγμα... Όχι και πάρα πολύς κόσμος, αλλά πολύ παθιασμένος. Αυτό που με εντυπωσίασε, είναι ότι ο κόσμος κατάφερε να φτάσει μέχρι τα τελευταία σκαλιά πριν μπει στη βουλή παρ' ότι εκείνη την ώρα το μεγαλύτερο μέρος της πορείας είχε φύγει (δεν πρέπει να ήταν στο σημείο πάνω από 5.000).

Επίσης αξίζει να σημιωθεί, ότι την ίδια ώρα και στο ίδιο σημείο, ο κόσμος ήταν εντελώς χύμα. Το πολύ να ήταν 2-3 οργανώσεις (από τις 100.000 που υπάρχουν) και οι υπόλοιποι ήταν μόνοι τους. Πρώτη φορά, είδα στον ίδιο χώρο ελληνικές και μαυροκόκκινες σημαίες! Επιτέλους!





Υπάρχουν δεκάδες στο iderne άμα ψάψετε. Δεν υπάρχει λόγος να τις βάλουμε όλες εδώ. Πάντως, θα μπορούσατε να τις βλέπατε όλες -ΟΛΕΣ- αν είσασταν εκεί. Γαμάτο ε; Δεν το είχα σκεφτεί...

Υ.Γ.: Respect σε κάποιος φοιτητές οι οποίοι όταν τα ΜΑΤ κατεβήκαν τα σκαλιά, αυτοί έκαναν σειρά μπροστά τους κρατώντας τις σημαίες της περιφρούρισης και δεν υποχωρούσαν με με τίποτα.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Nothing is worth more than this day


Και να’μαι πάλι ανάσκελα στο κρεβάτι, κοιτώντας το άσπρο μου τάβανι. Αναρωτιέμαι τι κάνω λάθος; Γιατί; Γιατί τα καταστρέφω όλα; Η σκέψη μου ξαφνικά στρέφεται στο απέραντο κενό, εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε καν το τίποτα! Αν με ενοείς.
Λυγίζω τα γόνατά μου και μ’ένα χαμένο βλέμμα , ανασηκώνομαι. Δάκρυα κυλάνε στα μάγουλά μου, όμως δε δίνω σημασία, τα αγνοώ. Σαν φάντασμα προχωράω στο διάδρομο κι ύστερα επιτέλους φτάνω στο νεροχύτη του μπάνιου. Πασπαλίζομαι με το παγωμένο νερό της βρύσης και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Πφφφ, καμία διαφορά. Ακόμα όλα μαύρα τα βλέπω. Και συννεφιά, πολλή. Και μετά..οι φωνές άρχισαν ξανά. Προσβολές, αμφιβολίες, γέλια και κλάμματα, απολογίες,ψέματα,ενοχές.
Ξανά στο δωμάτιο, παντζούρια κλειστά και κεριά πάνω στο γραφείο,αυτά  που οι μυρωδιές αφήνουν πίσω τους αναμνήσεις. Τραγούδια που ψιθυρίζουν κάτι στιγμές που θα’ρθουν. Μα και πάλι χάνομαι σ’ένα κενό , με τραβάει,δε μπορώ να αντισταθώ. Έτσι και ανέβηκα στην ταράτσα, έριξα μια ματιά και δίσταξα. Έκανα τρία βήματα πίσω. Ο αέρας ανέμιζε τα μαλλιά μου και διαπερνούσε τα ρούχα μου. Έκλεισα τα μάτια και ξαναχάθηκα στο κενό. Φώναξα αντίο και πήδηξα..




Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Φιλικά, Αλέξανδρος.

Μπορεί να μην έχει μάθει ακόμα πως το "ήμουν" γράφεται με ήτα, όμως ο "Αλέξανδρος", το παιδί που έφτιαξε και πρόβαλε το παρακάτω βίντεο στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου του Λυκείου του, ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται. Και καλά θα ήταν αν ήξεραν λίγοι ακόμη. Πόσο μάλλον εκείνοι που ξέρουν και γράφουν το "ήμουν" σωστά.

Δείτε το βίντεο. Σας αφορά στ' αλήθεια.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Πόλεμος...

Συγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά θέλω να κάνω μια ερώτηση. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι είναι αρκετά πιθανόν να γίνει πόλεμος; Παγκόσμιος. ΜΕ ΠΥΡΗΝΙΚΑ.

Κι αν νομίζετε ότι ένας πόλεμος είναι πολύ μακρία από μας -πόλεμοι γίνονται μόνο στο Ιράκ, το Ισραήλ κ.λπ.- να σας ενημερώσω ότι, αν γίνει, σίγουρα θα πάρει μέρος και η Ελλάδα μιας και ήδη βρίσκεται -καθόλου τυχαία- στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Το χειρότερο όμως είναι, ότι στρατιώτες θα είμαστε ΕΜΕΙΣ...