NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Εμπειρίες από τη χθεσινή μαθητική συγκέντρωση στο Σύνταγμα.



Χθες στο Σύνταγμα, μαζευτήκαμε κάπου στους 1000 μαθητές για να κλείσουμε το δρόμο έξω από τη Βουλή, να εκνευρίσουμε τους οδηγούς που έπρεπε να στρίψουν ένα στενό πιο πριν, να χάσουμε λίγο μάθημα, να πάρουμε καμιά απουσία και να ξαναδούμε τους φίλους μας τα ΜΑΤ (εγώ για το τελευταίο πήγα πιο πολύ). Με τα ΜΑΤ είχα να επικοινωνήσω μια βδομάδα και είχα αρχίσει να εμφανίζω συμπτώματα στέρησης.

Με λύπη μου παρατήρησα πως μόλις φτάσαμε στο Σύνταγμα, δεν υπήρχε πουθενά κανένας Ματατζής. Ούτε μια διμοιρία. Ούτε ένας διμοιρίτης βρε αδερφέ! Ούτε καν ένας τροχονόμος... Ξενέρωσα αφάνταστα. Παρ' όλ' αυτά, παρέμεινα στο χώρο για να κρατήσω το δρόμο κλειστό και να εκνευρίσω τους οδηγούς. Εξ' άλλου, γουστάρω τρελά όταν με βρίζουν οι οδηγοί γιατί έτσι -βρίζοντας τους διαδηλωτές- μειώνεται η επιθυμία τους για επανάσταση. Τη μισώ την επανάσταση.

Από τη μία, πήγαινα στα παιδιά που είχαν κάτσει μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και φωνάζανε συνθήματα τους στυλ "Και Α και ΟΥ, και ΟΥ, γαμώ το ΔΝΤ!" ενώ παρότρυναν τους υπόλοιπους να κάτσουν κάτω και να μη μένουν όρθιοι. Σε κάποια φάση τους είπα ότι εκεί που κάθονται δε τους ακούει κανείς παρά μόνο τα περιστέρια, οι τσολιάδες και ο -γνωστός- Άγνωστος Στρατιώτης. Τους είπα να πάμε μέχρι τα Προπύλαια και να ξαναγυρίσουμε αλλά η απάντησή τους ήταν αποστομωτική:
"Εμείς ήρθαμε εδώ για να διαδηλώσουμε ειρηνικά και να ακουστεί η φωνή μας."
"Πως θα ακουστεί η φωνή σου μωρή όταν δε σε ακούει ούτε ένας άνθρωπος;" της απάντησα.
"Θα μας ακούσουνε οι βουλευτές, μου είπε." Ε, εκεί δεν απάντησα καν και έφυγα...

Πήγα λίγο πιο πέρα που ήταν κάτι αγόρια με μοικάνες και μαντήλια και έβριζαν οποιονδήποτε προσπαθούσε να περάσει μέσα από τον κλειστό δρόμο. Δε λέω, καλά τους κάνανε γιατί έτσι μειωνόταν η επιθυμία των διερχομένων για επανάσταση -ειδικότερα σε κάτι βλάκες που μαρσάρανε με τις μηχανές για να μας τρομάξουν, θα μπορούσαν να τους ρίξουν και καμία ψιλή για να μάθουν να τραμπουκίζουν. Αυτοί συνέχιζαν να κάνουν καφρίλες του στυλ "πέταγμα νερατζιών σε αυτοκίνητα που προσμαθούσαν να περάσουν το δρόμο", "βρίσιμο στην Ελένη Λουκά" (ναι, ήταν κι αυτή στο Σύνταγμα) και άλλα τέτοια.

Μέχρι που κάποια στιγμή ένας δυο "μαθητές" -βαλτοί προφανώς από την αστυνομία- πέρασαν τα πρώτα κάγκελα της Βουλής και άρχισαν να πετούν νεράτζια στα κρυμμένα ΜΑΤ.

Ξέρετε, με τα νεράτζια είναι πολύ εύκολο να νικήσεις τα ΜΑΤ. Αυτοί δακρυγόνα, πιστόλια, γκλομπ, ασπίδες, κράνη και εμείς νεράτζια! Πέταξαν ορισμένα και στη Βουλή και σε κάποια φάση βγήκε έξω ο Πάγκαλος και προσπαθούσε να τα πιάσει για να τα φάει. Μόλις τον είδαν οι προαναφερθέντες κάφροι, μαζεύτηκαν όλοι εκεί και μερικοί του πέταξαν πέτρες.΄Εκείνος τους είπε να σταματήσουν να πετάνε πέτρες γιατί οι πέτρες δεν τρώγονται και αυτοί του είπαν πως θα τις φάει στη μάπα.

Μετά από λίγο, ήρθαν -επιτέλους- πέντε (!) άνδρες (?) των ΜΑΤ, ώστε να ρίχνουν  σε αυτούς οι μαθητές και να αφήσουν ήσυχο τον Πάγκαλο. Οι μαθητές πέσανε στη φάκα της αστυνομίας, αλλά ο Πάγκαλος τσαντίστηκε και άρχισε να σπάει τα μάρμαρα της Βουλής και να τα πετάει στα ΜΑΤ.

Τότε, τα ΜΑΤ κάνανε αυτό που περιμένανε από την αρχή. Βρήκανε την αφορμή ότι ορισμένοι τους πετούσαν νεράτζια και κατέβηκαν δυο-τρεις διμοιρίες από τον προαύλιο χώρο της Βουλής στην Αμαλίας. Εφάρμοσαν αυτό το κλασσικό "σχέδιο σκούπα" και μερικά "ντου" και κατάφεραν να αδειάσουν τον δρόμο από μαθητές. Έπειτα, μπήκανε δύο διμοιρίες από τα δύο πλάγια της πλατείας και άρχισαν να χτυπουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν. Εκείνη την ώρα, στην πλατεία βρίσκονταν μόνο ειρηνικοί μαθητές μιας και οι υπόλοιποι είχαν φύγει προς Μοναστηράκι.

Σαφώς, η αστυνομία δεν περίμενε την επιμονή που έδειξαν τα παιδιά και νόμιζε ότι μόλις μας διώξουν από το δρόμο θα φύγουμε για τα σπίτια μας. Κάνανε λάθος όμως. Επί περίπου μισή ώρα, τα ΜΑΤ μας κυνηγούσαν μέσα στην πλατεία, με τους περαστικούς να βλέπουν το τι γίνετε και -προφανώς- να παίρνουν το μέρος μας. Αυτό είναι από τα χειρότερα χτυπήματα που δέχτηκε χθες η χούντα μας. Όλοι αυτοί οι περαστικοί -που ήταν εκατοντάδες- μετέφεραν τα γεγονότα στις οικογένειές τους, αλλά και στο διαδύκτιο -που ακόμα είναι γεμάτο από κείμενα και ειδήσεις που μας στηρίζουν.

Τέλος παντων, αυτά έγιναν πάνω-κάτω χθες στο Σύνταγμα. Τα κυριότερα σημεία που εντόπισα είναι 1. Ο φασισμός που έδειξαν τα παιδιά με τα νεράτζια μη αφήνοντάς μας να διαδηλώσουμε ειρηνικά
2. Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα της αστυνομίας -που όχι απλώς δεν διέλυσε τη διαδήλωση, αλλά γέμισε αγανάκτηση τους περαστικούς.
3. Ότι πολλά παιδιά που πίστευα ότι δε θα πάνε ποτέ σε διαδήλωση ήρθαν χθες.
4. Ότι είμαστε 15-16 χρονών και είμαστε αναγκασμένοι να πολεμάμε με αυτά τα ανθρωποειδή για να έχουμε το δικαίωμα να διαδηλώσουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας. (οι μεγαλύτεροι να το ακούν αυτό)
5. Ότι η σύγχρομη χούντα είναι στα πρόθυρα της κατάρευσης!

Υ.Γ.: Μην εστιάζετε την προσοχή σας σε 50-100 κάφρους που πετάνε νεράτζια. Παντού και πάντα υπάρχουν ηλίθιοι. Δε θα κάτσουμε να βρίζουμε αυτούς αντί για τους πολιτικούς. Τν επόμενη φορά θα είμαστε πιο οργανωμένοι και θα περιμένουμε την αστυνομία να επιτεθεί πρώτη. Όταν επιτεθεί -που 100% θα επιτεθεί- τότε αμυνόμαστε. Και τότε θα έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα πετάνε οι διπλάσιοι νεράτζια.
Τα ξαναλέμε. (Αρχίστε από τώρα να σκέφτεστε πως θα χτίσουμε τον κόσμο μας. Η ώρα πλησιάζει)

(Σήμερα στις 17.00, ξαναέχει μαθητική συγκέντρωση στο ίδιο σημείο.)

4 σχόλια:

  1. ΥΓ. βλεπε καλοκαιρι φαση ,ειρηνικα παντα. καταφεραν κατι? αν ναι,εγω εχω γκαβομαρα. Αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πωπωπωπω. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ. Είναι σάτυρα και άμα δεν καταλαβείνεις πως το εννοώ δε γίνεται να στο εξηγήσω. Θα καταλάβεις με τον καιρό. Τεσπα. Δε διαφωνώ με τα επεισόδεια γενικότερα, αλλά όχι όταν γίνονται σε ΕΙΡΗΝΙΚΕΣ διαδηλώσεις. Αυτό είναι φασισμός. Θες να διαδηλώσεις ειρηνικά; ΟΧΙ δε σε αφήνω, θέλω να κάνω επεισόδεια. Φασισμός... Και ο φασισμός είναι ακριβώς αυτό που βρίζουν οι τύποι με τα επεισόδεια!

    Κάλεσε άλλη διαδήλωση που να μην είναι ειρηνική και κάνε ότι γουστάρεις. Έτσι κι αλλιώς, πόλεμο έχουμε. Και τέλος: Τις πέτρες δε της πετάς όταν κάθονται τα ΜΑΤ. Τις πετάς όταν σου κάνουνε ντου (που χθες τρέχαμε σαν κότες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή