NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Υπόγεια Ρεύματα


Την Πέμπτη που μας πέρασε έπαιζαν σε ένα μπαρ στο Γκάζι τα Υπόγεια Ρεύματα μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο.

Βγαίνουν λοιπόν τα Υπόγεια Ρεύματα και λένε, τι άλλο, το «Μ' αρέσει να μη λέω πολλά».

Και μετά έφυγαν.





Υ.Γ.: Ήταν τρολλιά που έκλεψαν από εμάς...

Υ.Γ.2: Αυτή η ανάρτηση είναι κι αυτή τρολλιά. Μην της δίνετε σημασία.

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Μουσικοχορευτικές παραστάσεις (part 1)

της Πόπης

Έφτασα στο θέατρο Κνωσσός, αργοπορημένη, αλλά ευτυχώς πρόλαβα να βρω την θεία μου και να κάτσω μαζί της. Το κουδούνι χτυπάει, τα φώτα κλείνουν, οι κουρτίνες ανοίγουν και η σχολή χορού «Εν Κινήσει» μας ταξιδεύει στον κόσμο του ονείρου.

«Ο Φεγγαροσκεπαστής» κρατάει τα ηνία και μας οδηγεί μέσω του χορού στον κόσμο της αλληλεγγύης. Τραγούδια όπως αυτό 
 


σε μεταφέρουν στα άστρα και σε αξέχαστα δειλινά.

Μικρά κοριτσάκια γεμάτα αγάπη για αυτό που κάνουν δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Συγκινούν τον κόσμο ο οποίος τα καταχειροκροτεί. Εμφανίζονται άλλα παιδάκια ντυμένα στα ροζ να προσπαθούν με επιτυχία να σε πάρουν μαζί τους στη δικιά τους ιστορία. Κοπέλες μεγαλύτερες, βάζουν πλώρη για τον δικό τους προορισμό, σε σαγηνεύουν. Με το hip-hop επιστρέφεις στην πραγματική ζωή που είναι γεμάτη χρώματα και δυνατή μουσική. Θες να τις ακολουθήσεις και εσύ..

Και παραδίνεσαι στη μαγεία της τέχνης…

Ήταν κάποτε ο Φεγγαροσκεπαστής. Δουλειά του, να σκεπάζει το φεγγάρι ώστε να γίνεται ολόκληρο, μισό ανάλογα με τον καιρό. Κουράστηκε όμως ξαφνικά και απρόσμενα έφυγε και όλα τα παράτησε μισά ...
Νέος καινούριος έπρεπε να αναλάβει την δουλειά. Πώς να μπορέσει όμως να φτάσει τόσο μακριά?
Σκέφτηκε να πετάξει με μικρές μπουρμπουληθρούλες, μα δεν μπορούσε. Σκέφτηκε να πηδήξει με ελατήριο ή τραμπολίνο, μα δεν μπορούσε.
Έφτιαξε και σαΐτες όμορφες και μπάλες εναέριες. Χρησιμοποίησε πολύχρωμους χαρταετούς και κάλεσε πουλιά για να τον ανεβάσουνε ψηλά. Τίποτα όμως δεν κατάφερε με όλα αυτά!

Εκεί που κλαίγανε πικρά και την απογοήτευση καλέσανε για συντροφιά, ιδέα τους ήρθε τολμηρή! Να φτιάξουν σκάλα πολύχρωμη και δυνατή. Και ένα ένα το σκαλί να ανεβάσουνε τον Φεγγαροσκεπαστή, να φτάσει το φεγγάρι και στην αγκαλιά του να το πάρει.
Και όλα αυτά θα τα κάνανε μαζί…

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Έλεος πια με τους ζητιάνους!




του Clown


Καθόμουνα στο μετρό, είχα την ησυχία μου και ξαφνικά έρχεται ένας ζητιάνος και μας λέει να του δώσουμε μια μικρή βοήθεια, γιατί -τάχα- έχει πάθει θρόμβωση και -τάχα- δεν έχει λεφτά για τα φάρμακά του.

Επίσης -και καλά- δεν τον πείραζε να μείνει νηστικός, αλλά το μόνο που ήθελε ήταν να πάρει τα φάρμακά του. Φαΐ κάπου θα έβρισκε λέει. Μήπως επειδή θα έκανε καμιά ληστεία σε κάνα φούρνο η σε κάνα σούπερ-μάρκετ; Σιγά μην έβρισκε αυτός πουθενά αλλού λεφτά εκτός από τις ληστείες...

Με την πρώτη ματιά, Έλληνας φαινόταν, αλλά άμα τον παρατηρούσατε καλύτερα, θα καταλαβαίνατε ότι αποκλείεται να ήταν γνήσιος. Είχε κάποια χαρακτηριστικά που έφερναν προς Πακιστανό-Αλβανό-Αφγανό. Δεν ξέρω τι απ' όλα ήταν, πάντως Έλληνας δεν ήταν σίγουρα. Στο κάτω-κάτω, δεν τα κάνουμε αυτά εμείς οι Έλληνες. Άμα δεν έχουμε λεφτά, πάμε να βρούμε δουλειά. Αν δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά, ή κλέβουμε την εφορία ή λέμε σε κάποιον γνωστό μας να μας "βολέψει". Ότι και να γίνει όμως, στο επίπεδο του ζητιάνου δε θα πέσουμε ποτέ. Είμαστε περήφανος λαός.

Για να κλείσω, κάνω ανοιχτή έκκληση προς την αστυνομία και οποιονδήποτε άλλον αρμόδιο, να αποσυρθούν άμεσα οι ζητιάνοι από το μετρό, τα φανάρια, τα πεζούλια και τις πόλεις μας γενικότερα. Κυριολεκτικά, ο τρόπος δε μ' ενδιαφέρει καθόλου. Ας τους σκοτώσουν. Το τελικό αποτέλεσμα με νοιάζει εμένα.


(το είχα πρωτοδημοσιεύσει εδώ)

Μαμά, κοίτα ένα ζόμπι!

 


του Αλέκου Παπ.


Σάλος έχει δημιουργηθεί στην Αμερική μετά από τέσσερα άσχετα μεταξύ τους περιστατικά με τις φημολογίες περί "επίθεσης των ζόμπι" να φουντώνουν με τον καιρό. Το θέμα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, αφού η αναζήτηση για ένα υποτιθέμενο ιό που μετατρέπει τους νεκρούς σε ζόμπι έχουν ανέβει στην τρίτη θέση των αναζητήσεων στο ίντερνετ στις Η.Π.Α.. Να φανταστείτε ότι το Κέντρο Ελέγχου και Επιδημιών αναγκάστηκε να ενημερώσει τους Αμερικάνους ότι δεν υπάρχει κίνδυνος περί εμφάνισης επιδημίας που μετατρέπει τους νεκρούς σε ζόμπι.

Το Σάββατο στις 26 Μαίου του 2012 ένας άντρας σε κατάσταση αμόκ έφαγε το 75% του προσώπου ενός άλλου . Οι αστυνομικοί του φώναζαν να σταματήσει αλλά αυτός συνέχιζε να τρώει με μανία και λαχτάρα το πρόσωπο του άτυχου άνδρα. Χρειάστηκαν έξι πυροβολισμοί για να τον σταματήσουν. Η φιλενάδα του "ζόμπι" επιβεβαίωσε τους αστυνομικούς ότι ο φίλος της όταν έφυγε από το σπίτι ήταν ήρεμος, κρατούσε την βίβλο στο χέρι του και δεν είχε πάρει ναρκωτικά, ενώ δεν είχε παρουσιάσει συμπτώματα βίας στο παρελθόν. Το γεγονός αυτό ανησύχησε τους Αμερικάνους που πίστεψαν ότι αυτός ο άνδρας εμφάνισε συμπτώματα ζόμπι.


Ένας φοιτητής πάλι, μαχαίρωσε μέχρι θανάτο τον άτυχο συγκάτοικο του, έφαγε την καρδιά και το μυαλό του(!!!) και αποθήκευσε το κρανίο και τα χέρια του θύματος σε ένα μπαούλο.


Γιά το τρίτο περιστατικό μεταφερόμαστε στον Καναδά που ένας πορνοστάρ έδεσε τον εραστή του στο κρεβάτι του έκοψε το κεφάλι με παγοκόπτη τον τραυμάτησε σοβαρά και...... έκανε σεξ μαζί του!!! Μάλιστα, διάβασα ότι έβγαλε και βίντεο. Ο ίδιος ο άνδρας είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν μετά από βίντεο που σκοτώνει τα γατάκια του κλείνοντας τα σε σακούλα και ρουφώντας τον αέρα με ηλεκτρονική σκούπα.

Το τέταρτο και τελευταίο περιστατικό κανιβαλιστικής επίθεσης καταγράφηκε στο Σιάτλ, όπου ένας άντρας αποκάλυψε στην αστυνομία ότι, ενώ βρισκόταν στο μπαρ, του επιτέθηκε ένας όχλος από ζόμπι. Οι αστυνομικοί τον βρήκαν σε άθλια κατάσταση , γεμάτο με αίματα.


Οι Αμερικάνοι, λοιπόν συνέδεσαν τα τρία αυτά πειστατικά και άρχισαν να διαδίδουν φήμες περί εξάπλωσης των ζόμπι. Πολλοί είναι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τις αυτές επιθέσεις και μέσω του διαδικτύου άρχισαν να προμηνύουν φήμες για μία ενδεχόμενη ασθένεια που μετατρέπει τους νεκρούς σε νεκροζώντανα τέρατα.

Το πιο περίεργο κατά την γνώμη μου είναι ότι οι Αμερικάνοι τους πίστεψαν, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που μέχρι και εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουν τα ζόμπι, αγόρασαν. Οι Αμερικάνοι μάλλον δεν έχουν μάθει να επεξεργάζονται τις πληροφορίες που δέχονται. Πιστεύω λοιπόν, ότι πιο ανησυχιτικό είναι το γεγονός ότι πίστεψαν τα λόγια του κάθε διεστραμμένου, που δεν έχει να ασχοληθεί με κάτι ουσιαστικό. Ίσως να παίζουν πολλά βιντεοπαιχνίδια, εσείς τι λέτε;

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Clown's γουίκ: Άλλοι σώνονται κι άλλοι "σκοτώνονται".




του Clown


Αμήν Παναγία μου. Σωθήκαμε επιτέλους. Σχηματίστηκε κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα και, πλέον, η έξοδος από την κρίση θεωρείται βέβαιη. Προσωπικά, πιστεύω ότι η καλύτερη κίνηση ήταν η τοποθέτηση του κ. Ράπανου -προέδρου των τραπεζιτών- στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Είδαμε πόσο καλά τα πήγε ο Παπαδήμος -που ήταν τραπεζίτης- και είπαμε να βάλουμε τον πρόεδρό τους στην πιο κρίσιμη θέση για να μας σώσει μια και καλή.

Άμα είχαμε βάλει και τον Μάκη Ψωμιάδη υπουργό αθλητισμού, τον Αλέξανδρο Πετρίδη υπουργό Πολιτισμού, τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο υπουργό παιδείας και κάποιον Τούρκο υπουργό Άμυνας, τα πράγματα θα ήταν κάπως καλύτερα. Αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας...

Πάνω όμως που φτιάχτηκε η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών αρχίσανε να τρέχουν στα νοσοκομεία. Αποκόλληση αμφιβληστροειδούς ο ένας και λιποθυμία ο άλλος. Πριν λίγα χρόνια, θυμάμαι, είχε λιποθυμήσει και ο παππούς μου, όμως ούτε έμεινε μία βδομάδα στο νοσοκομείο, ούτε ασχολούνταν μαζί του όλα τα κανάλια.

Παρ' όλ' αυτά, δε χρειάζεται να τους βρίζουμε, γιατί το σχέδιο των "ισχυρών αντρών της πατρίδας μας" είναι μεγαλοφυές και στόχος τους είναι να μείνουν όσο περισσότερο μπορούν στο νοσοκομείο, να εντοπίσουν τα προβλήματα που υπάρχουν στην υγεία "από μέσα", σαν απλοί πολίτες, και, τέλος, να τα διορθώσουν. Αυτό,  θα μπορούσαν να το κάνουν και με άλλους, πιο "πιασάρικους", τρόπους, αλλά στόχος τους δεν ήταν η προβολή και η δημοσιότητα, μα η ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων.

Την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς υπέφερε στα νοσοκομεία, τη θέση του στις καρδιές των Ελλήνων ανέλαβε να αναπληρώσει, με το goal που έβαλε, ο Γιώργος Σαμαράς. Μάλιστα, ταυτίστηκε τόσο πολύ με τον πρωθυπουργό, που στις δηλώσεις που έκανε με το πέρας του παιχνιδιού, δήλωσε πως για τα τρία απανωτά goal που δέχτηκε η εθνική μας φταίει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο Αλέξης Τσίπρας, οι οποίοι, προκειμένου να μην αναστηλωθεί το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων και στραφούν προς τα πατριωτικά κόμματα, πλήρωσαν τους διεθνείς ώστε να χάσουν και να σωθεί το κόμμα τους.

Τέλος, πρέπει να κάνουμε και μνεία και στο νέο μου blog που χθες έσπασα ρεκόρ αρνητικών προβολών, φτάνοντας τις 9. Μην μπει κανείς, στόχος μου είναι -μια μέρα των ημερών- να φτάσω τις 0.

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Δωρεάν Παιδεία: Τόσα χρόνια το έχουν κάνει να ακούγετε πολύ πιασάρικο… (νέο μέλος στην Πλατεία!!!)



του Γνωστού Αγνώστου

Από τα τέλη του 20ου αι. οι μαθητές και οι φοιτητές δημιουργούν αρκετά επαναστατικά κινήματα. Ειδικά φέτος , που το πολιτικό και κυβερνητικό σύστημα της χώρας πήγαινε κατά διαόλου( βλέπε συνεχής θεωρίες να καταλήξουμε σε κάλπες και τεράστια καθυστέρηση του υπουργείου να τυπώσει και να παραδώσει τα βιβλία στα σχολεία) έγιναν πολλές επαναστατικές ενέργειες μαθητών και μαθητριών από όλα τα σχολεία της Ελλάδας για να «δείξουν» στον κόσμο πως έχουν πάρει χαμπάρι το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα και ότι θα έκαναν τα πάντα για να το αλλάξουν.

Το σημαντικό θέμα δεν είναι όμως αυτό. Από τις πρώτες επαναστάσεις μαθητών και φοιτητών πάντα ανέφεραν την φράση «θέλουμε δωρεάν παιδεία». Τι είναι αυτή η δωρεάν παιδεία και πάνω απ’ όλα ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ;                                                

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η μαγική και απίστευτα καλή λέξη «δωρεάν παιδεία» είναι ακόμη ένα τρελό παραμύθι που μας έχουν πουλήσει και δεν το έχουμε πάρει είδηση…Το παραπάνω θα το αιτιολογήσω με λίγα λόγια:

Οτιδήποτε λειτουργεί στο σχολειό του καθενός μας ΥΠΑΓΕΤΑΙ στον Δημόσιο Τομέα και πιο συγκεκριμένα στο Υπουργείο Παιδείας. Δηλαδή, τα βιβλία μας, οι καθηγητές μας, οι πίνακες των τάξεων μας, οι καθαρίστριες του σχολείου κ.α. δεν πληρώνονται από ένα μεγάλο δέντρο που παράγει λεφτά, αλλά από το τον Δημόσιο τομέα, δηλαδή από τους φόρους που δίνει ο κάθε γονιός μας για το κράτος. Όταν ο κάθε τρελαμένος καθηγητής κάνει παρατήρηση στον μαθητή που βάφει το θρανίο ή χαλάει την καρέκλα και του αναφέρει «αυτό που καταστρέφεις τώρα είναι περιουσιακό στοιχείο κάθε άλλου παιδιού στην τάξη και στο σχολείο» είναι μια αλήθεια, αλλά όταν όλοι οι μαθητές φωνάζουνε με μια φωνή στις πορείες «ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» δεν βγαίνει κανείς να το διαψεύσει. Όπως είπα δηλαδή, αυτή η φαντασμαγορική ιδέα της «δωρεάν παιδείας» είναι μία τελείως παρεξηγημένη έκφραση για κάθε μαθητή της χώρας μας και ακόμα χειρότερα όλου του κόσμου. Πάντως, με τους φόρους να εκτοξεύονται κάθε μέρα όλο και πιο πάνω βλέπουμε να υπάρχουν ελλείψεις στον πιο σημαντικό τομέα του κράτους μας, την Εκπαίδευση, και την Οικονομία βεβαίως βεβαίως , ίσως και τον Τουρισμό να το θεωρούν σημαντικό, αλλά και πάλι μας λένε ότι η Εκπαίδευση είναι ο πιο σημαντικός τομέας του κράτους μας(;!)[αυτό το θέμα θα το αναπτύξω σε άλλο άρθρο, άμα όλα πάνε καλά]



Τέλοσπάντων για να τελειώνω και εγώ, θέλω να δώσω κάποια τσουχτερά αλλά ρεαλιστικά συμπεράσματα: Δεν υπάρχει δωρεάν παιδεία και γενικά δεν έχουμε δικαιώματα χωρίς να πρέπει να συνεισφέρουμε σε ένα σύστημα. Δεν πρόκειται να έχουμε δωρεάν παιδεία για τα ίδια πράγματα με το 1ο συμπέρασμα και ακόμη, δεν θα μας έδιναν τζάμπα πράγμα έτσι (μόνο στις διαφημίσεις του Κωτσόβολου γίνονται αυτά!) και τελευταίο θα ήθελα να παρακαλέσω τους ατάλαντους καλλιτέχνες να μην γεμίζουν τα θρανία μουτζούρες και να αφήσουν τους κανονικούς καλλιτέχνες μαθητές, χωρίς να βάζω τον εαυτό μου μέσα, να ζωγραφίζουν κάτι που σου αρέσει να το βλέπεις και όχι την μια ταγκιά πάνω από την άλλη!


Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

''Η ώρα μας!!''




του Κάπα Άλφα

Το Σάββατο είδα  το παιχνίδι της εθνικής. Παίξαμε απλά τέλεια σε όλους τους τομείς .Άμυνα,άμυνα και άμυνα,για όποιον δεν κατάλαβε. Εκεί είναι καλή η εθνική, έτσι πρέπει να παίζουμε. Με Τσεχία και με Πολωνία, όλοι λέγανε -όπως και εγώ- πως  θα τους ''χτυπήσουμε''. Αυτό ήταν το λάθος μας, το διορθώσαμε και πήραμε τη νίκη απέναντι σε ένα λαό πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας και με παίκτες πιο γνωστούς  και πιο ακριβούς από τους δικούς μας.

Εδώ θέλω να σταθούμε όλοι! Η εθνική μας είναι η μόνη ομάδα που δεν έχει κανένα σταρ βεληνεκούς π.χ. Ρονάλντο, Αρσάβιν, Τόρρες, Πίρλο κ.λπ. Αυτό τη κάνει διαφορετική. Η ομαδικότητα που βγάζει περνάει πολλά μηνύματα στην  κοινωνία μας. Η εθνική έχει χαρακτήρα ευρωπαϊκό και δεν έχει επηρεαστεί από το χάλι της κοινωνίας μας. Άν είχε επηρεαστεί τότε θα βλέπαμε το euro απο το καναπέ και θα ήμασταν στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης της Fifa!!

Επίσης, αν λειτουργήσουμε όλοι μας έτσι, δηλαδή με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι το ατομικό, θα αλλάξουμε την κοινωνία μας. Ο καθένας να κοιτάει το εαυτό του και να μη ψάχνουμε πια την ευτυχία σα μια βελόνα στα άχυρα .Η ευτυχία να κυριαρχεί στη ζωή μας κάθε μέρα. Εμένα κάποιες στιγμές ευτυχίας λοιπόν μου της χαρίζει η εθνικάρα μας! Είμαστε στους 8 απέναντι στους Γερμανούς.

Τη νίκη μπορεί να μην την παίρνουμε καθημερινά από αυτούς αλλά γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι ο καθρέφτης του χρήματος και της δύναμης νομίζω ότι θα τους κερδίσουμε! Θα το χαρώ πολύ. Τόσο πολύ που δε περιγράφεται! Μια νίκη θα μεταφραστεί ως θρίαμβος απέναντι στους μονάρχες τις ''ΕΝΩΜΕΝΗΣ'' Ευρώπης! Πάμε ρε Ελλαδάρα!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

http://e-clown.blogspot.gr/



του Clown

Μετά το editorial  που είχαμε γράψει με τον Ψηλόκαρδο πριν δύο εβδομάδες, ορισμένοι πρώην αναγνώστες αποφάσισαν να γίνουν κι αυτοί μέλη. Έτσι, άλλα δύο άτομα υπέγραψαν συμβόλαιο συνεργασίας και βρισκόμαστε σε συζητήσεις με ακόμα περισσότερους, όμως υπάρχουν προβλήματα στο οικονομικό ζήτημα γιατί μας ζητάνε αρκετά εκατομμύρια.

Μ' αυτά και μ' αυτά, δεν έμεινε χώρος σε μένα να γράφω όλα όσα θέλω και είπα να κάνω μία νέα αρχή.

Αφού η δημιουργία της "Πλατείας" στέφθηκε με επιτυχία και αποκτήσαμε -επιτέλους- ένα σταθερό κοινό, πάω να κάνω το ίδιο -μόνος μου αυτή τη φορά- με ένα δικό μου, ατομικό blog. Ο λόγος για αυτό.

Λογικά θα έχετε καταλάβει πως το μοναδικό σχεδόν μέσω διάδοσης του νέου μου blog είναι η "Πλατεία" και πως μόνο σε εσάς βασίζομαι -αρχικά- για να αποκτήσω καινούριους αναγνώστες. Φυσικά, θα συνεχίσω να γράφω και εδώ, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, και θα συνεχίσω να βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ.

Τα λέμε!

Υ.Γ.: Ακόμα δεχόμαστε νέα μέλη, αρκεί να μην είστε πολύ απαιτητικοί στις απολαβές σας. Δείτε εδώ.

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Το πάντα που ήθελε τα πάντα. Πάντα.


του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ






Αυτή είναι η ιστορία ενός πάντα που πάντα ήθελε να κάνει τα πάντα.


Όμως σκέφτηκε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα καταφέρει, οπότε αποφάσισε ότι θέλει να ζήσει για πάντα ώστε να κάνει τα πάντα.

Για να το βοηθήσει, κάποιος του πρότεινε να πάει στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ, όπου ζει ο Πήτερ Παν(τα), ο οποίος μένει για πάντα παιδί, οπότε ζει για πάντα. Μα το πάντα αρνήθηκε προφανώς να πάει σε μια χώρα που λέγεται «χώρα του Ποτέ-Ποτέ». Έτσι, συνέχισε την προσπάθεια να ζήσει για πάντα ώστε να κάνει τα πάντα.


Κάποια στιγμή διάβασε σε ένα Μίκυ Πάντα (ο Μίκυ Μάους των πάντα) μια ιστορία με τον Σκρουτζ Μακ Πάντα (ο Σκρουτζ Μακ Ντακ των πάντα) και πρόσεξε το όνομα του υπηρέτη του Σκρουτζ, που τον λένε Παντάξιο. Σκέφτηκε λοιπόν ότι Παντάξιος σήμαινε πάντα άξιος και ζήλεψε και αποφάσισε ότι θέλει να είναι κι αυτό πάντα άξιο. Έτσι, έσβησε από τη λίστα με τα πάντα που ήθελε να κάνει όσα πράγματα δεν θα τον έκαναν άξιο. Και από τότε πάντα προσπαθούσε να ζήσει για πάντα, ώστε να  κάνει τα πάντα και να είναι πάντα άξιο.

Στην πορεία έμαθε για τον Θεό των πάντα, ο οποίος ήταν πανταχού παρών. Ε, τι να κάνει το κακόμοιρο το πάντα, ζήλεψε και αποφάσισε ότι θέλει να γίνει κι αυτό πανταχού παρόν. Έτσι, από τότε πάντα προσπαθούσε να ζήσει για πάντα, ώστε να κάνει τα πάντα, να είναι πάντα άξιο και πανταχού παρόν.

Δυστυχώς όμως μόνο ο Θεός των πάντα μπορούσε να είναι πανταχού παρών και μόλις έμαθε (αφού ήταν πανταχού παρών) ότι το μικρό πάντα ήθελε πάντα να γίνει κι αυτό πανταχού παρόν (πέρα από το να ζήσει για πάντα, ώστε να κάνει τα πάντα και να είναι πάντα άξιο), ζήλεψε και τσαντίστηκε τόσο που σκότωσε το μικρό πάντα. Έτσι, η προσπάθεια του πάντα να ζήσει για πάντα, ώστε να κάνει τα πάντα, να είναι πάντα άξιο και πανταχού παρόν έληξε για πάντα.

SAVE PANDAS.


Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Μία μέρα στη θάλασσα.

της Πόπης

Όλα ξεκίνησαν τις προάλλες που αποφασίσαμε με τα κορίτσια να πάμε για μπανάκι. Πήραμε την απαραίτητη άδεια από τους γονείς μας, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και αφού γράψαμε χημεία ξεκινήσαμε για την παραλία!

Αρχίσαμε όλο ενθουσιασμό να κατεβαίνουμε προς το μετρό. Μετά από λίγα λεπτά αρχίσαμε να ψηνόμαστε από την ζέστη. Μας παρηγορούσε όμως η ιδέα της γαλήνιας παραλίας και της γαλάζιας θάλασσας που μας περίμενε να την εξερευνήσουμε, και δεν παραπονιόμασταν.

Κατά τη 13:00 φτάσαμε στο ηλιόλουστο Σύνταγμα.. Πήγαμε στην στάση του λεωφορείου και υπομονετικά περιμέναμε να έρθει το Ε22. Ευτυχώς λίγα λεπτά αργότερα κατέφτασε. Καθώς πλησίαζε από μακριά άρχισα να ανακουφίζομαι στην θέα του. Δεν πρόλαβα όμως αφού τα πράγματα εξελίχτηκαν κάπως έτσι:



Τέλος πάντων, αρκετά λεπτά αργότερα συνηθίσαμε την ιδέα πως δεν θα ανασαίναμε καθαρό αέρα για την υπόλοιπη μισή ώρα. Πίσω μου καθόταν ένας παππούς ο οποίος αρχικά νόμιζα πως με χούφτωνε, μέχρι που συνειδητοποίησα πως με ακουμπάγανε απλώς οι σακούλες του. Από πάνω μου περνούσε ένα χέρι το οποίο κουνιόταν συνέχεια και που και που ακούμπαγε την πλάτη μου για να στηριχτεί. Και ενώ - ευτυχώς- κρατιόμουνα από το στύλο, ακούω ξαφνικά μια γιαγιά να λέει  «Συγγνώμη να περάσω λίγο να κρατηθώ?». Για τα υπόλοιπα λεπτά είχα αφεθεί στη ρυθμική κατά τα άλλα, κίνηση του λεωφορείο κάτω από την υπέρτατη θέα μίας ιδρωμένης μασχάλης. Όλες μου οι αισθήσεις είχαν διεγερθεί!

Δόξα σι ο Θεός κάποια στιγμή φτάσαμε. Για λίγα λεπτά οι ελπίδες μου αναπτερώθηκαν ξανά.. Μέχρι που είδα την παραλία που μας περίμενε..


Αφού ανακαλύψαμε πέντε ξαπλώστρες εκεί που- στην κυριολεξία- σκάει το κύμα, βουτήξαμε στην πεντακάθαρη θάλασσα. Μετά το μισάωρο κολύμπι μας αγκαλιά με τις πλαστικές σακούλες και τα διαφημίστηκα φυλλάδια, πήγαμε στο μπαρ να φάμε. Αρκετές περιφρονητικές ματιές αργότερα- αφού σχεδόν καμία μας δεν έχει σώμα για πασαρέλα ώστε να ανήκει στο μέρος εκείνο- καθίσαμε επιτέλους στις ξαπλώστρες μας. Αναμένοντας λίγες στιγμές ησυχίας και απόλαυσης της- κατά τα άλλα- καλοκαιρινής θέας. Μέχρι που καταλάβαμε την λανθασμένη επιλογή μας..

Η μία έφαγε ένα μπαλάκι του πινκ-πονκ στο κεφάλι. Την άλλη την έβρεξαν δύο 15χρονα που κυνηγιόντουσαν. Την άλλη την έκαψε ο ήλιος, αφού η ομπρέλα ήταν μόνο μία. Και εμένα μου έπεσε κάτω το παγωτό! (βέβαια δεν έχει σχέση η ξαπλώστρα για αυτό)

Τελικά, κατά τις 16:30 τα μαζέψαμε να φύγουμε επειδή η μία είχε μάθημα. Μες στο ντάλα ήλιο, μπήκαμε στο τραμ ελπίζοντας πως η επιστροφή θα ήταν λίγο πιο ευχάριστη. Εκτός από το γεγονός ότι η ζέστη ήταν αφόρητη και το τραμ πήγαινε πιο αργά και από την γιαγιά μου την χορεύτρια, στις γωνίες έστριβε σαν το τρενάκι του τρόμου στο Λούνα Παρκ! Κάποια στιγμή νόμιζα πως θα εκτροχιαστούμε!

Αυτά και αυτά συζητάγαμε πίσω ακριβώς από την θέση του οδηγού, βλέποντας πως στο αφτί του φόραγε ακουστικό και υποθέτοντας πως ακούει μουσική.

Έτσι όπως σχολιάζαμε την ταχύτητα του κοντέρ που έγραφε 40χλμ, παρατηρώ το αριστερό του αφτί το οποίο δεν είχε ακουστικό. Αρχίζω να γελάω και αφού τράβηξα το βλέμμα αρκετών συνεπιβατών, εξήγησα στα κορίτσια το συμβάν και διακριτικά διακριτικά απομακρυνθήκαμε από τον οδηγό και κατεβήκαμε στην αμέσως επόμενη στάση.      

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

3η Κυριακή του Ιουνίου; Α, ναι!

του Αλέκου Παπ.

Σήμερα όπως όλοι γνωρίζουμε είναι μέρα εκλογών. Μήπως όμως, έχουμε ξεχάσει κάτι που είναι εξίσου σημαντικό(όχι γαι το μέλλον της χώρας, αλλά για εμάς τους ίδιους και κάποιον άλλο). Για θυμηθείτε. Τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, γιορτάζεται τίποτα; Επειδή πασχίζετε να θυμηθείτε, αλλά δεν μπορείτε, θα σας το αποκαλύφω εγώ!!! Σήμερα είναι η γιορτή του πατέρα!
 Εντάξει, οι μπαμπάδες πρέπει να παραδεχτουν ότι η γιορτή τους δεν έχει την ίδια απήχηση και ότι δεν είναι τόσο γνωστή όσο η γιορτή της μητέρας. Δεν αξίζουν, ωστόσο και αυτοί μια αγκαλιά; Κάντε κάτι με τους μπαμπάδες σας σήμερα δώστε τους χαρα και εκπλήξτε τους αφού ούτε αυτοί δε θυμούνται πότε γιορτάζουν. Ας ευχηθούμε, λοιπόν όλοι μαζί:
Υ.Γ. Ούτε εγώ δεν ήξερα ότι είναι σήμερα, μέχρι που είδα το link του SexySurfer στο τσατ.

Εκλογές.

του Clown


Εντιτ: Σόρρυ αν φαίνονται τεράστια κενά, ελπίζω να έχετε μάθει ποιος φταίει... :@


15 Ιουνίου 2011, Σύνταγμα.




Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν ειρηνικά στην Πλατεία Συντάγματος και περικυκλώνουν τη Βουλή. Η κυβέρνηση, τρομοκρατημένη και μη έχοντας κανέναν τρόπο να απομακρύνει τους διαδηλωτές, στέλνει τα ΜΑΤ να τους διαλύσουν. Η πρώτη μέρα μιας "νέας εποχής" έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία, ακόμα κι αν κάποιοι δε θέλουν να το αποδεχτούν.


15 Ιουνίου 2012, Σύνταγμα.
























Κεντρική προεκλογική συγκέντρωση Νέας Δημοκρατίας.


(Δε χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Αυτά και μόνο αρκούν.)

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Στον κόσμο που μεγάλωσα...




της eva0mwah


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που μιλάει για ειρήνη ενώ δημιουργούνται καθημερινά νέα πυρηνικά όπλα.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που τα σπίτια είναι μεγάλα αλλά οι οικογένειες μικρές.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που υπάρχουνε άπειρες ασχολίες να κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο, αλλα ποτέ δεν έχεις καιρό για χαλάρωση.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου υπάρχει πολύ φαγητό ,και όμως ο μισός πληθυσμός υποσιτίζεται.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου ξέρουμε σχεδόν τα πάντα για τη σωστή διατροφή και υγεία του ανθρώπου όμως υπάρχει περισσότερο τυποποιημένο φαγητό από ποτέ.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που μιλάει για τη δημοκρατία αλλα εγώ μόνο φασισμό και χούντα βλέπω.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου πηγαίνουν περισσότεροι άνθρωποι απο ποτέ σχολείο,και όμως εγώ δεν βλέπω καλους τρόπους στα λεωφορεία.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που πολλοί δημιουργούν τραγούδια, λίγοι όμως δημιουργούν ψυχή.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου υπάρχει ελευθερία έκφρασης αλλα μόνο επιλεγμένες ειδήσεις βγαίνουν στα ΜΜΕ.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο με πάρα πολλούς ψυχολόγους και αναλογικά περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που είναι δύσκολο να παντρευτείς και έυκολο να χωρίσεις.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο ενημέρωσης και επικοινωνίας, αλλά δεν ξέρω το όνομα του γείτονά
μου.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο με περισσότερα αγαθά απο ποτέ και λιγότερη αλληλεγγύη προς το φτωχό.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που μισει το ρατσισμό, αλλά ο Αλβανός εξακολουθεί να είναι κλέφτης, ο Πακιστανός βιαστής και οι Γάλλοι να μην πλένονται.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο που μιλάει για ισότητα και δικαιώματα αλλά οι 2 στους 3 ανθρώπους δεν έχουνε πρόσβαση στο νερό και το 80% του πληθυσμού επιβιώνει με λιγότερο απο 10$ την ημέρα.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου οι κοινωνίες είναι ζάμπλουτες, ο λαός όμως πάμφτωχος.


Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου ο γιατρός προσπαθεί να σε πεθάνει, ο δικηγόρος να σε κοροιδέψει, ο αστυνομικός να σε φυλακίσει και το κράτος να σε κλέψει.


Ε λοιπόν μεγάλωσα, και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό...

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Γιατί βρίζετε τους παίκτες μας; (νέο μέλος στην "Πλατεία")




του Κάπα Άλφα

Όλοι παρακολουθήσαμε φαντάζομαι τον αγώνα της εθνικής μας με τη Τσεχία. Όλοι βγάλαμε τα συμπεράσματά μας βρίζοντας και τελειώνοντας κάποιους παίκτες. Εγώ όμως θέλω να δώσω μια άλλη οπτική στην ήττα μας!

Λοιπόν, βρίζετε το Χαλκιά. ΓΙΑΤΙ; Το μόνο λάθος που έκανε ήταν να δεχτεί 2 γκολ. Ε και; Άλλοι τερματοφύλακες δέχονται  περισσότερα γκολ. Ο Χαλκιάς ήταν απλά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, μέχρι να αντικατασταθεί στο ημίωρο έχοντας δεχτεί 2 γκολ! Πολυ καλή επίδοση κατά τη γνώμη μου. Εγώ σε 30 λεπτά είχα δεχτεί 5-6 σε έναν αγώνα στό σχολείο. Άρα, απλά μπράβο του! Ηταν ήρωας!

Πάμε παρακάτω. Βρίζετε τον υπέρτατο καθαρόαιμο ελληνόπουλο το Xολέμπας; Εδώ καλά κάνετε!!Όπως όλοι ξέρουμε είναι Γερμανός... Εγώ έκανα έρευνα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως είναι πράκτορας τους! Ο όμιλός τους διασταυρώνεται με το δικό μας. Άρα, οι Γερμανοί έχουν βάλει  τον παικταρά μας να μας αποκλείσει, επειδή φοβούνται μήπως παίξουν με εμάς! Είναι προδότης, τσιράκι της αδύναμης Γερμανίας!

Βρίζετε το Σάμαρα; Δέ φτάνει που κοτζάμ παίκτης της Σέλτικ που έχει κάνει μια φανταστική χρονιά στη Σκωτία, σκοράροντας 2 γκολ, έρχεται να παίξει με την Εθνική! Ντροπή ηλίθιοι! Μόνο και μόνο ο τρόπος που χάνει τη μπάλα είναι τουλάχιστον σουπερυπέρτατος! Εγω το στηρίζω! Παλεύει καθε στιγμή για νά βοηθήσει την Εθνική τρέχοντας ακατάπαυστα, παρ' όλο που ήταν ο παίκτης με τα λιγότερα χιλιόμετρα στον αγώνα.

Κλείνοντας, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στον κύριο Σάντος που διαβάζει τα άρθρα μου καθημερινώς! Μπράβο Φερνάντο,συνέχισε να στηρίζεις αυτούς τους παικτές-είδωλα-σταρ!Ξανακάλεσε και τον Χαριστέα, για να σε προσκυνήσω!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Δίλεπτο σποτάκι σχετικά με την εκπαίδευση: "It considers me."

Μετά τις τρεις ταινίες μικρού μήκους που προβλήθηκαν στη φετινή Π.Α.Π.Ε. και, έπειτα, δημοσιεύσαμε κι εμείς, σας δείχνουμε ένα μικρό σποτάκι 2' σχετικά με την εκπαίδευση, που κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο. Η ιδέα και η εκτέλεση ανήκει στα παιδιά από την 4η Κοινότητα Ανιχνευτών Λάρισας.



[Επί τη ευκαιρία -το "τη" με υπογεγραμμένη νομίζω-, θέλω να πω ότι αν ποτέ κανείς φτιάξει ταινία-βιντεάκι-τριλογία μπορεί να μας το στείλει για να το δημοσιεύσουμε και να το δουν οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες μας ανά τον κόσμο. Δεν πρέπει να χάσετε αυτή την ευκαιρία --το "τη" χωρίς υπογεγραμμένη, αλλά με "ν". (Βασικά, την τελευταία πρόταση την είπα μόνο και μόνο για να πω αυτή τη βλακεία με το "την". Και επίσης, αυτήν την παρένθεση την έγραψα μόνο και μόνο για να σας δείξω τις φοβερές μου γνώσεις στα μαθηματικά: Όταν έχουμε παρένθεση μέσα σε παρένθεση, η πρώτη γίνεται αγκύλη!)]

Τέλος, ελπίζω να είδατε ότι στο δεξί μενού, κάτω από τη στήλη με τις ταινίες -που επί τη ευκαρία (χεχεχε) ανανεώνεται κάθε Πέμπτη, έχει μπει μία ψηφοφορία. Μπορείτε -και πρέπει- να ψηφίσετε και μην ξεχνάτε: η αποχή είναι υπέρ του πρώτου κόμματος.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Ποιος είναι ο σοβαρός;

του Clown

Πριν από λίγες μέρες, έπεσα τυχαία πάνω σε ένα βίντεο από μία συγκέντρωση φίλων ή και μελών της ΔΑΠ- της φοιτητικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί λοιπόν φώναζαν τα εξείς συνθήματα:



Να σας θυμίσω εδώ, ότι τα στελέχη της ΝΔ -που είναι η αντίστοιχη ΔΑΠ στη Βουλή- κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό και έλλειψη σοβαρότητας. Να σας θυμίσω επίσης, πως κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι -και καλά- υποστηρίζει κάποιους, που τα κυριότερα συνθήματά τους είναι: "Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά" και "Η αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών", συνθήματα που εκφράζουν ολόκληρες ιδεολογίες και στάσεις ζωής μέσα σε λίγες μόνο λέξεις.

Ποιος είναι ο σοβαρός λοιπόν; Και πως γίνεται να είσαι τόσο ασόβαρος για να κατηγορείς για έλλειψη σοβαρότητας κάποιον που υποστηρίζει, όπως εσύ λες, κάποιους άλλους, πολύ πιο σοβαρούς από εσένα; Και πως γίνεται να ζητάς από το λαό να σου εμπιστευθεί το μέλλον του; Και πως γίνεται κάποιοι να στο εμπιστεύονται

Υ.Γ.: Αν νομίζετε ότι στηρίζω το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, δείτε αυτό. Αν πάλι νομίζετε ότι στηρίζω τους αναρχικούς, περιμένετε και σε λίγο καιρό θα γράψω και γι' αυτούς ;)


Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Σουρεαλιστικές Εξετάσεις

του Αλέκου Παπ.


Σήμερα, 10 Ιουνίου 2012, έδωσα προφωρικές εξετάσεις για το προφίσενσι και μπορώ να πω ότι ήταν μία μοναδική εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχάσω. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 


Μόλις έφτασα στο σχολείο που έδεινα εξετάσεις μόνο γονείς υπήρχανε και τρομοκατήθηκα, αφού νόμιζα ότι πήγα λάθος μέρα. Ωστόσο, ένας χόντρός πετάχτηκε από την πόρτα του σχολείου και είπε ότι οι εξεταζόμενοι των 12:15 πρέπει να περιμένουν λιγάκι. Έτσι, λοιπόν, σιγουρεύτηκα ότι ήρθα σωστά. `


Μετά εμφανίστηκε ένας μπαμπάς με την κόρη του. Αυτός ο μπαμπάς λοιπόν συμπεριφερότανε σαν εικοσάχρονος(φορούσε all star -μπλε, ξεβαμμένα, οκ;- χωρίς κορδόνια, τζιν βερμούδα και τυρκουάζ μπλουζάκι, ενώ πρέπει να ήταν γύρω στα 50) και έκανε συνέχεια "αστειάκια" στη κόρη του, συνέχεια όμως και αυτή γελούσε ενώ ήταν τραγικά, αφού μιά στιγμή νόμιζα ότι δεν είναι μπαμπάς της αλλά κάτι άλλο- αν με πιάνετε ;). 


Την ηρεμία που επικράτουσε ήρθε μετά για να την ταράξει ένας ογδοντάχρονος παππούς που ήθελε να δώσει "εκθετάθεις"(εξετάσεις εννοούσε, απλά ήταν φαφούτης). Έλεγε στο χοντρό τύπο/φύλλακα της πόρτας ότι θέλει να μάθει κομπιούτερ γιά να βρει δουλειά, γιατί μία σύνταξη όπως είπε χαρακτηριστικά ούτε κανένα τσιγαράκι δε φτάνει. 


Εκεί λοιπόν επεναίβει ο "μπαμπάς" και του λέει με υφάκι:" Κύριε δεν είναι κομπιούτερ, αγγλικά είναι και θέλουν πολύ δουλειά οπότε αφήστέ το καλύτερα (η κόρη γελούσε). Και ο γέρος έφυγε απογοητευμένος. Χωρίς να τα πολυλογώ, μας κάλεσαν μέσα και μας είπαν να κάνουμε "ζευγαράκια". Εγω δεν είχα κάποιον οπότε περίμενα για να δω ποιοί θα μείνουν στο τέλος ώστε να κάνω με αυτούς ζευγάρια. Έλα μου όμως που στο τέλος έμεινε μία που νόμιζε ότι είναι Σάββατο(Σάββατο έδινε-έκανε λάθως την ημέρα!!!-αλήθεια λέω, τελικά βρήκε ζευγάρι) και δύο τύποι που ήταν κάπως έτσι:



(χωρίς πλάκα)
Ήμασταν τρεις και θα ήταν δύσκολο να δώσουμε όλοι μαζι, γι'αυτό περιμέναμε κάποιον να έρθει. Ευτυχώς, έφτασε μία κυρία(ξανθιά με μίνι και έξαλλη εμφάνιση) κάπως έτσι:


 ο εξεταστής ενθουσιάστηκε και άφου ψυθίρισε κάτι στη διπλάνη του μας χώρισε σε ομάδες. Εγω πήγα με το φυτό και το δεύτερο φυτο με την ξανθιά κυρία(που ναι μεν είχε ωραίο σώμα αλλά από φάτσα.. αφήστέ το καλύτερα). Η ξανθιά και το φυτό έφυγαν και εγω πήγα με αυτον να δώσουμε μαζί. Πέρασα υπέροχα!!!

Editorial.






του Clown και του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ 


Κατά τις τελευταίες μέρες του Μαΐου σημειώθηκε εντυπωσιακή αύξηση των επισκεπτών του μικρού μας blog --για την ακρίβεια, πριν προλάβουμε να το καταλάβουμε, είχαν υπερδιπλασιαστεί. Σκεφτήκαμε αρχικά ότι απλώς "έτυχε", αλλά σύντομα είδαμε τα υπερδιπλασιασμένα ποσοστά, αντί να επανέρχονται σε αυτά που είχαμε συνηθίσει, να διπλασιάζονται εκ νέου.


Δεν θα σας κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας. Η τόσο απότομη αύξηση των προβολών μας μάς αιφνιδίασε, μιας και το blog πλέον είναι αρκετά κοντά σε αυτό που είχαμε εξαρχής στο μυαλό μας. Τώρα πια υπάρχει η αίσθηση ότι αυτά που γράφουμε διαβάζονται και από άλλους, όχι μόνο από τα υπόλοιπα μέλη της Πλατείας.


Από δω και στο εξής λοιπόν, το στοίχημα είναι να διατηρήσουμε τη δυναμική που έχουμε αποκτήσει αυτές τις ημέρες και, αν είναι δυνατόν, να την αυξήσουμε. Πάνω απ' όλα όμως, να μην αλλοιωθεί η ταυτότητα της Πλατείας ως blog. Δηλαδή, να μην επηρεαστούμε από την επιθυμία για διάδοση των κειμένων μας, αλλά να συνεχίσουμε να γράφουμε καθαρά για να εκφραστούμε και για να διασκεδάσουμε.


Θέλουμε εδώ να επισημάνουμε ότι οι τρόποι διάδοσής μας έχουν συρρικνωθεί αρκετά. Θεωρούμε ότι μεγάλα και δημοφιλή site/blog, στα οποία πολλά μικρότερα blog ποντάρουν ώστε να προσελκύσουν αναγνώστες, λογοκρίνουν άρθρα, με αποτέλεσμα να μη δημοσιεύεται το υλικό που τους στέλνουμε. Έτσι, τα μόνα μέσα για να γίνουμε γνωστότεροι είμαστε εμείς οι ίδιοι και -φυσικά- εσείς.


Κλείνοντας, γνωρίζοντας ότι το άρθρο αυτό δεν διαβάζεται από καμιά λαοθάλασσα, θέλουμε να τονίσουμε ότι η Πλατεία δεν είναι ένα blog που γράφεται αποκλειστικά από εμάς, αλλά και από εσάς. Σε μεγάλο βαθμό, στηρίζεται στην πρωτοβουλία και την προσπάθεια που καθένας καταβάλει όχι επειδή "πρέπει", αλλά επειδή θέλει. Η εθελοντική συμβολή για τη βελτίωση του blog δεν αφορά μόνο τα μέλη του, αλλά και τους αναγνώστες του, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο θέλουν / μπορούν. Δεν είναι λίγα τα άρθρα ενδιαφερόμενων αναγνωστών που έχουμε ήδη φιλοξενήσει και θα χαιρόμασταν πολύ να προστεθείτε κι εσείς στη λίστα τους, με τη σταθερή ή μη συμβολή σας. Το ιδανικό για εμάς blog, θα ήταν αυτό με τη σχεδόν ισάξια συμμετοχή αναγνωστών και συντακτών.


Μόνο τότε θα κατάφερνε να γίνει πραγμτικά διαφορετικό το blog μας --ένα "μας" που περιέχει και εσάς μέσα...


Υ.Γ.: Οι όποιες αλλαγές και προσθήκες στο blog θα ανακοινώνονται στα "ΝΕΑ" που είναι κάτω από την κεντρική εικόνα.
Υ.Γ.2: Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς μπορείτε να κάνετε ενεργή τη συμμετοχή σας στην Πλατεία θα βρείτε εδώ.

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Ζώδια: ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΤΑ "ΕΠΙΣΗΜΑ" ΖΩΔΙΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ!!!

του Ψηλόκαρδου Ντενεκέ






Αγαπητοί αναγνώστες,

Θα αναρωτιέστε πιθανά πού στο καλό πήγαν οι προβλέψεις μας μετά από εκείνες για τους Ιχθύες. Ε, λοιπόν σας έχουμε κάτι πολύ καλύτερο από μία απλή απάντηση:

ΤΗΝ ΤΡΑΝΗ, ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΑΤΗ, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι οι στήλες των ζωδίων των διάσημων περιοδικών και οι προβλέψεις των επίσημων ζωδιακών σάιτ σας δουλεύουν κανονικά!!!

Θα σας το εξηγήσουμε όσο το δυνατόν πιο υπεραπλουστευμένα μπορούμε, γιατί, αν συμβουλεύεστε  τις επίσημες ζωδιακές προβλέψεις, πάει να πει ότι έχετε καταβροχθίσει τέτοια σαβουροπαπαριά που έχουν καεί (σχεδόν) όλα τα εγκεφαλικά σας κύτταρα και το πιθανότερο είναι να έχετε ξεμωραθεί εντελώς --ο εγκέφαλός σας μάλλον θα μοιάζει με το παπαριασμένο ψωμί από τις σαλάτες του Παπαριακού.

Απλούστατα λοιπόν, δεν μπορεί ο καθένας να πάει να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα των άστρων όποτε γουστάρει. Πρέπει πρώτα-πρώτα αυτά να φανερωθούν! Πέρα από το γεγονός πως το επάγγελμα των αστρολόγων απαιτεί επίπονη, μακροχρόνια εκπαίδευση, αλλά και διαρκή ενασχόληση (που ελάχιστοι διαθέτουν, αν και εμείς εδώ στην Πλατεία έχουμε ήδη αποδείξει πόσο εξπέρ είμαστε), υπάρχει πάντα και η δυσκολία πως τα μηνύματα των άστρων δεν φανερώνονται πάντα! Θα έλεγε, αντιθέτως, κανείς πως λίγα είναι τα ζώδια εκείνα για τα οποία μπορούν να πραγματοποιηθούν προβλέψεις. Γι' αυτό λοιπόν κι εμείς δεν γράφαμε τόσον καιρό. Έτσι, εύκολα μπορεί να συμπεράνει οποιοδήποτε νοήμον ον πως τα επίσημα "Ζώδια" που κυκλοφορούν συνεχώς δεν είναι τίποτα παραπάνω από πατάτες τηγανητές. Προφανείς λοιπόν οι λόγοι για τους οποίους η Πλατεία είναι το πιο έμπιστο μέσο ζωδιακής ενημέρωσης.

Η Συμβουλή της Πλατείας: Πλατεία και πάλι Πλατεία!

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Euro 2012: Πάμε να το ξαναπάρουμε;



του Clown 

Σήμερα λοιπόν, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας μας παίζει στο πρώτο παιχνίδι του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εναντίον της διοργανώτριας Πολωνίας. Ακούμε παντού, ότι οι ομοιότητες με το euro 2004, όταν σηκώσαμε το κύπελλο, είναι πάρα πολλές. Και, πράγματι, είναι πάρα πολλές. Είναι δύο.

Η πρώτη, ότι όπως τότε, έτσι και τώρα, παίζουμε στο εναρκτήριο παιχνίδι της διοργάνωσης ενάντια στη διοργανώτρια χώρα. Παρ' όλ' αυτά, αν φέτος παίζαμε το πρώτο μας παιχνίδι με την Πορτογαλία   -η χώρα με την οποία παίξαμε το πρώτο μας παιχνίδι και στο euro 2004- πάλι θα ήταν μία συγκλονιστική ομοιότητα και θα ήμασταν σίγουροι πως θα ξανακατακτούσαμε το "γαμημένο".

Εν τω μεταξύ, δεν έχω καταλάβει ποιος ο λόγος να θες να κατακτήσεις ένα "γαμημένο" και, όταν τελικά τα καταφέρνεις, να χαίρεσαι κιόλας. Και μάλιστα, δεν το αποκαλούσε κανείς "γαμημένο", εμείς του βγάλαμε αυτήν την ονομασία. Τουλάχιστον να λέγαμε "πω ρε αυτό το γαμημένο το ευρωπαϊκό δε θα το κατακτήσουμε ποτέ", να το δεχόμουν. Αλλά, λίγο πριν το πάρουμε να το βαφτίζουμε έτσι, είναι κάπως μαζοχιστικό.

Εδώ, πρέπει να σας αναφέρω ένα περιστατικό που συνέβει λίγο πριν την απονομή του "γαμημένου" του κυπέλλου. Είχαν μαζευτεί λοιπόν, ως συνήθως, χιλιάδες άτομα στο κέντρο της Αθήνας και πανηγύριζαν για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού, βλέποντας σε γιγαντοοθόνες τα όσα γίνονταν στην Πορτογαλία.

Σε ένα σπίτι επί της πλατείας Ομονοίας, ένα ζευγάρι που δεν ασχολείτο καθόλου με το ποδόσφαιρο, προσπαθούσε να κάνει σεξ.  Ο άντρας όμως, δεν μπορούσε να καυλώσει με τίποτα, με αποτέλεσμα η γυναίκα του να του φωνάξει σε κάποια φάση "Σήκωσέ το το γαμημένο!", εννοώντας το πουλί του. Αυτός ξενέρωσε, παράτησε την γκόμενα στο κρεβάτι και άνοιξε το παντζούρι για να βγει στο μπαλκόνι και να πάρει λίγο αέρα. Βγαίνοντας, είδε χιλιάδες ανθρώπους να είναι συγκεντρωμένοι έξω από το σπίτι του και να φωνάζουν ρυθμικά "Σήκωσέ το το γαμημένο", εννοώντας όμως το κύπελλο. Φαντάζομαι ότι φαντάζεστε τη συνέχεια.

Για να επιστρέψουμε όμως στις ομοιότητες, τρεις παίκτες από την ομάδα που μας έστειλε "στον έβδομο ουρανό" (Παρεμπιπτόντως, αυτό με τον "7ο ουρανό" είναι ξεκάθαρα μία προπαγάνδα των Ολυμπιακών. Από'δω και πέρα, οι Παναθηναϊκοί θα λένε "στον 13ο ουρανό", οι Αεκτζήδες "στον 21ο ουρανό", οι Παοκτζήδες "στον 4ο ουρανό" και πάει λέγοντας. Έτσι, θα αναγκάσουμε και τους σχολιαστές να αποκαλύψουν τι ομάδα είναι, και μετά θα συγκεντρωνόμαστε όσοι είμαστε από αντίπαλες ομάδες και θα τους δέρνουμε.) Ωραία. Τώρα ξαναδιαβάστε την πρόταση πριν από την παρένθεση γιατί στάνταρ έχετε ξεχάσει τι έλεγα. Συνεχίζω: ...αγωνίζονται ακόμα στην εθνική. Αυτό είναι μία τρομακτική σύμπτωση και, αν τη συνδέσουμε με το γεγονός ότι το επόμενο euro από αυτό που έρχεται είναι το τρίτο μετά από εκείνο του 2004, διαπιστώνουμε ότι οι ενδείξεις για τη νίκη της Ελλάδας είναι σοβαρότατες.

Αυτά τα γεγονότα, μόνο συμπτώσεις δεν μπορεί να είναι, και γι' αυτό πρέπει να αρχίσουμε από τώρα να προετοιμαζόμαστε για τους πανηγυρισμούς τη βραδιά του τελικού. Επειδή όμως συνήθως οι πανηγυρισμοί γίνονται στην Ομόνοια -μιας και στο Σύνταγμα παίζει να έχει καμιά διαδήλωση- πρέπει πρώτα να φύγουν οι μετανάστες από εκεί γιατί, λέει, τη νύχτα, λέει, γίνεται χαμός στην Ομόνοια, λέει. Οπότε, στις εκλογές να ψηφίσουμε όλοι Χρυσή Αυγή.

Και, μιας και είπαμε "εκλογές", να σας ενημερώσω πως υπάρχουν φήμες ότι οι Έλληνες διεθνείς είναι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και θα χάσουν στο πρώτο παιχνίδι της διοργάνωσης ώστε να μην ξεκινήσουν "με το δεξί".

Τέλος, να ευχηθώ εκ μέρους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη καλή επιτυχία στην εθνική μας ομάδα και προτείνω, αν δεν κατακτήσουμε το τρόπαιο -κάτι που οι συμπτώσεις αποκλείουν-, να μην φωνάζουμε "Σήκωσέ το, το γαμημένο", αλλά "Γάμησέ το, το σηκωμένο". Δηλαδή, εμείς το έχουμε σηκώσει ήδη, δε γαμιέται.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά στο φασισμό.




του Clown

(Δε σκόπευα να γράψω τίποτα σήμερα, αλλά -δυστυχώς- επιβάλλεται.)

Γυρίζω σπίτι λοιπόν και βλέπω έκπληκτος μία ολόκληρη κοινωνία να βρίζει τη Χρυσή Αυγή επειδή ο εκπρόσωπος τύπου της, Ηλίας Κασιδιάρης, χτύπησε τη Λιάνα Κανέλλη κατά τη διάρκεια πρωινής εκπομπής και, μόλις είχε διακοπεί η ζωντανή μετάδοση, έδειρε τον Παπαδάκη, διάφορους κάμεραμαν και έσπασε την πόρτα του στούντιο για να ξεφύγει.

Όλοι αυτοί που βρίζουν, ξεχνούν ότι εδώ και αρκετά χρόνια η Χρυσή Αυγή χτυπάει καθημερινά μετανάστες -λαθραίους και μη- στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας μας- και κυρίως της Αθήνας. Είναι δηλαδή η Λιάνα Κανέλλη ανώτερη από όλους εκείνους τους μετανάστες που έχουν χτυπηθεί-δολοφονηθεί; Προφανώς και η πράξη είναι πιο ακραία και προκλητική όταν γίνεται "στον αέρα" μιας εκπομπής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι υπόλοιπες πρέπει να γίνουν αποδεκτές και να τις ξεχάσουμε.

Επιπλέον, μας λένε ότι η αστυνομία αναζητεί τον "κύριο" Κασιδιάρη για να τον στείλει στο αυτόφωρο και να (ξανα)δικαστεί. Ξεχνάνε όμως, ότι οι αστυνομικοί ψήφισαν κατά 50% Χρυσή Αυγή.

Τέλος, τα μέλη της Χρυσής Αυγής δε λαμβάνουν υπόψιν ότι είναι πολύ λίγα και ότι οι αντιφασίστες είναι εκατοντάδες φορές περισσότεροι. Μόνο και μόνο οι φανατικοί αναρχικοί να τους "πολεμούσανε" κατά μέτωπο, οι φασίστες θα είχαν -και έχουν- αρκετά μεγάλο πρόβλημα. Τι γίνεται όμως όταν σε πολεμάνε δεκάδες χιλιάδες άτομα; Αριστεροί, δεξιοί, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, αμεσοδημοκράτες και αδιάφοροι για την πολιτική αλλά όχι για το φασισμό; Ε, δεν είναι περισσότεροι από τους Χρυσαυγήτες; Σαφώς και είναι. Ενάντια στο φασισμό ενώνονται διάφορες, διαφορετικές ιδεολογίες και -συνήθως- τον νικάνε. Αυτό θα γίνει και τώρα.



Υ.Γ.: Προσωπικά πιστεύω ότι ο φασισμός δεν "τσακίζεται" τσακίζοντας στο ξύλο τους υποστηρικτές του, αλλά εφαρμόζοντας πιο πολιτισμένες μεθόδους, δείχνοντας έτσι την ανωτερότητα των αντιφασιστών από τους φασίστες και το χαμηλότατο επίπεδο των δευτέρων. Η βία, για μένα, δικαιολογείται μόνο ως άμυνα και πρέπει να αποφεύγεται. Υστερόγραφο υστερογράφου: Η εικόνα που έχω βάλει επάνω, είναι συμβολική.

Υ.Γ.2: Από αυτό εδώ το blog έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στη Χρυσή Αυγή και τις πράξεις της.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Θύμα Πανελληνίων κατάφερε να βγεί ζωντανό!



της eva0mwah.






Πέρσυ,περίπου ίδια εποχή,άρχιζα τα εντατικά μαθήματα για τη "κατάλληλη" προετοιμασία των Πανελλαδικών.Η εμπειρία μου μπορεί να χαρακτηριστεί με διάφορα επίθετα.Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο ειλικρινής γίνεται.Ούτε θα σας γλείψω τα αυτιά αλλα και ούτε θα σας τρομάξω...

Σαν μαθήτρια,με χαρακτήριζε πάντα μια στασιμότητα και μια ματαιόδοξη χλιαρότητα.Δεν δίαβαζα μέχρι λίωσιμο αλλα δεν το έγραφα στα παλία μου τα παπούτσια τελείως.Ιδιαίτερη κλήση προς τη λογοτεχνία και την έκθεση,έδειχνα απο 1η γυμνασίου,παρ'όλα αυτα αποφάσισα να ακολουθήσω τη τεχνολογική κατεύθυνση μιας και ήθελα Γραφιστική.

Η επιλογή αυτη δεν ήτανε κακή.Ήξερα απο την αρχή πως μαθηματικά θα γράψω καμία βάση,μιας και απο το δημοτικό με ρώταγαν πόσο έκανε 2+2 και απάνταγα όλο νάζι και τσακπινιά 5,φυσική κανένα 12-13 και άμα έπιανα πάνω απο 16 στα άλλα μαθήματα θα πέρναγα στη σχολή μου με κάποια άνεση.

Είχα βάλει πρόγραμμα διαβάσματος,απομάκρυνα τυχόν "αμαρτίες & πειρασμούς",υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι θα δώσω το 101% του εαυτόυ μου,έκλεισα το facebook/youtube,έκανα στην άκρη τα χόμπι μου,ξεκίνησα τις βιταμίνες,κόλλησα αφίσες θετικής ενέργειας στους τοίχους του δωματίου μου και ξεκίνησα,μα το Θεό,γεμάτη θάρρος.Θα πέρναγα στη σχολή μου βρέξει χιονίσει.

Έλα όμως που όταν κάνεις σχέδια,κάποιος εκει πάνω γελάει μαζί σου.Άρχισαν τα κλάμματα,οι ενοχές που έβγαινα για μια βόλτα,υστερίες,2 κρίσεις πανικού μου χτύπησαν τη πόρτα και πάνω σε όλα αυτα είχα και τα δικά μου θέματα να σκεφτώ και να αναλύσω.Το διάβασμα,η πίεση,οι 10 μέσος όρος μάθημα την ημέρα σε συνδιασμό με τα υπαρξιακά/πολιτικά/κοινωνικά θέματα που με περιτριγύριζαν ήτανε αρκετά για να με γονατίσουν και να τα παρατήσω.Για μια βδομάδα...και μετά ξέσκιζα το βιβλίο.Και μετά ξάνα τα παράταγα...

Όταν δίνεις Πανελλήνιες καλώς ή κακώς όσο πολύ ή όσο λίγο προσπαθείς δίνεις ένα μέρος του εαυτού σου,του χρόνου σου.7 ώρες σχολείο,4 ώρες φροντηστίριο,3 ώρες σχέδιο ήτανε αρκετά για να σε βγάλουνε εκτός εαυτού.

Υπερβολική?Δεν νομίζω...τουλάχιστον όσα παιδιά ξέρω και το έχουμε συζητήσει,όλα συμφωνούνε με τα παραπάνω.

Για να μήν περάσεις,γενιά του '93 και του '94,απο εμπειρία κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα.

(1)

Προσπάθησε να ξεκαθαρίσεις τα προσωπικά σου.Βάλε γκόμενους/γκόμενες/γιαγιαδες/παππουδες/μαμαδες/μπαμπαδες ακόμα και φίλους στη θέση τους.Μη δημιουργείς μπελάδες και μη περιπλέκεις τα πράγματα,αμα το συνηθίζεις σαν άνθρωπος.Για αυτο,εμένα αποτέλεσε το πιό δύσκολο εμπόδιο αφου απο τελειωμανία και απο μαζοχισμό προσπαθούσα να κάνω τα απλά πράγματα ελεινά δύσκολα.

(2)

Βάλε πρόγραμμα και άμα δεν το τηρείς κατα γράμμα μην τρελένεσαι!Άμα μπορούσες να τα κάνεις όλα θα είσουνα ρομπότ ή με ψυχοφάρμακα.Άμα πιστεύεις πως θα κινηθείς χωρίς πρόγραμμα,καλύτερα να κλείσεις το βιβλίο και να πάς κατευθείαν για διακοπές.

(3)

Αποδέξου το γεγονός οτι πρέπει να στρώσεις τον ποπό σου και να διαβάσεις.Απλά αποδέξου το.Πολύ δυσκολο-αλήθεια.

(4)

Άμα είσαι αδύναμος σε κάποιο μάθημα,δώσε προσοχή σε κάποια άλλα.Μαθηματικά ποτέ δεν τα αγάπησα,τα προσπάθησα,έβαλα τα δυνατά μου αλλα τις τουρμπίνες τις ενεργοποίησα σε άλλα μαθήματα.

(5)

Μη μεταδίδεις το άγχος σου για όνομα του Θεού!!Ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις...κλάψε στη μάνα σου,όχι στους φίλους σου.

(6)

Οσο μαθηταράς και να είσαι,βάλε λίγο τον εγωισμό σου απο πίσω.Έτυχε να δώσω απο τις πιο δύσκολες πανελλήνιες σε θέμα επιπέδου των γραπτών.Φυσική-παλουκάρες,μαθηματικά-παλούκια,βιολογία-παλούκια,έκθεση-αγκουράκι,προγραμματισμό-αγγούρι,μόνο ΑΟΔΕ ήτανε ένα γαριδάκι.Γι'αυτο άμα δεν τα έχει πάει κανείς καλά-ούτε και εσύ, μη τρελένεσαι.Να τρελαθείς
όταν όλοι τα έχουνε πάει τέλεια και εσυ σκατά.










(7)

Γίνε λίγο σταρχιδιστής.Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου ακόμα και αν εγω άργησα πάαααρα πολύ να το καταλάβω.Κάνε ότι μπορείς,βάλε τα δυνατά σου και προσπάθησε όσο μπορεις.Μάθε τα όρια σου και άγγιξέ τα.Μη τα υπερβείς-μέγα λάθος!
Γιατι άκουσα και παιδία να ξυπνάνε απο τις 5 να διαβάζουνε το πρωί,άκουσα πως κάνανε τη νύχτα μέρα,άκουσα για φάρμακα κτλ.Έεε,νταξ,όχι και τόσο!

(8)

Πέρα απο τις άσχημες εμπειρίες μπορώ να πώ πως έμαθα πολλά.Έμαθα τη προσπάθεια, την επιτυχία, την αποτυχία, τα όρια μου, ότι γκρινιάζω για 10 σελίδες βιολογίας αλλά άμα πνίξω τη γκρίνια μου θα βγάλω 15 σελίδες και ότι ποτε μα ποτε δεν μπορείς να προβλέψεις τα πράγματα.


**---**

Ο γράφων τώρα κάθεται στο κρεβάτι του και ακούει μουσική.Κάτι που είχε να κάνει πάνω απο 1 χρόνο και ποτε δεν το εκτίμησε εώς τώρα.Και νιώθει ευτυχισμένη.

Δεν θα ευχηθώ καλή επιτυχία παρα μόνο καλά μυαλά και καλές αποφάσεις.

Τα λέμε.

Θέλει μιά βουτιά...

του Αλέκου Παπ.

Ο απόλυτος Έλληνας σταρ σε καινούργιες περιπέτιες. Απολαύστε το....



Έτσι λοιπόν, ο Αλέξανδρος Πετρίδης μου επιβεβαίωσε άλλη μία φορά ότι μπορώ να τον χαρακτηρίσω είδωλο. Είναι ανυπέρβλητος.  Αλέξανδρε μπράβο, άκρως ξεσηκωτικό και καλοκαιρινο! Το καλοκαίρι με το τραγούδι σου απέκτησε ζωή και νόημα.


Άντε και την επόμενη φορά συνεργασία με την rabbit mother, Ζέτα Θεωδοροπούλου(παρουσιάζουν μαζί εκπομπή.)


Υ.Γ.: Το τραγούδι είναι λίγο παλιό. Βλέπετε τώρα το ανακάλυψα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, τα καλά κομμάτια ανακαλύπτονται.

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

4 λόγοι να μισείς τους γείτονες.


της Πόπης

 1.      Τρίτη πρωί, και ενώ ήλπιζα πως σήμερα θα κατάφερνα να κοιμηθώ λίγες ώρες παραπάνω επειδή δεν γράφω, 7:30 είχα πεταχτεί –στην κυριολεξία- από το κρεβάτι! Του γείτονα βλέπετε του κάυλωσε να φτιάξει ασανσέρ!! Ο παππούς στα 65 του συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί να ανέβει τις σκάλες. Ε, και επειδή δεν είχε που να ξοδέψει τα λεφτά του, είπε να φτιάξει ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ -παρακαλώ- ασανσέρ. Για να πηγαίνει σπίτι του τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του. Που ο μοναδικός λόγος για να βγαίνει από αυτό, είναι για να πηγαίνει στο νοσοκομείο και άντε μέχρι το νεκροταφείο να δει κανά φίλο του…

2.      Σάββατο βράδυ και ενώ είχα αποφασίσει να μείνω μέσα να δω καμία ταινία, να μορφωθώ ρε παιδί μου, γύρω στις 10 αρχίζει να δονείται όλο το σπίτι. Πετάγομαι από τον καναπέ, έντρομη να δω τι συμβαίνει. Ξαφνικά συνειδητοποιώ πως αυτός ο ενοχλητικός ήχος που ακούω, είναι μπιτάκια από την διπλανή πολυκατοικία (όχι φυσικά αυτή του παππού). Για το υπόλοιπο βράδυ, όχι ταινία δεν κατάφερα να δω, αλλά έμεινα ξύπνια και μέχρι τις 4 που τέλειωσε το πάρτυ..

3.      Τις προάλλες είπα να διαβάσω για αλλαγή στο μπαλκόνι. Με τόση ζέστη μέσα στο σπίτι ένιωθα σαν κοτόπουλο στο φούρνο. Μέγα λάθος! Διότι την στιγμή που βγήκα έξω, η γειτόννησα άπλωνε μπουγάδα μιλώντας στο τηλέφωνο. Αντί για την ιστορία, έμαθα απ' έξω τα καλοκαιρινά της ψώνια, ενημερώθηκα για τα προσωπικά των συναδέλφων της και φυσικά για τα ενδοοικογενειακά της προβλήματα. Τελικά αφού κατάφερε να μου πάρει το κεφάλι, αποφάσισα να γίνω ψητό κοτόπουλο. 

4.      Στις αρχές της χρονιάς, και ενώ τρώγαμε οικογενειακά μεσημεριανό, ακούσαμε φωνές. Βγήκαμε λοιπόν στη βεράντα και είδαμε τον γείτονα (αυτός είναι ο παππούς που μένει από την άλλη πλευρά) να τσακώνεται με την γιαγιά μου (η οποία μένει στην πολυκατοικία μας). Μετά από λίγες μέρες έμαθα πως τον γείτονα τον ενοχλούσαν τα δέντρα μας που πέφτανε λέει στην αυλή του και τη λερώνανε. Απαιτούσε να τα κόψουμε. Άρχισε να φωνάζει την γιαγιά κολώγρια και άλλα λοιπά και έτσι αποφασίσαμε να του κάνουμε την χάρη- για να μας αφήσει στην ησυχία μας. Οι τύψεις μας κυνηγάνε ακόμα, αφού και οικολογική καταστροφή ήτανε, και ο παππούς πέθανε.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Το πειρατικό ξανασαλπάρει!


του Clown

Οι αδερφοί Γιανακόπουλοι θα παραμείνουν στο τιμόνι του Παναθηναικού διατηρώντας στη θέση του καπετάνιου τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Διαμαντίδης θα συνεχίσει να καθοδηγεί -από τη θέση του καταρτιού- το πειρατικό, ενώ ο Μπατίστ με το Γιασικεβίτσιους θα συνεχίσουν να "μαγειρεύουν" τις επιτυχίες του τριφυλλιού.

Τέλος, οι ναυπηγοί της πράσινης θύελλας, οι συγκλονιστικοί οπαδοί της, θα παραμείνουν αιώνια πιστοί γιατί "δε γίνεεεεεται αλλιώώώώώς" και θα συνδράμουν με τη συστηματική τους παρουσία στο λιμάνι, στην ταχύτερη δυνατή επισκευή του πλοίου. 

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Ταινία μικρού μήκους: «Κοίτα με»

Γράφοντας για την τελευταία ερασιτεχνική ταινία μικρού μήκους που διαγωνίστηκε στην φετινή Π.Α.Π.Ε., αναρωτιόμουν πόσο καλύτερη από εκείνη παίζει να είναι η ταινία που βραβεύτηκε ως η καλύτερη απ' όλες.

Πλέον έχω να πω ότι άξιζε το βραβείο.

Απόδειξη του πώς μπορείς να φτιάξεις μεγάλα πράγματα με μικρά υλικά:
Να φτιάξεις μία αληθινά καλή ταινία, χωρίς να διαθέτεις ούτε ιδιαίτερο εξοπλισμό ούτε και εμπειρία, παρά μόνο μία ευρηματική ιδέα και πολλή ευαισθησία, αλλά και να βγάλεις τη μεγαλύτερη συγκίνηση με τον πιο απλό τρόπο.

Απολαύστε....




Α!
Αναμφίβολα επηρεασμένη από την ελληνική ταινία μικρού μήκους «Μικρές χαρές» --την οποία πιθανότατα θα δημοσιεύσουμε προσεχώς...

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Αλέξης Τσίπρας < Jesus Christ


του Clown

Βλέπω γύρω μου, πως αυτοί που ελπίζουν σε μία εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για να μας σώσει από την κατάσταση που ζούμε, πληθαίνουν καθημερινά. Βλέπω επίσης, ότι δεκάδες πρώην στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παίρνουν το μέρος του νεαρού Αλέξη, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που, όχι μόνο τον στηρίζουν, αλλά γράφονται στο κόμμα και θα κατέβουν ως υποψήφιοι στις ερχόμενες εκλογές. Βλέπω ακόμα, όσο περνάει ο καιρός, τις θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να γίνονται λιγότερο απόλυτες και ριζοσπαστικές, αναζητώντας μέσες λύσεις και συμβιβασμούς. Βλέπω τέλος, τις προεκλογικές υποσχέσεις σε συνάρτηση με τις πράξεις του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές του 2009.

Αν με πιάνετε, θέλω να πω ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε καμία περίπτωση δε θα κάνει τις ζωές μας όπως ονειρευόμαστε και ούτε ο Τσίπρας είναι ο Χριστός στην -περίφημη- δεύτερή του παρουσία στη Γη. Στην καλυτέρα των περιπτώσεων, να διαπραγματευτεί λίγο τους όρους των συμφωνιών και να μην εξαθλιωθούμε τελείως σαν άνθρωποι. Στη χειρότερη, δεν μπορώ καν να φανταστώ τι μας περιμένει.

Καιρός να δούμε λοιπόν, ποιοι από τα εκατομμύρια που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις θέλουν μία πραγματικά καλύτερη ζωή, και ποιοι είναι ικανοποιημένοι με έναν υψηλότερο μισθό και ένα αυτοκίνητο για να πηγαίνουν εκδρομές τις Κυριακές.