NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Μια εικόνα=1000 λέξεις



                                                                                                                                    eva0mwah


Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

10 κανόνες για έναν σωστό τσακωμό

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ





ΠΡΟΣΟΧΗ: Η παρακάτω ανάρτηση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ξενέρωτες και, κυρίως, παρεξηγησιάρες χαζογκομενίτσες που πρόκειται να αρχίσουν να γκρινιάζουν σαν ξεμωραμένες μπαμπόγριες αφού τη διαβάσουν, νομίζοντας ότι είμαστε μισογύνιδες και τέτοιες βλακείες. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΣΚΑΣΕ.


Μπορούμε τη σύγκρουση να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέσο και αφορμή για την αποφυγή των πρόσκαιρων συμβιβασμών και της αποτελμάτωσης, αρκεί να μάθουμε την τέχνη της.

The rules!

Για τους άντρες:
1. Ποτέ μην παραδέχεστε το λάθος σας. Και μην ξεχνάτε: Ο άντρας έχει πάντα δίκιο!

2. Μην περιμένετε να βρείτε αφορμή. Αν σας έχει καυλώσει να τσακωθείτε, τσακωθείτε! Απλά σκεφτείτε μια βλακεία και αρχίστε να φωνάζετε.

3. Να εξάπτεστε. Να θυμάστε ότι ένας από τους βασικότερους κανόνες των καλών τσακωμών είναι να σπάσετε τα νεύρα της συντρόφου σας για τα καλά. Αρκεί να είστε αρκετά τούμπανος ώστε να μπορέσετε στη συνέχεια να την κρατήσετε στην αγκαλιά σας μέχρι να ηρεμήσει, χωρίς να σας βγάλει τα μάτια.

4. Μην επηρεάζεστε και τόσο από το σινεμά. Σίγουρα θέλετε να αδειάσετε ό,τι υπάρχει πάνω στο γραφείο σας στο πάτωμα, αλλά στο σινεμά πάντα παραλείπουν το πόσο βαρετό είναι να τα μαζεύεις μετά.

5. Μην προσπαθείσετε να κάνετε εντύπωση χτυπώντας τον τοίχο με το χέρι σας, δεν θα σπάσει. Ο τοίχος.

Για τις γυναίκες:
1. Να έχετε πάντα σκυμμένο το κεφάλι.

2. Να έχετε φροντίσει τα νύχια σας να είναι κομμένα γιατί ο κακόμοιρος ο σύντροφος κινδυνεύει από αυτά.

3. Να μην είστε θυμωμένη, αλλά θλιμμένη.

4.Μην χαστουκίζετε, μην βρίζετε. Δεν ξέρετε τι μπορεί να γίνει αν τσαντίσετε πολύ τον σύντροφό σας (εντάξει, το ενδεχόμενο να μεταμορφωθεί σε κανένα μεγάλο πράσινο τέρας είναι μάλλον απίθανο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...). Στην περίπτωση που τον χαστουκίσετε και σας ανταποδώσει το χαστούκι, φύγετε, είναι γκέι.

5. Και ο σημαντικότερος όλων: Βάλτε τα κλάμματα. Αυτό περιμένει κι ο άλλος έτσι κι αλλιώς. Να θυμάστε: Καυγάς χωρίς κλάμμα, φαγητό χωρίς αλάτι.

Αυτά για σήμερα, ελπίζουμε να πάρετε στα σοβαρά τις συμβουλές μας.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Ο πρώην γείτονάς μας...



Αυτός ο άνθρωπος -είτε το θέλουμε είτε όχι- είναι ο φίλος μας, ο γνωστός μας, ο πατέρας μας, ο θείος μας κ.ο.κ. Θα θέλαμε σαν κοινωνία να τον χαρακτηρίσουμε "περιθωρειακό", αλλά πλέον -όπως έχουν έρθει τα πράγματα- ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Οι άστεγοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τους 25.000 και αυξάνονται καθνμερινά. Πλέον, το περίεργο είναι να μην συναντήσεις κάποιον άστεγο στο δρόμο σου και όχι να συναντήσεις.

Αν αναρωτηθήκατε λοιπόν που μετακόμισε ο πρώην γείτονάς σας, φαντάζομαι να καταλάβατε την απάντηση.

Και για το τέλος κάποιο πασίγνωστοι στίχοι:

"Μένω μονάχος στο παρόν μου,
να σώσω οτιδήποτε αν σώζετε,
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου,
συνένοχο στο φόνο δε θα μ 'έχετε."

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

24 / 01 / 2012: Η τελευταία ημέρα του μεγαλύτερου Έλληνα σκηνοθέτη

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο σπουδαιότερος Έλληνας σκηνοθέτης, ο τόσο αγαπημένος από τον ελληνικό λαό, άφησε εχθές, 24 Ιανουαρίου, την τελευταία του πνοή.

Ενώ αυτήν την περίοδο γύριζε την νέα του ταινία, με τίτλο «Άλλη θάλασσα», η οποία δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ, χτυπήθηκε από μηχανάκι και μερικές ώρες αργότερα, στο νοσοκομείο, έχασε στην μάχη του με το θάνατο.

Έστω λίγα δευτερόλεπτα σιγής, αν όχι περισσότερο, αξίζουν στον μεγάλο αυτόν δημιουργό, τον άνθρωπο που πήγε το ελληνικό σινεμά ένα βήμα μπροστά, καταφέρνοντας να κερδίσει μέχρι και τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ημέρα πένθους σήμερα.

Γιατί να φύγει τόσο, μα τόσο άδικα;

...

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Ο Χρυσοχοίδης απουσιολόγος.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης -που τον ψήφισαν πάνω από 100.000 πολίτες στις προηγούμενες εκλογές- δήλωσε ότι δεν έχει διαβάσει το Μνημόνιο. Αν καταλαβαίνω καλά, οι βλάκες οι γονείς μας, ψήφισαν  για εκπρόσωπο κάποιον, ο οποίος αν έπρεπε να κάνει ένα πράγμα αυτά τα 2.5 χρόνια, θα ήταν αυτό! Και το χειρότερο είναι ότι πολλοί θα τον ξαναψηφίσουν.

Φανταστείτε να έμπαινε απουσιολόγος κάποιος που δεν ήξερε καν πως να βάζει απουσίες...

Χμμμ. Βασικά αυτό θα ήταν καλό. Άρα, όλοι ψηφίστε Χρυσοχοίδη!

Clown

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Clown' s γουίκ: Το Π.Α.ΜΕ. διαδηλώνει υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ και οι Χαλυβουργοί ετοιμάζονται ν' αυτοκτονήσουν.

του Clown

Τελειώνει σιγά σιγά κι αυτή η εβδομάδα και τίποτα πλέον δεν είναι ίδιο με πριν. Αρχικά, η δημοκρατικότατα εκλεγκένη κυβέρνησή μας, από τη Δευτέρα άρχισε να κόβει το ρεύμα σε όσους δεν πλήρωσαν τη ΔΕΗ και το χαράτσι που τη συνόδευει. Μπορεί η πλειοψηφία του λαού να μην αντέδρασε με κανένα τρόπο, αλλά το Π.Α.ΜΕ. δεν έμεινε άπραγο! Απάντησε στην παραπάνω ενέργεια καλώντας τον ελληνικό λαό σε μία μαζική απεργία-διαδήλωση στις 15 Αυγούστου του 2018. για να δώσουμε όλοι μαζί μία δυνατή φάπα στην κυβέρνηση. Γιατί όπως λένε «είναι καθήκον όλης της εργατικής τάξης να ακυρώσει στην πράξη το χαράτσι και να εκφράσει την αλλυλεγύη της στους απεργούς της Χαλυβουργίας, τους απλήρωτους εργαζόμενους του “alter”, τον Φιντέλ Κάστρο, την Κατερίνα Καραβάτου που απολύθηκε από το κανάλι της και τον Γιώργο Παπανδρέου που έχασε τη θέση του.»

Πάμε σε άλλο θέμα τώρα. Οι δημοσκοπίσεις δείχνουν το κόμμα του ΠαΣοΚ να είναι δεύτερο στις προτιμήσεις του κόσμου, με ποσοστό 14.5%. Μου φαίνεται ότι σε λίγο καιρό -που θα έχει πέσει σε μονοψήφια νούμερα- θα λέμε «ψηφίστε ΠαΣοΚ για να ενισχύσουμε τα μικρά κόμματα και να αποδυναμώσουμε τα μεγάλα». Ας προσέξουμε όμως μην ψηφίσουμε όλοι ΠαΣοΚ -για να ψηφίσουμε κάποιο μικρό κόμμα- και από σπόντα βγει πρώτο...

Έπειτα η Χαλυβουργία. Οι εργάτες της οποίας έχουν κλείσει περίπου 80 μέρες συνεχόμενης απεργίας. Έχουν βάλει στόχο να μπούνε στο ρεκόρ γκίνες κάνοντας τη μεγαλύτερη απεργία που έχει γίνει ποτέ και να πάρουν το χρηματικό έπαθλο, το οποίο θα είναι μεγαλύτερο απ ‘όσα θα έβγαζαν αν δούλευαν. Τα υπόλοιπα που ακούτε, τα λένε για να μην τους πάρουν χαμπάρι αυτοί από το alter και τους αρπάξουν το ρεκόρ.

Τέλος, όσον αφορά τα κοινωνικά, 1.727 απόπειρες αυτοκτονίας καταγράφηκαν στη χώρα τα δύο τελευταία χρόνια. Φανταστείτε πόσο σοβαρό θέμα θα γινόταν αν υπήρχε μία επιδημία, από την οποία θα πέθαιναν 1.727 άνθρωποι μέσα σε μόνο δύο χρόνια. Μ’ άλλα λόγια 2-3 άνθρωποι κάθε ημέρα...

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

"Βρήκαν έναν φίλο!"

"Βρήκαν ένα φίλο! Και αυτόν το θησαυρό πουθενά και κανείς δεν μπορεί να αγοράσει."

Θα σου χαμογελάσει, όταν θα θέλεις να κλάψεις.
Θα σου ζητήσει συγγνώμη, όταν θα δει πως σε πλήγωσε.
Θα σου κρατήσει το χέρι, όταν θα φοβάσαι να πήδήξεις.

Ναι, και εκείνη τη στιγμή που λύγισες και δεν μπορούσε να σου χαμγελάσει, έκλαψες.
Εκείνη τη στιγμή που σου μίλησε απότομα, πληγώθηκες.
Ποτέ όμως δεν έκανες το άλμα μόνος σου..

Όταν όμως τα δάκρυα σου στέρεψαν και ο θυμός σου φούντωσε, ήταν εκεί.
Να σε ηρεμήσει, να σε βοηθήσει, να σου εξηγήσει τον κόσμο..

Τώρα πια έμαθα..
Οι φίλοι είναι ελάχιστοι. Και όταν είναι αληθινοί, το καταλαβαίνεις. Δεν αναρωτιέσαι. Ούτε ψάχνεις σημάδια.
Απλώς στο αποδεικνύουν κάθε μέρα, κάθε λεπτό..

Τώρα πια κατάλαβα..
Σ' ευχαριστώ που είσαι φίλος μου..
Είσαι ένας θυσαυρός που πουθενά και κανείς δεν μπορεί να αγοράσει!

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Ζώδια: Υδροχόος (20/1 - 19/2 2012)

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ





Αγαπητοί Υδροχόοι...

Δεν χρειάζεται καμία τρομερή παρατήρηση των άστρων για συμπεράνει κανείς πόσο σκατόψυχοι μαλάκες είστε.

Ειλικρινά, αναρωτιέμαι τι έχετε στο κεφάλι σας --όλο παπαριές είστε. Νομίζετε πως όλοι ενδιαφέρονται για τις ασυναρτησίες που τους λέτε, αλλά είστε τόσο τυφλωμένοι από την τέλεια εικόνα που έχετε για τον εαυτό σας, που δεν έχετε πάρει ακόμα χαμπάρι, πως, όποτε μιλάτε, τα σαγόνια των (ελάχιστων) ακροατών σας κινδυνεύουν να ξεριζωθούν από τα χασμουρητά.

Αν περιμένει κανείς να του μεταφέρετε κάποια πληροφορία την έκατσε τη βάρκα, καθώς σίγουρα θα την έχετε αλλάξει εντελώς (την πληροφορία, όχι τη βάρκα) και θα του πείτε κάποια αηδία που δεν θα έχει καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν δηλαδή...

Είστε σκατοψωνάρες, αλλά είστε και απερίγραπτα γκαντέμηδες. Καταρχάς, αν και δεν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε με καμία δύναμη, είστε κακάσχημοι, καμπούρηδες, μυρίζετε σαν λιωμένη βρομούσα και όσο και να προσπαθήσετε, δεν θα καταφέρετε ποτέ να ξεπεράσετε την συνήθεια να σκαλίζετε τη μύτη σας και να κάνετε μπαλάκια με τη μύξα σας --πράγμα που συμβαίνει λόγω της αμηχανίας σας όταν συζητάτε με ένα άτομο του άλλου φύλου. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να σταυρώσετε ποτέ γκόμενα/-ο, εκτός κι αν είναι κι εκείνη/-ος υδροχόος, οπότε θα κάνει τα ίδια --πωπω, φανταστείτε συζήτηση ενός ζευγαριού υδροχόων ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ...

Όσο για τον μήνα που έρχεται, να προσέχεις καλά, αγαπητέ μου υδροχόε, τις φιλίες σου. Το γεγονός ότι η ημέρα των γενεθλίων σου πλησιάζει, κάνει τις μασχάλες σου να μυρίζουν τρεις φορές χειρότερα και τα μονίμως λαδωμένα μαλλιά σου να αρχίζουν να στάζουν. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως ακόμα και ο πιο κοντινός σου φίλος (τι κορόιδο παίζει να είναι αυτό;!;) δεν θα έχει την παραμικρή όρεξη να σε κάνει παρέα και, πίστεψέ με, φίλε υδροχόε (χαχαχα τι αστείος που είμαι) τα μπάνια δεν θα σε σώσουν. Είπαμε, είσαι γκαντέμης, πώς να το κάνουμε, δεν σου φταίω εγώ...

Γενικότερα, αφήστε το, εσείς οι υδροχόοι την έχετε πουτσίσει αυτόν τον μήνα...

Συμβουλή της Πλατείας: Προσοχή στις μπανανόφλουδες στα πεζοδρόμια....

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Φεγγαράκι μου λαμπρό

Φεγγαράκι μου λαμπρό
Φέγγε μου να περπατώ
Να πηγαίνω φροντιστήριο
Μπάς και μπώ Πανεπηστίμιο.
Να μαθαίνω ολόκληρα βιβλία 
και να κοιμάμαι όρθια στα θρανία 
και απο την κούραση και τα διαβάσματα
να έχω συνεχώς σκαμπανεβάσματα.

Μου λένε ν'αγαπώ την τάξη
να υπομένω και να λέω ''είναι όλα εντάξει''
Να ζώ ένα χρόνο με τον άγχος των Πανελληνίων
και να φιλώ σταυρούς για μία χλέπα στο Υπουργείο.
Μέρα μπαίνει,μέρα βγένει
όλο γράφω μα τίποτα δεν μου μένει,
όλο μαθαίνω 
και πιο ηλίθια γίνομαι
όλο εξερευνώ πράγματα τα οποία ήδη γίνανε.

Και άν καταφέρω να περάσω
απο την λύτρωση θα κλάψω
μα θα δουλεύω ακόμα πιο σκληρά
γιατι μου είπανε πως η ζωή θέλει λεφτά.

Βιογραφικά πολλά θα κάνω
Master και διδακτορικά θα ξεκάνω
θα γίνω άνθρωπος σωστός
ευτυχισμένος και λαμπρός.
Και όταν έρθει η ώρα να διοριστώ
θα περιμένω μέχρι τα σαρανταδύο
και όταν με το καλό αυτό θα γίνει
θα δουλεύω για ένα τσαμπί σταφύλι
μα θα έχω γνώση πολύ,
χαρούμενη που ξέρω απ'έξω το 'Αξιον Εστί.

Και κάποια μέρα θα πεθάνω 
δούλος του συστήματος που προσπαθούσα να φρενάρω.

Και αν δέν καταφέρω να περάσω
σιγά μην κάτσω και να σκάσω
θα πουλήσω οτι έχω για ένα τροχόσπιτο και ένα κιλό ρύζι
θα πάρω τον φίλο μου και θα πάμε όπου μας καπνίσει.

Θα ταξιδέψουμε σε όλο το κόσμο,
θα εκτρέφουμε κοτούλες για να τρώμε μια στο τόσο,
δεν θα σκεφτόμαστε τα χρήματα,
ούτε κινητό,ούτε τηλεόραση,ούτε ίντερνετ θα έχουνε τα κτήματα,
μακριά απο τράπεζες και ώρα,
στον κόσμο που θα δημιουργήσουμε θα ζούμε για το τώρα.

Και κάποια μέρα θα πεθάνουμε αγκαλίτσα
σε κάποιας γής την μακρινή γωνίτσα.



Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Ένα ποίημα

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
... Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε...
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;

Info: Αυτό το ποίημα προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006. Το έγραψε ένας Αφρικανός μαθητής.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Στο μυαλό του Λουκάνικου...

Σε λίγο καιρό, αυτός που θα βοηθάει τους φτωχούς θα βοηθάει και τον εαυτό του ταυτόχρονα. Έτσι, αλτρουιστής και εγωιστής είναι δύο έννοιες που θα ταυτιστούν. Ένας κόσμος γεμάτος φτωχούς και εγωιστές. Μαλακία; Φυσικά! Οπότε, ψήστε το να αντιδράσουμε κάπως...




Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Τα πάντα είναι εδώ και τα πάντα είναι αλλού..

της Στελλίνας-Σεμπάστιαν

Είμαι παντού..
κι όπου ουρανός και όπου γη.
Ζω διαφορετικές καταστάσεις κάθε λεπτό. Τη μία στιγμή σ'έχω δίπλα μου και γελάμε, την άλλη λιποθυμώ από την πείνα, την άλλη έχω πλαντάξει στο κλάμα διότι είδα τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ(για πεντηκοστή φορά), την άλλη έχω λαχανιάσει από το μάθημα της γυμναστικής, την άλλη βρίσκομαι παγιδευμένη σ'ένα όνειρο εφιάλτη.
Καμιά φορά σκοτάδι,παράθυρα κατεβασμένα, ανάσες και πόθοι σβήνουν.
Άλλες η φλόγα ενός κεριού αχνοφαίνεται να τρεμοπαίζει,ελπίδες και ιδέες αναγεννιούνται, και η δίψα μας ξεχνιέται.
Και εγώ ένα αυτί που τ'ακούει.
Ένα μάτι που τα βλέπει.
Αλλά ένα στόμα που ποτέ δεν βγάζει άχνα.
Μετά από χρόνια.. επειδή λέμε πως είμαστε σοφοί(και δεν θα τη ξαναπατήσουμε), επειδή λέμε πως ζούμε τον έρωτα(αλλά δεν αντέχουμε τη μοναξιά), επειδή λέμε πως κοιμόμαστε με την Παναγιά στο προσκεφάλι μας(αλλά δε δίνουμε ένα καρβέλι ψωμί στο μετανάστη), επειδή λέμε πως είμαστε ελεύθεροι(αλλά ανεχόμαστε τη ρουφιανιά και καταπίνουμε το έγκλημα).
Επειδή λοιπόν λέμε πως είμαστε όλα αυτά
και επειδή δεν είμαστε τίποτα.

Κι αν το καλοσκεφτείς όλα αυτά τα περίεργα και τα διαφορετικά που ζεις, όλες αυτές οι στιγμές μετά από ένα δευτερόλεπτο γίνοται αναμνήσεις.
Η ζωή είναι εδώ και η ζωή είναι αλλού.
Τα πάντα είναι εδώ και τα πάντα είναι αλλού.


Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Ζώδια 2012: Πρόλογος


του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ





Τώρα που αρχίσαμε να διανύουμε την δύσκολη νέα χρονιά, καλό θα ήταν να ξέρουμε, λίγο-πολύ, τι μας περιμένει... Γι' αυτό λοιπόν, μετά από γενική συνέλευση των μελών της Πλατείας και ενδελεχή μελέτη των άστρων, καταλήξαμε στις προβλέψεις που θα παραθέτουμε εδώ κάθε μήνα όποτε γουστάρουμε.

Σε λίγες ημέρες ξεκινάει η περίοδος των υδροχόων (20 Ιανουαρίου - 19 Φεβρουαρίου), επομένως θα μιλήσουμε για τη μοίρα τους τον μήνα αυτόν, αλλά και για τα γενικότερα χαρακτηριστικά του εν λόγω ζωδίου...

Ξέρω βεβαίως πόσο απερίγραπτα πολύ ανυπομονείτε να διαβάσετε τις προβλέψεις μας, αλλά θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή και σε λίγες μέρες θα σας δοθεί η ευκαιρία.

Σι για!

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Clown' s γουίκ. 13/1/2012: Ο βιαστής Κίμωνας Κουλούρης ξαναπάει Σύνταγμα!


Χαίρετε! Αυτή η εβδομάδα ήταν συνταρακτική και συνέβησαν πράγματα που "σόκαραν" την κοινή γνώμη και εξαγρίωσαν τον ελληνικό λαό. Πρώτον, ο Κίμωνας Κουλούρης πέρασε με κόκκινο σε ένα φανάρι -αν έχεις το Θεό σου- και τραυμάτισε έναν αστυνομικό και, δεύτερον, παραλίγο να δοθεί επίδομα αναπηρίας σε παιδόφιλους, πεδαιραστές, βιαστές κ.ο.κ..

Όσον αφορά το πρώτο, πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο γεγονός για να αγανακτήσεις. Άσε ότι σου κόβουν το μισθό, ότι σου επιβάλουν -με το έτσι θέλω- διορισμένο πρωθυπουργό, ότι σου αφαιρούν το δικαίωμα να αποφασίζεις εσύ για τη ζωή σου, ότι σου καταστρέφουν τα όνειρα και το μέλλον, αλλά να περνάνε με κόκκινο; Μα είναι δυνατόν; "ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ;" Αυτό είναι θράσος. Με "Θ" κεφαλαίο!

Οι βουλευτές -όπως όλοι ξέρουμε- είναι νομοταγείς πολίτες, συνετοί, δε διανοούνται να προκαλέσουν προβλήματα και, φυσικά, αποτελούν ανθρώπους-πρότυπα για εμάς τους κοινούς θνητούς. Πως είναι δυνατόν λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος να πέρνάει με κόκκινο; Πραγματικά απορώ...

Όμως, το γεγονός ότι ο Κουλούρης παραλίγο να τραυματίσει αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ, εξόργισε ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό απ' ότι η παραβίαση του φωτεινού σηματοδότη (κοινώς φαναρίου). Το περίεργο μάλιστα, είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που βρίζουν τους αστυνομικούς, είναι αυτοί οι οποίοι διαμαρτύρονται που παραλίγο να χτυπήσει έναν από αυτούς ο Κουλούρης. Η αλήθεια όμως, είναι ότι εξοργίστηκαν, όχι γιατί παραλίγο να τα τινάξει ένας αστυνομικός αλλά γιατί θα ήθελαν να τον σκοτώσουν οι ίδιοι, όχι ο Κουλούρης.

Σύμφωνα με την  άλλη εκδοχή, οι πολίτες διαμαρτύρονται μιας και θα ήθελαν να βρίσκονται αυτοί στη θέση του άντρα της ΔΙΑΣ και, αν ήταν τυχεροί,να τους σκοτώνε κιόλας οι Κίμωνας. Αφού θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, ας μας σκοτώσει ένας άνθρωπος σαν αυτόν, που όλοι θαυμάζουμε και θα θέλαμε να του μοιάσουμε.

Τέλος, πιστεύω πως ο Κουλούρης είναι καλός άνθρωπος και εκφράζει έπμρακτα την αλλυλεγγύη του -ως γνήσιος σοσιαλιστής- στους κοινωνικούς αγώνες. Προνόησε, και είπε να σκοτώσει από τώρα τον αστυνομικό, γλιτώνοντας τους μελλοντικούς διαδηλωτές από το γκλομπ του. Κι εμείς, όχι μόνο δεν του λέμε "ευχαριστώ", αλλά τον βρίζουμε κι απο πάνω. Όταν, όμως, σε λίγο καιρό τρώτε ξύλο από τους ΔΙΑΣ, θα λέτε από μέσα σας "που είν' ο Κουλούρης;"...

Στο άλλο θέμα τώρα,αποφάσισαν να δίνουν επίδομα αναπηρίας σε βιαστές, παιδόφιλους, πεδαιραστές και πάει λέγοντας. Ευτυχώς, κατάλαβαν από νωρίς πόσο βλάκες είναι και ακύρωσαν το σχέδιο πριν καν αρχίσει να εφαρμόζεται. Φανταστείτε δηλαδή, να πήγαινε ένας τύπος στη δημόσια υπηρεσία και να έλεγε: "Γειά σας. Τι κάνετε; Είμαι βιαστής και ήρθα να δηλώσω την ιδιότητά μου για να παίρνω κανονικά το επίδομα που δικαιούμαι. Αν θέλετε να σας το αποδείξω κιόλας, σας πηδάω και επί τόπου. Μόνο, σας παρακαλώ λίγο γρήγορα γιατί περνάνε και κάτι πιπίνια απ' έξω, καταλαβαίνετε..." Λογικό...

Κονκλούντινγκ, την Κυριακή στις 16.00 στο Σύνταγμα, υπάρχει νέα συγκέντρωση αγανακτισμένων (μετά από ακριβώς 3 μήνες). Όποιος μπορεί, ας σταματήσει να κοροιδεύει το συγκεκριμένο κίνημα, υποστηρίζοντας ότι επανάσταση είναι να παίζεις κρυφτούλι με τα ΜΑΤ μια φορά στους δυο μήνες (μόνο σε μεγάλες συγκεντρώσεις) και όχι να δίνεις μούτζες στη Βουλή. Οι αγανακτισμένοι, αν θέλετε να ξέρετε, δεν έδιναν μούτζες στη Βουλή, ήταν επί 2 μήνες έξω από τη Βουλή, ασκώντας τρελή πίεση στους από μέσα. Άμα καταφέρετε να παίζετε επί 2 μήνες κρυφτούλι με τα ΜΑΤ, τότε θα παραδεχθώ πως ΚΑΙ αυτό είναι επανάσταση.

Τα λέμε!

Ο εκτυφλωτικά εκτυφλωτικός, Clown.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Εγω και η...Ke$ha

Της eva0mwah.



(Σημείωση : Αμα τα πρότυπα σου αποτελούνται απο μούρες όπως η Lady Gaga,Justin Bieber,Ke$ha,Hannah Montana,Ντόρα κτλ καλύτερα να μην διαβάσεις τα παραπάνω.Aκολουθεί ανελέητο κράξιμο)


(Σημείωση 1: Πρόκειτε για ένα κείμενο με αρκετή ειρωνία&light βρισιές.Μην το πάρετε προσωπικά)


Ένα πρωίνο ασυνίθιστο απο όλα τα άλλα,αποφάσισα να συμφιλιωθώ με την τηλεόραση μου,που μέχρις στιγμής ήτανε εκτός μπρίζας,και να σκοτώσω την ώρα μου με Κυριακάτικες χαζοεκπομπές.
Πρωί ακόμα,ζεστό πάπλωμα,με την γάτα παραμάσχαλα και με δημιτριακά στο χέρι (Kellogs για τους περίεργους), ήτανε η ιδανική ώρα να πατήσω το "turn on" στον τηλεκοντρόλ.

MEGA.κλικ,είχε τούρκικα.
ΣTAR.κλικ,είχε Ντόρα (παρεμπιπτόντως,ψόφα.)
ANT1.κλικ,είχε μια ξανθία να λέει τα ζώδια.

...και πάει λέγοντας μέχρι που έπεσα στο ΜΤV.Αυτό μάλιστα!Να ακούσω λίγη μουσική η ρουφιάνα!
Έπεσα σε μια εκπομπη που έλεγε τα τραγούδια κορυφής της εβδομάδας και μπορώ να πώ παρακολούθησα με ένα σχετικό ενδιαφέρον...

Πρώτο τραγούδι που άκουσα,μόνο μαυρους κώλους να κουνιούνται σαν ζελέ Γίωτης μπροστά στην κάμερα είδα.Και μια παρέα πιθήκων να χοροπηδάει στον "ρυθμό".Το κατάπια.          

               

  




Δέυτερο τραγούδι,ο αγαπητός και μη  Justin Bieber να τραγουδάει το "All I want for Christmas is you" της Mariah Carey.'Oχι μόνο ήταν μια απαίσια διασκευή,όχι μόνο μου θύμισε 12χρονα κοριτσάκια να ουρλιάζουν ¨"Justiiiiiiiin" (όπως να αντίστοιχα ελληνόπουλα "Σάκηηηηηηηηηηη") αλλα μου χάλασε και τα Χριστούγεννα ο μαλάκας με την μούρη του.Τον έβλεπα σε ΚΑΘΕ βίντεο στο youtube,σε ΚΑΘΕ εικόνα στο google.Το κατάπια και αυτο...




Και ενώ προσευχόμουνα στον Δία να μπεί ενα τραγούδι της προκοπής,μου "πετάει'' και τρίτο κομμάτι.Μια  Ke$ha.Έτσι...για το καλό.Φωνή ρομπότ,πολύχρωμο γκλίτερ και αστεράκια στα μάτια,φτερα στα μαλλία που θα κάνει ενα παγόνι να σκάσει απο την ζήλια του και κουστούμια-"ακούστομα" (συγνώμη κ.Μπαμπινίωτη) που θα κάνουν μια πορνοστάρ να ντρέπεται,είναι λίγα απο τα χαρακτηριστικά που της προσδίδω.Όταν πάλι άκουσα τα παρακάτω lyrics:

"Got a water bottle full of whiskey
In my handbag.
Got my drunk text on
I'll regret it in the mornin'
But tonight
I don't give a

There's a place downtown,
Where the freaks all come around.
It's a hole in the wall.
It's a dirty free for all.

And they turn me on.
 When they Take It Off
."

'Εγινα Τούρκος!Μα γίνεται?Η μουσική να έχει μετατραπεί σε αυτό το αίσμος?Πού πήγε η μελωδία,η απλή κιθάρα,τα lyrics που είχαν νόημα?Όλα τα παραπάνω έχουν αντικατασταθεί απο φωνές επεξεργασμένες που συνδέονται με "νταπα-ντουπα" για φόντο ενώ οι καλλιτέχνες έχνουνε γίνει τόσο εμπορικοί/κοινοί/προβλέψιμοι που ξέρεις τα λόγια τους πρωτού τελειώσουν την πρόταση τους.

Μιλάνε για sex,ναρκωτικά,χόρτο και ποτό.(βλ. "I am sexy and I know it","drink it up till you fall down,come on bust some wine baby,let me pour in your mouth").Δεν είμαι υπεράνω/ψαγμένη/καταθλιπτική/ξενέρωτη (σε πληροφορώ η πρώτη που σέρνει τον χορό)απλα αναρωτιέμαι που πήγε η ποιότητα.Θυσιάστηκε και αυτή στο βωμό του κέρδους?Και θα μου πείτε πως αυτά είναι γούστα.Όντως είναι?...Απο την στιγμή που σε ποτίζουνε απο παντού με τραγούδια χαμηλής ποιότητας( 5 λεπτά άνοιξα την MTV και έμαθα όλη την γυναικεία ανατομία) πάυει να είναι θέμα γουστου ΣΟΥ και αρχίζει να είναι θεμα γούστου ΤΟΥΣ.

Θα 'ηθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικούς στοίχους τραγουδιών που μου κέντρισταν πολύ το ενδιαφέρον και ελπίζω με την σειρά σας να μοιραστείτε μαζί μου τα αγαπημένα σας lyrics.


"Dear Mr. President,How do you sleep while the rest of us cry?How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?How do you walk with your head held high?Can you even look me in the eye And tell me why? "(Pink,Dear Mr President)


"They say that I must learn to kill before I can feel safe
but I would rather kill myself that turning to their slave"(The Rasmus, In the Shadows)

"They need you buried deep
The secrets that you keep are ever ready
 Are you ready?"
(Foo Fighters, The Pretender)


"We don’t need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the class room
 Teachers leave those kids alone" (Pink Floyd, An Other Brick In the Wall"

"Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
 πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία"
(Θα Πάρω Φόρα, Κίτρινα Ποδήλατα)


"Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
 Imagine all the people sharing all the world"  (Imagine,John Lennon)


"And freedom, oh freedom,
Well, that's just some people talkin'
Your prison is walking,
Through this world all alone." (Desperado,Johny Cash)

"Εγώ δε θέλω τον αρμόδιο να παίξω
να αποφασίζω κεκλεισμένων των θυρών
είμαι απ' αυτούς που πάντα μένουνε απ' έξω
 γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπιγιόν"
(Χαιρετίσματα Στην Εξουσία, Βασίλης Παπακωσταντίνου)

"The quiet scares me 'cause it screams the truth" (Pink,Sober)

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Αθλητικά. 10/1/2012: Ερυθρόλευκη γκέλα, πράσινη κορυφή!

του Professor

Ο Ολυμπιακός ήρθε ισόπαλος στο Καυταντζόγλειο με την Δόξα Δράμας μετά από ένα πολύ φτωχό παιχνίδι από μεριάς θεάματος. Την περισσότερη ώρα βλέπαμε καθαρά ένα είδος από κλωτσοσκούφι με πάρα πολλά φάουλ. Τραυματίστηκε ο Αραβίδης για την Δόξα Δράμας και του έγιναν ράμματα από το ιατρικό επιτελείο του Ολυμπιακού! Αποδεικνύοντας μας ότι το fair play δεν τηρείται μόνο στον αγωνιστικό χώρο...

Ο Ολυμπιακός απαράδεκτος σε όλους τους τομείς. Πίεσε αλλά δεν μπόρεσε να σκοράρει και να επιβάλλει τον ρυθμό του, έτσι το παιχνίδι τελείωσε με λευκή ισοπαλία για της δύο ομάδες. Οι παίχτες της Δόξας έφυγαν πανηγυρίζοντας για τα αποδυτήρια. Μετά το τέλος του αγώνα είχε δοθεί εντολή από την διοίκηση να μην γίνει καμία δήλωση από τους παίχτες του Πειραιά...

Στην απέναντι όχθη ο Παναθηναϊκός κέρδισε με 1-0 την Κέρκυρα μετά από ένα άλλο κακό παιχνίδι, σε θέαμα για την 16η αγωνιστική της Superleague. Σκόρερ για τους πράσινους ο μόνιμος εκτελεστής Λέτο. Σημασία έχει ότι ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη και σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα με διαφορά δύο βαθμών από τον αιώνιο αντίπαλο.
 
Το φετινό πρωτάθλημα έχει πάρει φωτιά καθώς οι δύο αιώνιοι είναι κοντά στους βαθμούς καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν, ανεβαίνοντας στην πρώτη θέση μία ο ένας και μία ο άλλος. Αυτό μας επιφυλάσει μια πολύ ενδιαφέρον συνέχεια.

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Μία λανθασμένη αντίληψη

της Πόπης

Η αντίληψη της εποχής, πως η έκφραση των συναισθημάτων είναι ένας τρόπος να δείχνουμε πως είμαστε αδύναμοι. Ή αλλιώς ο φόβος έκφρασης λόγω αρνητικών κριτικών που θα λάβουμε. Ή μάλλον η ανησυχία μας αν δεν είμαστε αποδεχτοί και η ανάγκη μας να μοιάσουμε στη μάζα.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να μην λες τι νιώθεις? Να μην λες τι πιστεύεις? Ή να μην διαφέρεις? Όλα είναι η ακριβής περιγραφή του κόσμου γύρω μας. Με τρομάζει.
"Ήσουνα καλό ρομποτάκι σήμερα?"
Με τρομάζει..

Ακόμα και η υπερβολική μας προσπάθεια να ξεχωρίσουμε, μας κάνει ένα με το πλήθος. Πώς θα καταφέρεις να επιβιώσεις ανάμεσα σε τόσο ψέμα? Ποιον θα πιστέψεις? Ποιος θα σου φερθεί ΑΛΗΘΙΝΑ?

Γυρίζεις το βλέμμα σου και ακόμα καταφέρνεις να δεις πραγματικούς ανθρώπους. Κάθε παιδί έχει ακόμα και λίγα ψεγάδια ανθρωπιάς. Βλέπεις μέσα στην καρδιά τους. Σ'αφήνουν να τα μαγέψεις.
Γυρίζεις από την άλλη και βλέπεις τους μεγάλους. Έχουν όλοι εκείνο το κοινό, το ψεύτικο, που μας γεμίζει αμφιβολίες.

Φρόντισε λοιπόν να είσαι ο εαυτός σου. Να τον ανακαλύψεις, να τον αποδεχτείς και να τον αποκαλύψεις!

Όχι μόνο για να περνάς καλά, όχι μόνο για να είσαι αποδεχτός και να πιστεύεις σε 'σένα, αλλά γιατί και οι γύρω σου θα σε ακολουθήσουν. Θα θέλουνε και αυτοί να γίνουνε αληθινοί.

Μάθε να ωραιοποιείς τη ζωή. Μην προσπαθείς να αλλάξεις.
Το να είσαι διαφορετικός δεν σημαίνει πως είσαι καλύτερος.
Το να είσαι μοναδικός σημαίνει πως προσπαθείς να γίνεις...

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Μουσική 8/1/2012: RENE AUBRY

της Θεοδώρας

Παλιός ο René, καινούργια η ανακάλυψη για μένα…σε όσους τον ξέρουν προτείνω να τον ξανακούσουν , σε όσους δεν τον ξέρουν προτείνω να κάνουν την άρχη! (Αν και σιγά σιγά ανακαλύπτω οτι όλοι τα έχουμε ακόυσει σε κάποια ταινία ,σίριαλ, ντοκυμαντερ κλπ.)


Apres la pluie




Salento




Ne m’oublie pas (από τα πιο ωραία…)




D'un pas si facile (το έχετε ακούσει σίγουρα...)




Κι ακόμα:

La Grande Cascade: http://www.youtube.com/watch?v=ADmmxIRiF84&feature=related
Amnesiehttp://www.youtube.com/watch?v=mxjS9ceGao4&feature=related
Scirocco: http://www.youtube.com/watch?v=h4R8UQWooxA&feature=related

…είναι μερικά που έχω προλάβει να ακούσω μέχρι στιγμής!

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Μία συγκινητική χριστουγεννιάτικη ιστορία -- μέρος 2ο (guest star: Θέμης)

του Θέμη

(το 1ο μέρος της ιστορίας εδώ)

     Η Άννα περπατούσε μόνη της στο δρόμο. Γύρω της παιδιά που τραγουδούσαν τα κάλαντα, οικογένειες που χάζευαν αγκαλιασμένες τις βιτρίνες, ζευγάρια που φιλιόντουσαν κάτω από το φως του φεγγαριού. Όλος ο δρόμος ήταν στολισμένος. Χιλιάδες λαμπιόνια άστραφταν μέσα στη νύχτα και μαζί με τη μουσική που ακούγονταν από τα σπίτια και τις ταβέρνες χάριζαν μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Αυτό δεν έκανε τη γυναίκα να νιώσει καλύτερα. Αισθανόταν πολύ άσχημα όχι για όσα είπε η κόρη της, αλλά κυρίως επειδή είχε δίκιο. Από τότε που ο πατέρας τους είχε μπει στο νοσοκομείο, η ίδια είχε γίνει καταπιεστική και απότομη. Η κούραση και ο πόνος για τον άντρα της την είχαν απομακρύνει από τα παιδιά της. Αυτό δεν σήμαινε ότι τα είχε ξεχάσει. Όμως, αυτή τη στιγμή τα παιδιά χρειάζονταν τη δική της συμπαράσταση κι αυτή δεν ήταν κοντά τους. Τα παιχνίδια, τα ρούχα και τα υλικά αγαθά δεν τους γεμίζουν την ψυχή. Αυτό που πρέπει να προσφέρει η μάνα είναι στοργή και αγάπη.

     Κοιτάζοντας από την τζαμαρία ενός σπιτιού, η Άννα είδε τα μέλη μιας οικογένειας να κάθονται στο τραπέζι, να ανταλλάζουν δώρα, να παίζουν όλα μαζί. «Τι έκανα;» σκέφτηκε με απόγνωση η Άννα. «Θα γυρίσω σπίτι και θα τους ζητήσω συγγνώμη. Θα αλλάξω. Θα γίνω σωστή μητέρα. Θα σταματήσω να πιέζω την Μαρία μου….» και με αυτές τις σκέψεις πήρε το δρόμο του γυρισμού.  Δεν πρόλαβε να κάνει λίγα βήματα όταν δύο προβολείς την έλουσαν με φως. Γύρισε απότομα το κεφάλι και μόλις που πρόλαβε να δει ένα αυτοκίνητο να έρχεται καταπάνω της. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και την επόμενη στιγμή βρισκόταν αναίσθητη στη μέση του δρόμου.

    Ο θείος Γιώργος χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Ο Κώστας έτρεξε να ανοίξει.

«Παιδιά μου η μητέρα σας είχε ένα ατύχημα», μίλησε χωρίς περιστροφές. Στο άκουσμα αυτών των λέξεων τα παιδιά ξέσπασαν σε κλάματα. Δεν πίστευαν στα αυτιά τους, πρώτα ο πατέρας τους και τώρα η μητέρα τους. Η Μαρία ένιωθε συντετριμμένη, καθώς πίστευε ότι αυτή ευθυνόταν για τη συμφορά. Ωστόσο, ακούγοντας τις επόμενες κουβέντες του Γιώργου μια ανακούφιση ανάμικτη με χαρά τους πλημμύρισε. «Η μητέρα σας είναι καλά. Βρίσκεται στο αυτοκίνητό μου.»  Δειλά- δειλά ξεπρόβαλλε και η Άννα πίσω απ’ τον Γιώργο. Βλέποντάς την τα δυο παιδιά έτρεξαν και την αγκάλιασαν. Έμειναν έτσι για αρκετά λεπτά. Αφού ζήτησαν συγγνώμη ο ένας στον άλλο και υποσχέθηκαν ότι παρά τις δυσκολίες θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα ενωμένοι, η Άννα τους εξήγησε πώς ο αδερφός της την βρήκε λιπόθυμη στο οδόστρωμα και την έφερε σπίτι.

    Μισή ώρα αργότερα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από το νοσοκομείο. Έγινε ένα θαύμα! Ο πατέρας τους πήγαινε πολύ καλύτερα και σύντομα θα ήταν κοντά τους. Κανείς δεν μπορούσε να συγκρατήσει την έκπληξη και τον ενθουσιασμό του, δοξάζοντας το Θεό γι’ αυτό το θαύμα. Τότε ακούστηκε η φωνή του μικρού Κώστα: «Ήρθε τελικά ο Άγιος Βασίλης και μου έφερε το δώρο μου. Αυτό που ήθελα για τα Χριστούγεννα ήταν να γίνει καλά ο μπαμπάς και να είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια». Τα μάτια της Άννας γέμισαν δάκρυα, όμως τούτη τη φορά ήταν από τη συγκίνηση. Οι τρεις τους κάθισαν πιασμένοι χέρι-χέρι δίπλα στο στολισμένο δέντρο. Ήταν πράγματι ευτυχισμένοι.

Μία συγκινητική χριστουγεννιάτικη ιστορία -- μέρος 1ο (guest star: Θέμης)

του Θέμη

«Πότε θα στολίσουμε το δέντρο;» ρώτησε ο Κώστας.

«Δεν ξέρω», απάντησε η μεγάλη του αδερφή κοιτάζοντας από το παράθυρο, σα να περίμενε κάτι που όμως δεν εμφανιζόταν.

Το μικρό αγόρι επανέλαβε την ερώτηση χωρίς να δώσει σημασία στην απάντηση της Μαρίας. Εκείνη θύμωσε, έστρεψε το κεφάλι προς το μέρος του και τον κοίταξε με δυο μάτια γεμάτα θυμό. «Όταν έρθει η μαμά! Και τώρα μη με ξαναενοχλήσεις», είπε με επιτακτικό τόνο.       

    Ωστόσο ο Κώστας δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να επιστρέψει η Άννα. Άλλωστε η μητέρα τους  πάντα αργούσε να γυρίσει από τη δουλειά της. Έτσι, άνοιξε το ντουλάπι όπου φύλαγαν τα στολίδια, κατέβηκε στο υπόγειο να βρει το δέντρο και, ύστερα από μία ώρα ένα ψηλό έλατο δέσποζε στη γωνιά του καθιστικού, γεμίζοντας με ζωηρά χρώματα το άλλοτε σκοτεινό δωμάτιο.

    Τα δυο αδέρφια είχαν πια συνηθίσει να μένουν μόνα τους στο σπίτι. Μετά το ατύχημα του πατέρα, η Άννα έλειπε όλο και περισσότερες ώρες από κοντά τους. Η αδερφή του Κώστα, η Μαρία, είχε αναλάβει γι’ αυτόν τον ρόλο της μητέρας. Αν και ήταν μόλις 14 χρονών οι συνθήκες την είχαν αναγκάσει να ωριμάσει απότομα. Αλλά και ο Κώστας είχε αλλάξει. Δεν ήταν ίδιος με το παιδί πριν μισό χρόνο, πριν την απουσία του πατέρα. Από τότε, το αγόρι βοηθούσε όσο μπορούσε στις δουλειές του σπιτιού. Καταλάβαινε τη συμπεριφορά της μάνας, η οποία προσπαθούσε ολομόναχη να τους προσφέρει ό, τι ήταν δυνατό, προκειμένου να έχουν μια ζωή χωρίς δυσκολίες. Γι’ αυτό, δε θύμωνε όταν εκείνη τον μάλωνε, αλλά αντίθετα, ήλπιζε πως τα πράγματα θα βελτιωθούν για όλη την οικογένεια.

    Ήταν απόγευμα, περασμένες έξι όταν ακούστηκε ο ήχος των κλειδιών στην πόρτα, η οποία άνοιξε διάπλατα, αποκαλύπτοντας μια γυναίκα με όμορφα ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Διέθετε όμορφα χαρακτηριστικά, αλλά έδειχνε φοβερά ταλαιπωρημένη. Στο πρόσωπό της ήταν ζωγραφισμένα όλα τα βάσανα και οι στεναχώριες που είχε περάσει, τα οποία γέμιζαν την ψυχή της με πικρία και παράπονο.

    Τα παιδιά έτρεξαν να την ανταμώσουν. «Μαμά, μαμά θα με βοηθήσεις να στολίσουμε το υπόλοιπο σπίτι;» ρώτησε γεμάτος χαρά ο μικρός της γιος, χαρίζοντάς της ένα μεγάλο χαμόγελο.

«Όχι τώρα αγάπη μου. Είμαι κουρασμένη. Στο ζαχαροπλαστείο είχαμε πολλή δουλειά. Ίσως, μάλιστα, χρειαστεί να ξαναπάω το βραδάκι. Άσε με να ξεκουραστώ λίγο και σου υπόσχομαι ότι αύριο πρωί-πρωί θα ντύσουμε το σπίτι μας στα γιορτινά.»

«Αφού ποτέ δεν τηρείς τις υποσχέσεις σου», ακούστηκε η φωνή της κόρης της. «Όλη μέρα λείπεις και κάθε φορά που έρχεσαι το μόνο που κάνεις είναι να λες πως είσαι κουρασμένη. Μας έχεις ξεχάσει μαμά…»

«Αυτό να μην το ξαναπείς!» μίλησε απότομα η Άννα. «Δουλεύω μέρα νύχτα για να έχετε εσείς τα ρούχα και τα παιχνίδια που θέλετε. Όλα αυτά τα κάνω για να είστε εσείς καλά. Παλεύω μόνη μου να συντηρήσω την οικογένεια! Προσπαθώ μόνη μου να σταθώ και σαν μάνα και σαν πατέρας!» φώναξε.

Ο Κώστας γύρισε προς το μέρος της αδερφής του, κοιτάζοντάς την με μάτια που παρακαλούσαν να σταματήσει. Όμως η κόρη είχε βγει εκτός ελέγχου.  «Εγώ δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση! Θέλω να βγω έξω, να παίξω, να δω τους φίλους μου. Ο Κώστας στόλισε μόνος του το δέντρο κι εσύ ούτε που το πρόσεξες! Βαρέθηκα να κοιτάζω από το παράθυρο κι εσύ να μην φαίνεσαι πουθενά. Βαρέθηκα να είμαι μεγάλη! Θέλω να ζήσω! Θέλω να διασκεδάσω! Εσύ δεν είσαι μάνα….», ούρλιαζε τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις. Τα λόγια της έμοιαζαν σα μαχαίρια που έσκιζαν την καρδιά της Άννας. Η Μαρία την κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο μίσος. Η μητέρα της τα ‘χασε. Τα μάτια της βούρκωσαν και χωρίς να καταλαβαίνει τι έκανε, σαν υπνωτισμένη, άνοιξε την πόρτα του και έφυγε τρέχοντας, αφήνοντας πίσω της τα δυο παιδιά...  

Η συνέχεια της ιστορίας εδώ

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

SOS: Δείτε τι πρέπει να κάνετε με ένα e-mail που κυκλοφορεί.

Άμα στείλεις αυτό το μήνυμα σε λιγότερο από 10 άτομα, θα πας μια μέρα να χέσεις και όταν τελειώσεις δε θα πατιέται το καζανάκι και θα χαλάσει και δε θα φτιάχνεται με τίποτα και θα αναγκαστείς να αλλάξεις σπίτι γιατί αλλιώς θα μείνεις με τα σκατά στη λεκάνη για μια ζωή!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ 100% ΑΛΗΘΕΙΑ. ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ!!!

Άμα το στείλεις σε 30 άτομα, το καζανάκι θα φτιαχτεί και θα μπορείς να χέσεις αγναντεύοντας!


Άμα το στείλεις σε 50 άτομα, δε θα σου χαλάσει το καζανάκι, αλλά θα πάρεις και ένα . ΔΟΝΗΤΗ ΔΩΡΟ!

Στείλ' το σε 100 μαλάκες και τα σκατά σου θα πέσουν στο κεφάλι αυτού που μισείς.

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ.

(Αν δε με πιστεύετε διαβάστε δύο μαρτυρίες που το αποδεικνύουν):

Γιώργος (ναυαρχίδης, μικροτσούτσουνος, πουτανομπαμπόγερος 17 ετών): Αυτό που μου συνέβη είναι συγκλονιστικό. Λέω, σιγά μην πιστέψω αυτές τις μαλακίες (με συγχωρείτε για την έκφραση) εγω, ο μαθητής του 19 και 5! Και φυσικά δεν το έστειλα σε κανέναν. Μέχρι που μια μέρα, πάω να ενεργηθώ, ενεργούμαι, πάω να τραβήξω το καζανάκι, τραβάω το καζανάκι,αλλά νερό πουθενά. Σιγά το πρόβλημα λέω! Θα ρίξω λίγο νερό με ένα κουβά και "ούτε γάτα ούτε ζημιά". Έλα όμως που τα κακάκια μου (με συγχωρείτε για την έκφραση) είχαν γαντζωθεί στη λεκάνη και δε φεύγανε με τίποτα. Φέραμε ειδικούς, αλλά και πάλι τίποτα. Μετά πολλά, αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε σπίτι και να κατεδαφίσουμε αυτό που είχαμε, γιατί είχε βρωμίσει όλο σκατά (με συγχωρείτε για την έκφραση)...

Ντέζυ (βυζαρού, μουνάρα, υπεργκόμενα, καύλα 18 ετών): Μόλις είδα το mail τρελάθηκα. Λέω, αυτή είναι η ευκαιρία που περίμενα μια ζωή! Φυσικά και θα το στείλω ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΕΠΑΦΕΣ και σε ακόμα περισσότερες. Να φανταστείτε, έκανα add όποιον έβλεπα για να του στείλω το mail. Μόλις το έστειλα, πήγα να χέσω και τα σκατά έπεσαν στο κεφάλι του Τάκη. Του πρώην γκόμενού μου, που την είχε μόνο 12cm και μου έλεγε ότι την έχει 19cm. Και, μάλιστα, δεν έπεσαν στο κανονικό κεφάλι, έπεσαν στο πουτσοκέφαλο. Καλά να πάθει ο μαλάκας. Που θα με κοροιδέψει εμένα... Χεχε, δεν κατάλαβες καλά Τακούλη μου, εγώ δεν τα συγχωρώ αυτά. Τα 'θελες, τα παθες. Ελίζω να κατάλαβες πως δεν παίζουμε με την Ντεζάρα. Ευχαριστώ πολύ και τους άγιους κύριους που έφτιαξαν το mail και μου έδωσαν την ευκαιρία να χέσω στον πούτσο του Τάκη.

Ελπίζω να πειστήκατε για να σώσετε τον εαυτό και το σπίτι σας.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Αγαπητέ Άδωνι, δεν είμαστε στην ίδια κατηγορία.


του Clown

Άραγε, αν ποτέ έπαιρνε τηλέφωνο ένας μετανάστης στην εκπομπή του Άδωνι και του ζήταγε βιβλίο, θα του το έδινε; Το λέω αυτό, γιατί αποκαλεί τους τηλεθεατές συνέλληνες. Για να το λέει αυτό πρέπει να έχει εξασφαλίσει ότι την εκπομπή τη βλέπουν μόνο Έλληνες, που αποκλείεται να το έχει κάνει. Δε νομίζω όμως να του άρεσε να έβλεπε μία αμερικανική εκπομπή και να τον αποκαλούσαν συναμερικάνο...

Όσον αφορά το συνέλληνες, ο χαρακτηρισμός "'Ελληνας" είναι μία πολύ συγκεκριμένη και ταυτόχρονα πολύ γενική κατηγοριοποίηση του ανθρώπου. Με αυτή τη λογική, να λέμε τους γονείς μας "συνοικογένοια", την παρέα μας "συμπαρεΐτες" και τους φίλους μας "σύμφιλους".

Τέλος, πιστεύω ότι ελάχιστοι Έλληνες δέχονται να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με τον Άδωνι και τους λοιπούς. Εμένα προσωπικά, ως Έλληνα, με βάζει στην ίδια κατηγορία με αυτόν, κάτι που -φυσικά- δε θέλω. Μπορεί να φτιάξει δική του κατηγορία, και όποιος θέλει να μπει, να λέγεται "συνμαλάκας".

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Χάπι νιου γίαρ !!!

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ
Καλή χρονιά και πάλι, ευτυχισμένες και οι 355 μέρες του 2012 --βασικά το έτος θα είναι δίσεκτο άρα οι 356.

Ελπίζω να φορέσατε όλοι κόκκινα εσώρουχα την πρωτοχρονιά, για να πάει καλά η ερωτική σας ζωή τη νέα χρονιά.

Και εύχομαι, τέλος, το 2012 να είναι πούστης γιατί το 2011 μας γάμησε.

Clown' s γουίκ. 1/1/12: Θέλω κάθε μέρα να είναι σα τα Χριστούγεννα. Οι περισσότεροι, όμως, δε θέλουν.

του Clown

Μέσα στο εορταστικό και χαρούμενο κλίμα των Χριστουγέννων, ήρθα να σας πω δυο λογάκια και να σας το χαλάσω λίγο. Υποθέτω, πως οι περισσότεροι από εσάς φάγατε πολλούς κουραμπιέδες και πολλά μελομακάρονα αυτές τις μέρες, αγοράσατε δώρα για εσάς και τους αγαπημένους σας, λάβατε δώρα ή χρηματικά ποσά από συγγενείς και φίλους, πήγατε βόλτες στο Σύνταγμα ή στο Ζάπειο και σκεφτήκατε μέσα σας "πόσο τέλεια είναι τα Χριστούγεννα".

Πολύ δικαιλογημένη σκέψη, μιας και όντως το κλίμα που επικρατεί τα Χριστουγέννα είναι το καλύτερο της χρονιάς. Όπου κι αν πας ακούς το "Feliz Navidad" και το "Last Christmas", βλέπεις Άγιους Βασίληδες, στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, φωτάκια να αναβοσβήνουν, καρουζέλ και χαρούμενους ανθρώπους.

Περνάνε όλοι τόσο καλά τα Χριστούγεννα, που τυφλώνονται από τη μαγεία τους και δε βλέπουν τίποτ' άλλο εκτός από τη διασκέδαση. Σκέφτηκε κανείς τους ανθρώπους που ενώ εμείς θα κόβουμε τη βασιλόπιτα, θα ξεπαγιάζουν στους δρόμους της Αθήνας; Σκέφτηκε τους ανθρώπους που φέτος θα περάσουν μόνοι την Πρωτοχρονιά, αφού δεν έχουν πλέον οικογένειες; Τους ανθρώπους που δεν μπορούν να χαρίσουν δώρα, μιας και τα οικονομικά τους είναι τραγικά; Τους ανθρώπους που δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο, εκτός από το να εξασφαλίσουν την πρέζα τους; Εκείνους που αναγκάζονται να αποκαλύψουν στα παιδιά τους πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, μη έχοντας χρήματα να τους πάρουν ότι ζητήσουν; Αυτούς που δε θα σβήσουν τα φώτα με την έναρξη της νέας χρονιάς, μιας και δεν είχαν να πληρώσουν το χαράτσι, άρα τα έχουν πάντα κλειστά;

Είμαι σίγουρος πως ελάχιστοι τους σκεφτήκανε και πως ακόμα πιο λίγοι, έκαναν κάτι για να τους βοηθήσουν. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι για να τους βοηθήσουμε. Δεν έχει νόημα να τους αναφέρουμε τώρα. Ο καθένας κάνει μας ό,τι θέλει, αρκεί να ξέρει ό,τι κάτι ασήμαντο για μας, τις περισσότερες φορές, είναι θησαυρός γι' αυτούς.

Να περάσω σε ένα λίγο διαφορετικό θέμα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος, άμα κάθε μέρα του χρόνου ήταν σα τα Χριστούγεννα; Άμα αντί για το "Last Christmas" και το "Feliz Navidad" ακούγονταν αντίστοιχα χαρούμενα τραγούδια, άμα οι άνθρωποι είχαν περισσότερο χρόνο για ξεκούραση και δε δούλευαν 10 ώρες τη μέρα, άμα κάνανε τραπέζια κάθε βδομάδα, άμα οι δρόμοι ήταν στολισμένοι, άμα, άμα, άμα...

Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πιο διασκεδαστικός και η ζωή μας θα γινόταν πιο χαρούμενη, πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική. Αν μάλιστα, καταφέρναμε βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που ενώ εμείς διασκεδάζουμε, αυτοί ζηλεύουν, στεναχωριούνται ή ακόμα χειρότερα, νοσταλγούν δικές τους αντίστοιχες μέρες, όλα θα ήταν καταπληκτικά.

Απαραίτητη προυπόθεση για να γίνει κάτι τέτοιο, είναι πρώτα να βελτιώσουμε τις ζωές μας, άκόμα και να τις σχεδιάσουμε απ' την αρχή. Δε νοείται, εμείς να γιορτάζουμε και να διασκεδάζουμε ενώ μας εξευτελίζουν τις ζωές, μας ξεπουλάνε τη χώρα, μας μετατρέπουν σε ρομπότ και μας υποβάλουν σε όλα αυτά που πάνω-κάτω γνωρίζετε. Μάλιστα, ουσιαστικά μας έχουν καθορίσει το πότε θα γιορτάσουμε, λες και απαγορεύεται να γιορτάζουμε κάθε μέρα.

Κλείνοντας, τώρα που τέλειωσε η "γιορτινή περίοδος" πρέπει να περιμένουμε άλλες 350 μέρες για να ξαναέρθει. Μέχρι τότε, πρέπει να ξαναρχίσουμε να διαβάζουμε, να αγχωνόμαστε χωρίς λόγο, να πηγαίνουμε σχολείο, να κάνουμε ιδιάτερα και η διασκέσασή μας να είναι το facebook και το "Με λένε Βαγγέλη". Θέλετε δε θέλετε, έτσι έχουμε φτιάξει ΕΜΕΙΣ τον κόσμο μας. Πρέπει να υποστούμε όλα τα παραπάνω, γιατί ΕΜΕΙΣ το θέλουμε. Αν παρ' όλ' αυτά αλλάξουμε γνώμη, μπορούμε να κάνουμε την κάθε μέρα γιορτή. Γιορτή όχι μόνο για τον εαυτό μας, γιορτή για όλους τους ανθρώπους. Στο χέρι μας είναι. Όπως και ό,τι άλλο θέλουμε.

Clown.