Λίγη σνομπαρία δεν βλάπτει...

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ

Λοιπόν μέχρι προχθές είχα την εντύπωση ότι τα ΜΑΤ αποτελούσαν εμπόδιο για τους διαδηλωτές και ότι οι τελευταίοι τα μισούσαν. Στη μαθητική διαδήλωση της Παρασκευής στο Σύνταγμα πάντως, αυτά ήταν άφαντα και οι μαθητές βαριόντουσαν, οπότε άρχισαν να τα ψάχνουν και να τα παρακαλάνε να εμφανιστούν μπας και διασκεδάσουν λίγο.

Σαφώς οι μαθητές που προκαλούσαν τους Ματατζήδες δεν ήταν παρά μία πολύ μικρή μειοψηφία, αλλά έστω και αυτή είναι αρκετή για να δώσει ένα κάποιο δίκιο στα ΜΑΤ και ένα μερίδιο ευθύνης για τα επεισόδια σε όλους τους διαδηλωτές. Με άλλα λόγια, οι 10 ανεγκέφαλοι ή βαλτοί (το 2ο περιλαμβάνει και το 1ο...) στους 1000 παρευρισκόμενους, επιβάλλουν φασιστικά σε όλους τους υπόλοιπους αυτό που προσπαθούν να πετύχουν: την βία σε βάρος της ειρηνικής διαδήλωσης.

Το θέμα εδώ, επειδή πάντα θα υπάρχουν και βαλτοί και (κυρίως) ανεγκέφαλοι, νομίζω ότι έγκειται στην στάση που κρατάνε όλοι οι υπόλοιποι απέναντί τους. Αν δεν μαζεύονταν γύρω τους να δουν «τι θα γίνει», τα λίγα αυτά προκλητικά παιδιά ίσως να μην σταματούσαν, αλλά τουλάχιστον δεν θα πολλαπλασιάζονταν τόσο πολύ και δεν θα στερούσαν τόσο το δίκιο από τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν, ακόμη κι όταν άρχισαν να κατεβαίνουν τα ΜΑΤ προς τους εν λόγω μαθητές, απλά τους αγνοούσαμε, παραμέναμε όλοι μαζί μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη και δεν χωριζόμασταν με τους μισούς να βρίζουν τους άλλους μισούς, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.

Γιατί μετά θα μπορούσαν όλοι να κάτσουν αποφασιστικά μπροστά στους απειλητικούς Ματατζήδες και να αρχίσουν με το δίκιο τους να τους πετάνε Χριστοπαναγίες --και νεράντζια.

Αλλά όταν ακολουθούν τόσοι πολλοί αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια, δυστυχώς το χάνουν (σε μεγάλο τουλάχιστον μέρος) το δίκιο τους και η όποια ακόλουθη προκλητική στάση τους απέναντι στα ΜΑΤ δεν είναι όσο δικαιολογημένη όσο θα μπορούσε να είναι.

Αφού λοιπόν, ξέρετε ότι μερικά άτομα σας χρησιμοποιούν (δεν το ξέρετε;) είτε για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, είτε την καύλα τους, γιατί δεν τους σνομπάρετε λιγάκι; Λίιιγη σνομπαρία δεν βλάπτει...

Επειδή όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι παραείμαι γκρινιάρης, πρέπει να κοιτάξω και την καλή πλευρά της όλης ιστορίας. Και πέρα από επί μέρους εικόνες μαθητών τις οποίες βρήκα επιεικώς τραγικές, έχω να τονίσω με χαρά ότι στην διαδήλωση παρευρέθηκε διπλάσιος αριθμός μαθητών απ' ό,τι στην αντίστοιχη του Οκτώβρη, μεταξύ των οποίων υπήρχαν άτομα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα έμπαιναν στον κόπο να ασχοληθούν με τέτοιου είδους πράγματα. Αλλά κυρίως, όσο εντύπωση μου έκανε η ανωριμότητα κάποιων παιδιών, άλλο τόσο εντύπωση μου έκανε η ωριμότητα άλλων. Ναι, υπάρχουν έφηβοι στ' αλήθεια ώριμοι και με άποψη. Πράγμα που είναι επιτέλους κάτι το αληθινά ευχάριστο...