Αυτό το βλογ γράφεται από άριστους μαθητές και απευθύνεται πρωτίστως σε αγέννητους νεογνούς και αποθνήσκοντες γονείς γονέων. Αν δεν είστε ένας από αυτούς, τότε το βλογ μας είναι αυστυρώς ακατάλληλο για εσάς και παρακαλείσθε όπως πατήσετε το κόκκινο κουμπάκι με το λευκό "Χ" πάνω δεξιά επί της οθόνης σας. Αν ανήκετε στις προαναφερθείσες κατηγορίες, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
Αναρωτιέμαι και ψάχνω να βρω το λόγο που ένα δημοκρατικό πολίτευμα χρειάζεται τη χρήση τέτοιας έκτασης αστυνομικής βίας για να λειτουργήσει. Και, αναρωτιέμαι επίσης, κατά πόσο το πολίτευμα αυτό πρέπει να συνεχίσει να θεωρείται δημοκρατικό. Και, κατά πόσο παράνομη είναιη πράξη ενός διαδηλωτή να πετάξει πέτρα τη στιγμή που -χωρίς λόγο- τον πυροβολούν με πλαστικές σφάιρες. Και, γιατί αυτές οι εικόνες δεν παίζονται στην ελληνική τηλεόραση.
Όλα αυτά συνοψίζονται στη φράση "Ή εμείς ή αυτοί!" που πρωτοακούστηκε το περασμένο καλοκαίρι στο Σύνταγμα. "Αυτοί", είναι οι άγνωστοι γνωστοί. Που κανένας δεν μπορεί να τους ορίσει. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, καναλάρχες, τραπεζίτες, ιδιοκτήτες πολυεθνικών εταιριών και πολλοί άλλοι. Όλοι τους διεφθαρμένοι. Γνωστοί στους απλούς πολίτες, αλλά ουσιαστικά άγνωστοι μιας και λίγοι ξέρουν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Από την άλλη, "Εμείς". Εμείς που ξέρουμε το πραγματικό τους πρόσωπο, εμείς που "τους έχουμε καταλάβει", εμείς που προσπαθούμε να τους διώξουμε. Εμείς οι "γνωστοί άγνωστοι". Έτσι, άλλωστε έχουν βαφτίσει όλους όσους προσπαθούν να τηρούν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος μας.
Στο τέλος, πάντως, κάποιος θα νικήσει. Ή εμείς, ή αυτοί.
Η πρώτη πραγματικά μεγάλη διαδήλωση που πήγα ήταν αυτή της 5ης Ιουνίου του 2011. Ήταν το δεύτερο πανευρωπαϊκό κάλεσμα των Αγανακτισμένων. Κατεβήκαμε Ευαγγελισμό και πήγαμε Σύνταγμα με τα πόδια. Το σύνολο όσων έκαναν την ίδια διαδρομή με μας, ήταν εκεί για τον ίδιο σκοπό με μας. Ο κόσμος ήταν πολύς και πύκνωνε λίγο πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα το οποίο ήταν απροσπέλαστο. Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε το γύρω της διαδήλωσης, για να δούμε από κοντά πόσο κόσμο είχε. Πάνω κάτω, ήταν από το τείχος της Β. Σοφίας, μέχρι αρκετά πριν τα Προπύλαια και μέχρι αρκετά πριν στις στήλες του Ολυμπίου Διός. Ακόμα και στην τηλεόραση είπαν ότι είχε 300.000-500.000 κόσμο. Ήταν η πιο μεγάλη διαδήλωση που είχε γίνει μετά τη μεταπολίτευση.
Η επόμενη -με χρονολογική αλλά και ποσοτική σειρά- μεγάλη ήταν αυτή της 19ης Οκτωβρίου, την πρώτη από τις δύο μέρες τις 48ωρης απεργίας κατά του εφαρμοστικού νόμου που ψηφίστηκε στη Βουλή την επομένη. Κατέβηκα Μοναστηράκι και προχώρησα μαζί με αρκετό κόσμο που ήταν εκεί για τον ίδιο λόγο μέχρι την Ομόνοια, τα Προπύλαια, την Παλιά Βουλή, την Πλατεία Κοτζιά και άλλες περιοχές οι οποίες ήταν γεμάτες με κόσμο. Αν ξέρετε το κέντρο της Αθήνας, καταλαβαίνετε πόσο περισσότερος ήταν ο κόσμος απ' ότι την προηγούμενη φορά. Απ' ότι με ενημέρωσαν φίλοι μου που ήταν στο Σύνταγμα, και εκεί ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, περισσότερος από τις 5 Ιουνίου. Κανένα ΜΜΕ δε μίλησε για το πλήθος του κόσμου, αλλά τα νούμερα υπολογίστηκαν σε 700.000-800.000.
Και η τελευταία μεγαλειώδης διαδήλωση, ήταν αυτή της 12ης Φεβρουαρίου. Πάλι κατέβηκα Μοναστηράκι, τα πράγματα όμως ήταν διαφορετικά. Δεν υπήρχαν άτομα μεμονομένα να πηγαίνουν προς Σύνταγμα, αλλά ένα ολόκληρο ποτάμι ανθρώπων που ξεκινούσε από το Θησείο και έφτανε μέχρι την Ομόνοια και τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Δεν υπήρχε στο δρόμο κανένας άλλος πέρα από τους διαδηλωτές. Το πλήθος ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό της 19ης Οκτωβρίου και τουλάχιστον 3πλάσιο - 4πλάσιο από της 5ης Ιουνίου. Κάτι που σημαίνει ότι ξεπερνούσε σίγουρα το 1.000.000.
Φυσικά, όσοι έχουν επιλέξει την τηλεόραση και τις εφημερίδες ως κύριο μέσο ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στα επεισόδια που ακολούθησαν και όχι στη διαδήλωση. Επειδή λοιπόν, ελπίζω να σας έδωσα να καταλάβετε τα περί του πλήθους της διαδήλωσης, ας δούμε και τι έγινε με τα επεισόδια. Ποιος τα δημιούργησε, τι σκοπό εξυπηρετούσαν, ποιος συμμετείχε.
Υπάρχουν πολλές απόψεις. Προσπαθώντας να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, ας δούμε πρώτα κάποια γεγονότα-δεδομένα από εκείνη την ημέρα.
Πρώτον, στις μάχες με την αστυνομία συμμετείχε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό των νεαρών διαδηλωτών. Αναμφισβήτητο μεν, αφού τα επεισόδια κράτησαν πάνω από 6 ώρες σε δεκάδες μέτωπα και λογικό δε, αφού αλλιώς θα κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα και η ελευθερία των υπολοίπων, Αν πιστεύετε ότι με το να πετάς πέτρες δεν προστατεύεις κανέναν, αλλά το αντίθετο, δείτε το πρώτο λεπτό του παρακάτω βίντεο:
Αν πάλι πιστεύετε ότι αυτό είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, δεν έχετε παρά να ψάξετε για δεκάδες παρόμοια βίντεο ή -ακόμα καλύτερα- να κατεβείτε σε μία διαδήλωση. Έχω βιώσει προσωπικά αντίστοιχες καταστάσεις, που τα ΜΑΤ σου επιτίθονται και σε παίρνουν στο κυνήγι χωρίς λόγο και οι κουκουλοφόροι σε σώζουν, απωθώντας τους με πέτρες ή και μολότοφ.
Το δεύτερο δεδομένο, είναι ότι οι τραυματίες αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τους πολίτες. Συγκεκριμένα, 106 έναντι 94.Αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο τα επεισόδια να έγιναν από προβοκάτορες αστυνομικούς, μιας και ποιος διοικητής θα τραυμάτιζε 106 υπήκοούς του, που ο κάθε ένας τους του είναι εξαιρετικά σημαντικός και που δίνει το αίσθημα της νίκης στην απέναντι πλευρά.
Τρίτον, καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές 93 κτήρια, κάτι που σημαίνει ότι τα έσπασαν διαδηλωτές και όχι πληρωμένοι προβοκάτορες. Χρειάζονται χιλιάδες προβοκάτορες για να το κάνουν αυτό. Αν αυτό το συνδυάσουμε με το γεγονός ότι από τα 93 κτήρια, μόνο 1-2 είχαν ιστορική αξία και η καταστροφή τους "στεναχώρησε" την κοινή γνώμη καταλαβαίνουμε ότι τα υπόλοιπα καταστράφηκαν από διαδηλωτές. Όταν πληρώνεσαι για να καταστρέψεις ένα κτήριο και να αμαυρώσεις τη διαδήλωση, δεν καταστρέφεις μία τράπεζα ή μία πολυεθνική, αλλά κάτι ιστορικό που θα πειράξει την κοινή γνώμη. Οπότε, σταματήστε να μιλάτε για το Αττικόν, το έκαψαν προβοκάτορες. Τα άλλα 92 όμως, όχι.
Τέταρτον, δεν υπάρχει περίπτωση να υπήρξε οργανωμένο σχέδιο από τους κουκουλοφόρους-μπαχαλάκηδες. Αρκεί να μιλήσετε με έναν από αυτούς και θα δείτε ότι δεν είναι ικανοί να καταστρώσουν ένα τέτοιο σχέδιο σε καμία περίπτωση. Ούτε καν να το εφαρμόσουν. Γενικότερα, δεν μπορούν να εφαρμόσουν τίποτα με πειθαρχεία. Ως αναρχικοί μάλιστα, δε θέλουν καν. Ούτε θέλουν λοιπόν, ούτε μπορούν.
Πέμπτον, δε συνέφερε την αστυνομία και την κυβέρνηση να αφήσουν σκοπίμως την κατάσταση εκτός ελέγχου, μιας και με αυτά που έγιναν στη διαδήλωση -επειδή ακριβώς δεν έγιναν από μία μικρή ομάδα διαδηλωτών- πέρασε ένα πολύ ισχυρό μήνυμα. Ήταν μία εξέγερση -μονοήμερη δυστυχώς- και όχι μία διαδήλωση. Μια εξέγερση έχει πάντα πολύ μεγαλύτερη σημασία από μία μεγάλη διαδήλωση. Τι σας έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό; Τα επεισόδια του Δεκέμβρη μετά τον Αλέξη, ή οι Κυριακάτικες ειρηνικές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα το καλοκαίρι; Σαφώς το πρώτο. Και επίσης, μετά από μια τέτοια νύχτα, είναι τεράστια η πιθανότητα για συνέχιση των επεισοδίων.
Και τέλος, σε προηγούμενες διαδηλώσεις -ακόμα και στις επεισοδιακές- δεν έγινε ποτέ τέτοιος χαμός. Αυτό αποδεικνύει ότι κάτι διαφορετικό συνέβη τη 12η Φεβρουαρίου. Ούτε πλήθυναν οι κουκουλοφόροι, ούτε έφτιαξαν υπερόπλα, ούτε η αστυνομία έβαλε χιλιάδες προβοκάτορες. Κάτι άλλο.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, το λογικότερο συμπέρασμα φαντάζει το εξής:
Η διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα, είναι με διαφορά η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολύ καιρό, ίσως και σε όλη την ιστορία. Η τεράστια επίθεση των ΜΑΤ που ξεκίνησε κατά τις 18.00, αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από το σύνολο των διαδηλωτών. Οι νέοι πετούσαν τις πέτρες για να κερδίσουν έδαφος και οι μεγαλύτεροι τις μάζευαν από το δρόμο και τους τις έδιναν πίσω. Κανείς δεν έφευγε από το κέντρο επί πολλές ώρες παρά το χημικό πόλεμο-αξίζει να σημειωθεί, ότι σε ορισμένες διμοιρίες είχαν τελειώσει τα χημικά και αντί γι' αυτά, πετούσαν πίσω τις πέτρες.
Δεδομένου ότι οι απλοί διαδηλωτές αντιμετώπιζαν τα ΜΑΤ, οι κουκουλοφόροι επιτίθονταν σε τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες, μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων κ.λπ. νομίζοντας ότι πολεμάνε τον καπιταλισμό, το σύστημα και την εξουσία. Παράλληλα, μερίδα απλών πολιτών επιτεθόνταν επίσης στους συγκεκριμένους στόχους, εκφράζοντας την οργή της για όσα έχουν υποστεί από αυτούς. Για παράδειγμα, αν μία τράπεζα σε απειλεί με κατάσχεση σπιτιού, τότε, όταν δεις να της πετάνε πέτρες, θα της πετάξεις κι εσύ. Επιπλέον, υπήρξαν ορισμένοι προβοκάτορες που έκαψαν σημαντικά κτήρια για να εξοργίσουν την κοινή γνώμη. Υπήρξαν βλάκες που έκαψαν και κατέστρεψαν μικρά μαγαζιά ή και νεοκλασικά κτήρια, τα πρώτα χωρίς λόγο, τα δεύτερα γιατί υποστηρίζουν πως είναι σύμβολα πλούτου και εξουσίας. Και τέλος, τα επεισόδια δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου οργανωμένου σχεδίου, αλλά της οργής που έχει ο κόσμος η οποία -όπως είδαμε- μπορεί να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά της.
Είμαι σίγουρος, ότι εαν δημιουργηθεί ένα ειρηνικό κίνημα που αντί για μολότοφ και πέτρες πετάει ανθοδέσμες, απαντώντας στα δακρυγόνα και το ξύλο με συμβολικό τρόπο, πολλοί από εσάς θα διαμαρτυρηθείτε για τα λουλούδια που έκοψαν προκειμένου να φτιάξουν τις ανθοδέσμες.
Λοιπόν μέχρι προχθές είχα την εντύπωση ότι τα ΜΑΤ αποτελούσαν εμπόδιο για τους διαδηλωτές και ότι οι τελευταίοι τα μισούσαν. Στη μαθητική διαδήλωση της Παρασκευής στο Σύνταγμα πάντως, αυτά ήταν άφαντα και οι μαθητές βαριόντουσαν, οπότε άρχισαν να τα ψάχνουν και να τα παρακαλάνε να εμφανιστούν μπας και διασκεδάσουν λίγο.
Σαφώς οι μαθητές που προκαλούσαν τους Ματατζήδες δεν ήταν παρά μία πολύ μικρή μειοψηφία, αλλά έστω και αυτή είναι αρκετή για να δώσει ένα κάποιο δίκιο στα ΜΑΤ και ένα μερίδιο ευθύνης για τα επεισόδια σε όλους τους διαδηλωτές. Με άλλα λόγια, οι 10 ανεγκέφαλοι ή βαλτοί (το 2ο περιλαμβάνει και το 1ο...) στους 1000 παρευρισκόμενους, επιβάλλουν φασιστικά σε όλους τους υπόλοιπους αυτό που προσπαθούν να πετύχουν: την βία σε βάρος της ειρηνικής διαδήλωσης.
Το θέμα εδώ, επειδή πάντα θα υπάρχουν και βαλτοί και (κυρίως) ανεγκέφαλοι, νομίζω ότι έγκειται στην στάση που κρατάνε όλοι οι υπόλοιποι απέναντί τους. Αν δεν μαζεύονταν γύρω τους να δουν «τι θα γίνει», τα λίγα αυτά προκλητικά παιδιά ίσως να μην σταματούσαν, αλλά τουλάχιστον δεν θα πολλαπλασιάζονταν τόσο πολύ και δεν θα στερούσαν τόσο το δίκιο από τους υπόλοιπους. Αν λοιπόν, ακόμη κι όταν άρχισαν να κατεβαίνουν τα ΜΑΤ προς τους εν λόγω μαθητές, απλά τους αγνοούσαμε, παραμέναμε όλοι μαζί μπροστά στον άγνωστο στρατιώτη και δεν χωριζόμασταν με τους μισούς να βρίζουν τους άλλους μισούς, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Γιατί μετά θα μπορούσαν όλοι να κάτσουν αποφασιστικά μπροστά στους απειλητικούς Ματατζήδες και να αρχίσουν με το δίκιο τους να τους πετάνε Χριστοπαναγίες --και νεράντζια.
Αλλά όταν ακολουθούν τόσοι πολλοί αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια, δυστυχώς το χάνουν (σε μεγάλο τουλάχιστον μέρος) το δίκιο τους και η όποια ακόλουθη προκλητική στάση τους απέναντι στα ΜΑΤ δεν είναι όσο δικαιολογημένη όσο θα μπορούσε να είναι.
Αφού λοιπόν, ξέρετε ότι μερικά άτομα σας χρησιμοποιούν (δεν το ξέρετε;) είτε για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, είτε την καύλα τους, γιατί δεν τους σνομπάρετε λιγάκι; Λίιιγη σνομπαρία δεν βλάπτει...
Επειδή όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι παραείμαι γκρινιάρης, πρέπει να κοιτάξω και την καλή πλευρά της όλης ιστορίας. Και πέρα από επί μέρους εικόνες μαθητών τις οποίες βρήκα επιεικώς τραγικές, έχω να τονίσω με χαρά ότι στην διαδήλωση παρευρέθηκε διπλάσιος αριθμός μαθητών απ' ό,τι στην αντίστοιχη του Οκτώβρη, μεταξύ των οποίων υπήρχαν άτομα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα έμπαιναν στον κόπο να ασχοληθούν με τέτοιου είδους πράγματα. Αλλά κυρίως, όσο εντύπωση μου έκανε η ανωριμότητα κάποιων παιδιών, άλλο τόσο εντύπωση μου έκανε η ωριμότητα άλλων. Ναι, υπάρχουν έφηβοι στ' αλήθεια ώριμοι και με άποψη. Πράγμα που είναι επιτέλους κάτι το αληθινά ευχάριστο...
Χθες στο Σύνταγμα, μαζευτήκαμε κάπου στους 1000 μαθητές για να κλείσουμε το δρόμο έξω από τη Βουλή, να εκνευρίσουμε τους οδηγούς που έπρεπε να στρίψουν ένα στενό πιο πριν, να χάσουμε λίγο μάθημα, να πάρουμε καμιά απουσία και να ξαναδούμε τους φίλους μας τα ΜΑΤ (εγώ για το τελευταίο πήγα πιο πολύ). Με τα ΜΑΤ είχα να επικοινωνήσω μια βδομάδα και είχα αρχίσει να εμφανίζω συμπτώματα στέρησης.
Με λύπη μου παρατήρησα πως μόλις φτάσαμε στο Σύνταγμα, δεν υπήρχε πουθενά κανένας Ματατζής. Ούτε μια διμοιρία. Ούτε ένας διμοιρίτης βρε αδερφέ! Ούτε καν ένας τροχονόμος... Ξενέρωσα αφάνταστα. Παρ' όλ' αυτά, παρέμεινα στο χώρο για να κρατήσω το δρόμο κλειστό και να εκνευρίσω τους οδηγούς. Εξ' άλλου, γουστάρω τρελά όταν με βρίζουν οι οδηγοί γιατί έτσι -βρίζοντας τους διαδηλωτές- μειώνεται η επιθυμία τους για επανάσταση. Τη μισώ την επανάσταση.
Από τη μία, πήγαινα στα παιδιά που είχαν κάτσει μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και φωνάζανε συνθήματα τους στυλ "Και Α και ΟΥ, και ΟΥ, γαμώ το ΔΝΤ!" ενώ παρότρυναν τους υπόλοιπους να κάτσουν κάτω και να μη μένουν όρθιοι. Σε κάποια φάση τους είπα ότι εκεί που κάθονται δε τους ακούει κανείς παρά μόνο τα περιστέρια, οι τσολιάδες και ο -γνωστός- Άγνωστος Στρατιώτης. Τους είπα να πάμε μέχρι τα Προπύλαια και να ξαναγυρίσουμε αλλά η απάντησή τους ήταν αποστομωτική:
"Εμείς ήρθαμε εδώ για να διαδηλώσουμε ειρηνικά και να ακουστεί η φωνή μας."
"Πως θα ακουστεί η φωνή σου μωρή όταν δε σε ακούει ούτε ένας άνθρωπος;" της απάντησα.
"Θα μας ακούσουνε οι βουλευτές, μου είπε." Ε, εκεί δεν απάντησα καν και έφυγα...
Πήγα λίγο πιο πέρα που ήταν κάτι αγόρια με μοικάνες και μαντήλια και έβριζαν οποιονδήποτε προσπαθούσε να περάσει μέσα από τον κλειστό δρόμο. Δε λέω, καλά τους κάνανε γιατί έτσι μειωνόταν η επιθυμία των διερχομένων για επανάσταση -ειδικότερα σε κάτι βλάκες που μαρσάρανε με τις μηχανές για να μας τρομάξουν, θα μπορούσαν να τους ρίξουν και καμία ψιλή για να μάθουν να τραμπουκίζουν. Αυτοί συνέχιζαν να κάνουν καφρίλες του στυλ "πέταγμα νερατζιών σε αυτοκίνητα που προσμαθούσαν να περάσουν το δρόμο", "βρίσιμο στην Ελένη Λουκά" (ναι, ήταν κι αυτή στο Σύνταγμα) και άλλα τέτοια.
Μέχρι που κάποια στιγμή ένας δυο "μαθητές" -βαλτοί προφανώς από την αστυνομία- πέρασαν τα πρώτα κάγκελα της Βουλής και άρχισαν να πετούν νεράτζια στα κρυμμένα ΜΑΤ.
Ξέρετε, με τα νεράτζια είναι πολύ εύκολο να νικήσεις τα ΜΑΤ. Αυτοί δακρυγόνα, πιστόλια, γκλομπ, ασπίδες, κράνη και εμείς νεράτζια! Πέταξαν ορισμένα και στη Βουλή και σε κάποια φάση βγήκε έξω ο Πάγκαλος και προσπαθούσε να τα πιάσει για να τα φάει. Μόλις τον είδαν οι προαναφερθέντες κάφροι, μαζεύτηκαν όλοι εκεί και μερικοί του πέταξαν πέτρες.΄Εκείνος τους είπε να σταματήσουν να πετάνε πέτρες γιατί οι πέτρες δεν τρώγονται και αυτοί του είπαν πως θα τις φάει στη μάπα.
Μετά από λίγο, ήρθαν -επιτέλους- πέντε (!) άνδρες (?) των ΜΑΤ, ώστε να ρίχνουν σε αυτούς οι μαθητές και να αφήσουν ήσυχο τον Πάγκαλο. Οι μαθητές πέσανε στη φάκα της αστυνομίας, αλλά ο Πάγκαλος τσαντίστηκε και άρχισε να σπάει τα μάρμαρα της Βουλής και να τα πετάει στα ΜΑΤ.
Τότε, τα ΜΑΤ κάνανε αυτό που περιμένανε από την αρχή. Βρήκανε την αφορμή ότι ορισμένοι τους πετούσαν νεράτζια και κατέβηκαν δυο-τρεις διμοιρίες από τον προαύλιο χώρο της Βουλής στην Αμαλίας. Εφάρμοσαν αυτό το κλασσικό "σχέδιο σκούπα" και μερικά "ντου" και κατάφεραν να αδειάσουν τον δρόμο από μαθητές. Έπειτα, μπήκανε δύο διμοιρίες από τα δύο πλάγια της πλατείας και άρχισαν να χτυπουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν. Εκείνη την ώρα, στην πλατεία βρίσκονταν μόνο ειρηνικοί μαθητές μιας και οι υπόλοιποι είχαν φύγει προς Μοναστηράκι.
Σαφώς, η αστυνομία δεν περίμενε την επιμονή που έδειξαν τα παιδιά και νόμιζε ότι μόλις μας διώξουν από το δρόμο θα φύγουμε για τα σπίτια μας. Κάνανε λάθος όμως. Επί περίπου μισή ώρα, τα ΜΑΤ μας κυνηγούσαν μέσα στην πλατεία, με τους περαστικούς να βλέπουν το τι γίνετε και -προφανώς- να παίρνουν το μέρος μας. Αυτό είναι από τα χειρότερα χτυπήματα που δέχτηκε χθες η χούντα μας. Όλοι αυτοί οι περαστικοί -που ήταν εκατοντάδες- μετέφεραν τα γεγονότα στις οικογένειές τους, αλλά και στο διαδύκτιο -που ακόμα είναι γεμάτο από κείμενα και ειδήσεις που μας στηρίζουν.
Τέλος παντων, αυτά έγιναν πάνω-κάτω χθες στο Σύνταγμα. Τα κυριότερα σημεία που εντόπισα είναι 1. Ο φασισμός που έδειξαν τα παιδιά με τα νεράτζια μη αφήνοντάς μας να διαδηλώσουμε ειρηνικά
2. Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα της αστυνομίας -που όχι απλώς δεν διέλυσε τη διαδήλωση, αλλά γέμισε αγανάκτηση τους περαστικούς.
3. Ότι πολλά παιδιά που πίστευα ότι δε θα πάνε ποτέ σε διαδήλωση ήρθαν χθες.
4. Ότι είμαστε 15-16 χρονών και είμαστε αναγκασμένοι να πολεμάμε με αυτά τα ανθρωποειδή για να έχουμε το δικαίωμα να διαδηλώσουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας. (οι μεγαλύτεροι να το ακούν αυτό)
5. Ότι η σύγχρομη χούντα είναι στα πρόθυρα της κατάρευσης!
Υ.Γ.: Μην εστιάζετε την προσοχή σας σε 50-100 κάφρους που πετάνε νεράτζια. Παντού και πάντα υπάρχουν ηλίθιοι. Δε θα κάτσουμε να βρίζουμε αυτούς αντί για τους πολιτικούς. Τν επόμενη φορά θα είμαστε πιο οργανωμένοι και θα περιμένουμε την αστυνομία να επιτεθεί πρώτη. Όταν επιτεθεί -που 100% θα επιτεθεί- τότε αμυνόμαστε. Και τότε θα έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα πετάνε οι διπλάσιοι νεράτζια.
Τα ξαναλέμε. (Αρχίστε από τώρα να σκέφτεστε πως θα χτίσουμε τον κόσμο μας. Η ώρα πλησιάζει)
(Σήμερα στις 17.00, ξαναέχει μαθητική συγκέντρωση στο ίδιο σημείο.)
Οι άνθρωποι "δολοφονούν" αστυνομικούς.
Οι αστυνομικοί "τραυματίζουν θανάσιμα" ανθρώπους.
Ο νεκρός αστυνομικός λέγεται "πτώμα".
Ο νεκρός άνθρωπος -από αστυνομικό- λέγεται "σορός".
Οι διαδηλωτές "σπρώχνουν και χτυπούν" τους αστυνομικούς.
Οι αστυνομικοί "απωθούν" τους διαδηλωτές.
Οι αστυνομικοί δεν "πετάνε" δακρυγόνα, αλλά "κάνουν χρήση" χημικών.
Οι κουκουλοφόροι πετάνε πέτρες και μολότωφ, σπάνε καταστήματα και στήνουν οδοφράγματα.
Οι αστυνομικοί πετάνε πέτρες και μολότωφ, σπάνε καταστήματα και στήνουν οδοφράγματα.
Clown.
Υ.Γ.: Για να παντρευτώ μία, πρέπει πρώτα να βγάλω μαζί της μια φωτογραφία σαν την πάνω.
Αλήθεια λέω --μόνο που το είδα στον ύπνο μου. Αλλά όπως και να χει ήταν πολύ ωραία.
Εγώ, λέει, μαζί με άλλα τρία (!) άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Clown, βγάλαμε νοκ άουτ τους δύο (!) αστυνομικούς που φυλάγανε την είσοδο της Βουλής και εισβάλαμε στο κτίριο. Στο εσωτερικό του, βέβαια, αυτό ήταν ένα μουσείο! Εμείς τι κάναμε; Αφού ακινητοποιήσαμε τον χοντρομπαλά μπάτσο που άραζε μέσα, αρχίσαμε να ψάχνουμε για κρυμμένα μυστικά, όπως λόγου χάριν απόρρητα έγγραφα που αποδεικνύουν τα σατανικά σχέδια της κυβέρνησης και των μεγάλων δυνάμεων που κυβερνούν όλον τον κόσμο... Ανεβαίνοντας με το ασανσέρ στους άλλους ορόφους, το όνειρο έμοιαζε με ταινία τρόμου, καθώς φοβόμουν μην μας την έχουν πουθενά στημένη. Δυστυχώς, δεν έγιναν περισσότερες εξελίξεις τελικά , απ' όσο θυμάμαι.
Αφήστε, τέλος πάντων, όλα τα υπόλοιπα, και σταθείτε απλά στην αισιοδοξία του ονείρου.
..και χαμογελάστε...
Ε ήρθε και η σημερινή ημέρα λοιπόν, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.
Επειδή όμως δεν αποκτάς AIDS από τη μια στιγμή στην άλλη, καλό θα είναι όλοι να είμαστε συνειδιτοποιημένοι σχετικά με τους κινδύνους να προσβληθούμε από τον ιό Έιτς Άι Βι (Χιούμαν Ιμιουνοντεφισίενσι Βάιρους) -- αυτόν που τελικά οδηγεί στο AIDS.
Έιτς Άι Βι μπορεί κανείς να κολλήσει αν το αίμα του αναμειχθεί με αίμα κάποιου οροθετικού (δηλαδή φορέα του ιού), από το μητρικό γάλα, από το σπέρμα, από τα προσπερματικά υγρά και από τα κολπικά υγρά.
Ευτυχώς δεν κολλάς από σάλια, μίξες, κάτουρα, σκατά, εμετούς και μείγματα των παραπάνω.
(ποτέ δεν ξέρεις όμως με τι άλλες ουσίες μπορεί να έχουν αναμειχθεί αυτά -- ειδικά όσον αφορά τα σάλια)
Παρόλα αυτά, υπάρχει πάντα και μία μικρουυυυυυυυυυυυλα σχεδόν ανύπαρκτη πιθανότητα να κολλήσει κανείς Έιτς Άι Βι ΚΑΙ από αυτές τις ουσίες. Όμως όσο μικρή και να είναι αυτή η πιθανότητα, παραμένει μια πιθανότηα. Συνεπώς, Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ!!!!
Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα είναι πολύ σοβαρό.
Τι να μπορείτε να κάνετε λοιπόν για να είστε ασφαλής;
Οι προφυλάξεις που θα πρέπει να πάρετε είναι εύκολες και απλές:
Πρώτον και κύριον, ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΣΕΞ.
Και δεύτερον, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο βρε αδερφέ, να μετακινήστε ΜΟΝΟ εντός της ειδικής ιατρικής κάψουλας (που κινείται με ηλιακή ενέργεια και όχι με πετρέλαιο βεβαίως βεβαίως), που δεν επιτρέπει σε τίποτα να μπει μέσα της, ούτε καν τον γεμάτο επικίνδυνα μικρόβια αέρα.
Η κάψουλα, για περεταίρω ασφάλεια, είναι μίας χρησεως, επομένως αν (και μόνο ΑΝ) χρειαστεί οπωσδήποτε να την ανοίξετε και μπει έστω και λίγος αέρας μέσα, αυτοκαταστρέφεται και εσείς αγοράζετε άλλη, αν βέβαια στο μεταξύ δεν έχετε προσβληθεί από κανένα μικρόβιο.
Στην περίπτωση που η αγορά της ειδικής αυτής κάψουλας δεν είναι εφικτή για κάποιον λόγο, τότε μία επίσης αρκετά αποτελεσματική σωματική προστασία είναι αυτή:
Υ.Γ.: Το όνομα του ιού, Έιτς Άι Βι μου φέρνει διαρκώς στο μυαλό τον Άι Βασίλη, αν και απ' όσο ξέρω δεν έχει άμεση σχέση μαζί του.
Μέτά από 15 μέρες κατάληψη μπορώ να έχω μία γνώμη.
Αρχικά θα συμφωνήσω με πολλούς από εσάς λέγοντας πως η κατάληψη ενός σχολείου, ενός πανεπηστιμίου ή ενός υπουργείου ΔΕΝ είναι ο καλύτερος τρόπος να διεκδικήσεις κάτι. Πρώτον γιατί ΔΕΝ ακούγεσαι όσο θα ακουγόσουν άμα έκανες άλλα πράγματα. Τι πράγματα;
Πορείες (όχι μόνο μία η δύο, αλλά κάθε βδομάδα)
Μοιράσμα φυλλαδίων στον κόσμο για ενημέρωση και σωστή πληροφόρηση
Συνθήματα και ενημέρωη από ντουντούκες
Ανάρτηση πανό σε κεντρικά σημεία
Συνομιλία "τετ-α-τετ" με τον κόσμο για να μάθει τα προβλήματά μας από πρώτο χέρι
Άμα κάθε απόγευμα από τις 5 εργάσιμες της εβδομάδας κάναμε ένα από αυτά, σίγουρα θα είχαμε ευαισθητοποιήσει πολύ περισσότερο κόσμο απ' ότι με την κατάληψη.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ΔΕΝ αφήνεις ορισμένα παιδιά, που δεν πάνε φροντηστήριο, να κάνουν μάθημα (που το χρειάζονται). Έτσι σχεδόν τους στρέφεις προς την παραπαιδεία, μιας και αναγκαστικά από κάπου πρέπει να μάθουν (ειδικά όσοι πάνε τρίτη λυκείου). Η παραπαιδεία, όμως, είναι τελείως αντίθετη με τη φιλοφοσία των αιτημάτων μίας κατάληψης. Για παράδειγμα στο σχολείο μου είχαμε πανό που έλεγε "Ελεύυθερη παιδεία παρά παραπαιδεία".
Εκτός από αυτούς τους δύο λόγους, σύμφωνα με τα παιδιά που ψηφίζουν "ΚΑΤΑ", υπάρχουν και άλλοι δύο λόγοι που τους παρουσιάζουν, μάλιστα, ως τους πιο σημαντικούς.
Πρώτον, λένε πως τα αιτήματα είναι μπούρδες. ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;!!!! Πραγματικά. πότε θα υπάρχουν λογικά αιτήματα αν δεν υπάρχουν τώρα. Το ότι δε μας φέρανε βιβλία δε φτάνει; Και μόνο αυτό να ήταν, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ σοβαρό. Το ότι οι γονείς μας (και σε λίγα χρόνια και εμείς) δουλεύουν σα σκυλιά και δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν ελεύθερο χρόνο, δεν έχουν χρόνο για τα παιδιά τους, δεν έχουν καν ζωή δε μετράει; Και μόνο αυτό να ήταν, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ σοβαρό. Το ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να πουλήσει όλη μας τη χώρα δε σας συγκινεί καθόλου;;; Και μόνο αυτό να ήταν, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ σοβαρό.
Αν αυτά τα αιτήματα είναι μπούρδες, τότε πρέπει να αντιδράσουμε αν και μόνο αν:
Φορολογηθεί το σχολείο. Όποιος πηγαίνει για μάθημα θα πληρώνει ειδικό φόρο "μάθησης".
Δουλεύουμε 14 ώρες την ημέρα και μας δίνουν μόνο φαγητό και στέγη. Καθόλου επιπλέον χρήματα.
Αποφασίσει ο πρωθυπουργός να πουλήσει ολόκληρη τη χώρα μας για λιγότερο από 1$.
Ούτε τότε, όμως, θα τα θεωρήσετε σοβαρά γιατί θα σας το λέει τα βράδια ο Πρετεντέρης, ο Καψής, η Τρέμη, η Χούκλη και οι λοιποί φίλοι τους. (Δεν είναι ανάγκη να νιώσετε άσχημα που τους ακούτε. Απλά σταματήστε να το κάνετε)
Ο δεύτερος λόγος που δε θέλουν κατάληψη είναι γιατί είναι παράνομη. ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;!!! Ξέρετε πόσα πράγματα που κάνει η κυβέρνηση είναι παράνομα; Το πιο απλό. Ο τρόπος που γίνεται μία σύληψη περιγράφεται από το Σύνταγμα αναλυτικά. Σεν νομίζω να περιγράφεται έτσι:
Προσωπικά πιστεύω πως πολεμάς τον εχθρό σου με τα ίδια όπλα που σε πολεμά κι αυτός. Τα ΜΑΤ όταν τους ρίχνουν μολότοφ μένουν άπραγοι; Κάθε άλλο. Άρα κι εμείς, εφόσον καταπατάται το Σύνταγμα, πρέπει να αντιδράσουμε και να το υπερασπιστούμε. Δείτε τι λέει το τελευταίο του άρθρο: "Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονταιμε κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία."
Άμα δεν αντισταθούμε είμαστε και εμείς οι ίδιοι παράνομοι. Δεν έχει σημασία πως. Με κάθε μέσο λέει. Επομένως δεν είναι κακή η κατάληψη επειδή είναι παράνομη. Για μένα είναι κακή για τους λόγους που είπα στην αρχή. Δεν πετυχαίνεις όσα μπορείς και ευνοείς την παραπαιδεία.
Το ερώτημα είναι πόσοι είναι διατεθιμένοι να κάνουν αυτά που είπα παραπάνω. Εγώ προσωπικά είμαι. Αλλά από τα 330 παιδιά του σχολείου, δε νομίζω να είναι πάνω από 10. Και δεν εννοώ να πουν ότι θα τα κάνουν. Εννοώ να τα κάνουν.
(Όποιος είναι διατεθιμένος ας το γράψει στο chat ή σε σχόλιο για να δούμε πόσοι είναι. Γράψτε το ανώνυμα άμα δε θέλετε να μάθουν οι άλλοι ποιοί είστε.)
Απ' ότι ίσως ξέρετε, αύριο θα γίνει απεργία από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Στις 11.00 οι εργαζόμενοι θα συγκεντρωθούν στην πλατεία Κλαθμώνος απ' όπου θα πραγματοποιήσουν πορεία προς τη Βουλή.
Η πορεία είναι στις 11.00 ώστε να μην αναγκαστούν να ξυπνήσουν πολύ νωρίς οι διαδηλωτές μιας και το προηγούμενο βράδυ έχει το τελευταίο επεισόδιο του έκτου κύκλου του grey's anatomy και θα κοιμηθούν αργά.
Η διαδήλωση θα τελειώσει περίπου στις 13.00 ώστε να μη χάσει κανείς την εκπομπή της Τατίανας στο star. Η κυβέρνηση έχει προνοήσει γι' αυτό και θα φέρει μερικούς κουκουλοφόρους κατά τις 12.30 ώστε να προκληθούν επεισόδια, να φύγει ο κόσμος και να πάει με την ησυχία του την Τατιάνα.
Στις 11.00 θα συγκεντρωθούν μαθητές και φοιτητές στα Προπύλαια (μην πάει κανείς στην Ακρόπολη) και θα πραγματοποιήσουν και αυτοί πορεία προς το Σύνταγμα. Όσοι τυχόν πάτε, θα δείτε πολύ κόσμο όπως εσείς κι εγώ αλλά θα δείτε και κάτι περίεργους τύπους με πράσινα ρούχα, κράνη αντί για μαλλιά, μάσκες αντί για πρόσωπο, επικαλαμίδες αντί για πόδια, γκλομπ για προέκταση του χεριού τους και ασπίδες για προέκταση του σώματός τους. Είναι κάπως έτσι:
Μπορεί κάποια στιγμή να τους καυλώσει και να αρχίσουν να σας χτυπάνε. Δεν είναι ανάγκη να τους πετάξετε πέτρες ή μπουκάλια, απλά μπορείτε να τους πατήσετε το "OFF" και τότε θα απενεργοποιηθούν. Είναι και κάτι άλλοι τύποι με μπλε στολές και άσπρα καπέλα (δεν εννοώ τα στρουμφάκια) οι οποίοι είναι πιο φλώροι και όταν αρχίσουν τα δύσκολα φεύγουνε και μένουν οι πράσινοι. Οι πράσινοι παίρνουν και πιο πολλά λεφτά αφού είναι του ΠαΣοΚ ενώ οι μπλε είναι της Νέας Δημοκρατίας.
του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ
Πάνω από 300 άτομα είχαν δηλώσει στο facebοok ότι θα παρευρεθούν. Πολύ ωραία.
Τελικά; Ούτε 100 παιδιά.
Πού είναι εκείνοι που δηλώνουν ότι είναι κατά της κατάληψης γιατί πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους διαμαρτυρίας;
Πού είναι εκείνοι που δηλώνουν ότι είναι υπέρ της κατάληψης γιατί μέσα από αυτήν τα παιδιά θα προχωρήσουν σε άλλες κινητοποιήσεις;
Πού είσαστε ρεεεε;;;;
Εν τω μεταξύ τα Λύκεια του Χολαργού είχαν την ίδια στιγμή και πορεία στο δημαρχείο Χολαργού. Άντε να βγάλεις άκρη.
Σήμερα καθίσαμε έξω από το Υπουργείο Παιδείας για μισή ώρα. Από τα πρώτα 10 κιόλας λεπτά πολλοί ήθελαν να φύγουμε και να πάμε στο Σύνταγμα, όπου είχαν συγκέντρωση και άλλα σχολεία. ΟΚ, μα από τα πρώτα 10 λεπτά;;;
Έτσι απλώς χάσαμε το χρόνο μας. Δεν καταφέραμε ΤΙΠΟΤΑ. Δεν κάναμε κανέναν να θεωρήσει ότι είμαστε συνειδητοποιημένοι, ούτε ότι θέλουμε πραγματικά αυτά που ζητάμε. Μάλλον τους επιβεβαιώσαμε ότι απλώς προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την κατάληψη και να διατηρήσουμε τις αλυσίδες πάνω στις πόρτες των σχολείων μας, δείχνοντας ότι και καλά είμαστε ικανοί και για περισσότερα.
Όταν στο Σύνταγμα συναντήσαμε ένα άλλο σχολείο, το οποίο πήγαινε δυναμικά φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας μεγάλα πανό, πήραμε μπρος. Γιατί δηλαδή, μόνοι μας δεν μπορούμε;
Ήταν μια προσπάθεια που πρέπει να ξαναγίνει. Και:
1ον, ορισμένα παιδιά πρέπει την πάρουν πιο σοβαρά και
2ον, ας είμαστε πιο οργανωμένοι.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ παιδιάαααα!!!
Αυτά.
Τους κυρίους με τα μπλε και τα πράσινα στο Σύνταγμα που μας έσπρωχναν και μας έδιωχναν δεν τους σχολιάζω, γιατί είναι άλλη ιστορία. Απλά έχω να πω ότι αφενός μεν ΔΕΝ κάνουν την δουλειά τους, η οποία είναι να αποκαθιστούν την τάξη, αλλά οι ίδιοι είναι που δημιουργούν την ανάγκη να αποκατασταθεί, και, αφετέρου δε, έγιναν ρεζίλι γιατί πολύ απλά έσπρωχναν παιδιά.
