NEA: Τίποτα προς το παρόν...

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Αριστοκρατία και αναρχία.

του Clown

Αναρχία: Το πολίτευμα που το σύνολο της κοινωνίας συμμετέχει στη διακυβέρνηση και οι αποφάσεις παίρνονται από διάφορες συνελεύσεις- ο αριθμός τους μπορεί να ποικίλει.

Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της είναι ότι ακούγονται δεκάδες γνώμες και απόψεις και η τελική απόφαση είναι η καλύτερη δυνατή και, δεύτερον, ότι η εξουσία ανήκει σε όλους τους πολίτες και κανείς δεν μπορεί να την εκμεταλλευτεί προς όφελός του, ούτε κάποιος "Άριστος" υπάρχει περίπτωση να διαφθαρεί εξαιτίας της.


Φυσικά, για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πολίτευμα, οι πολίτες πρέπει να είναι όλοι άριστοι -- άλλο άριστοι, κι άλλο "Άριστοι".

Αριστοκρατία: Το πολίτευμα που οι "Άριστοι" -τα πιο μορφωμένα, σοφά και ικανά μέλη της κοινωνίας- έχουν την εξουσία στα χέρια τους και κυβερνούν με γνώμονα το συμφέρον των πολλών.

Πιθανότατα ένα ιδανικό πολίτευμα, αφού οι πολίτες δεν κουράζονται μιας και δεν έχουν καμία συμμετοχή στα κοινά, αλλά βλέπουν τη ζωή τους να βελτιώνεται συνεχώς, χάριν στις αποφάσεις και τον κόπο των "Αρίστων".

Παρ' όλ' αυτά, για να πετύχει ένα τέτοιο πολίτευμα οι "Άριστοι" πρέπει να είναι άριστοι.


Όπως βλέπουμε, και τα δύο πολιτεύματα βασίζονται σε ουτοπίες. Όσο αδύνατη να εφαρμοστεί είναι η αναρχία, άλλο τόσο είναι και η αριστοκρατία. Ούτε οι υποστηρικτές της δεύτερης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της πρώτης ότι μιλάνε "ουτοπικά", αλλά ούτε και οι υποστηρικτές της πρώτης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της δεύτερης ότι η εφαρμογή του πολιτεύματός τους έχει αποτύχει.

19 σχόλια:

  1. Πρωτον να αναφερω οτι ( οπως το αντιλαμβανομαι εγω) αναρχια ειναι μια κατασταση, αναρχισμος απο την αλλη ειναι το κοινωνικοπολιτικο "συστημα" πως αυτο διατυπωθηκε απο τους αναρχικους θεωρητικους. Αναρχια ειναι το χαος, το μπαχαλο, στο οποιο εγω ως αναρχικος ΔΕΝ επιδιωκω, αντιθετως επιδιωκω μια κοινωνια με δομη και συστημα που βεβαια θα πηγαζουν απο αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες και θα καθοριζουν οτι εχει να κανει με τα κοινα, απο την παραγωγη, την διαμοιραση των παραγωμενων πραγματων, τον τροπο λειτουργιας των κολεκτιβων κλπ. Δηλαδη την αυτοδιαχειρηση των μεσων παραγωγης αλλα και της ιδιας μας της ζωης οπως εμεις επιλεγουμε και οχι οπως καποιος "γνωστης" αποφασισε για εμας, χωρις εμας.


    Απο κει και περα δεν βλεπω την ουτοπια ως ενα οριο/περιορισμο/απαγορευση, σε φαση: αυτο που λες ειναι ουτοπικο, δε γινεται, κοιτα να ασχοληθεις με τιποτα αλλο.
    Ουτοπια ειναι ενας στοχος, που οσο τον πλησιαζεις τοσο απομακρυνεται, και ο λογος της υπαρξης μιας ουτοπικης ιδεας δεν ειναι απαραιτητα (κατ'εμε) να την κατακτησεις αλλα ειναι η διαδρομη προς αυτην που σε ωριμαζει, σε κανει πιο ικανο, που οξυνει τα αισθητηρια σου ως ανθρωπο, τα πολιτικα, τα κοινωνικα, τα ανθρωπιστικα, την λογικη που πλεον τεινει να εκλειψει. Για αυτον τον λογο επελεξα τον αναρχισμο, γιατι ειναι μια ουτοπια που αγγιζω μεσω της αλληλεγγυης των συντροφων, μεσω των πρωτοβουλιων τους, μεσα απο την κριτικη τους, αγγιζω μεν αλλα δεν μπορω να πιασω, γιατι απαιτει απο μενα ολο και περισσοτερη ερευνα, προσπαθεια, συμμετοχη. Κυριως γιατι στην αναρχικη ουτοπια εχω και εγω λογο στην ζωη μου, στην εργασια μου και σε ολα οσα γινονται. Σε αντιθεση με ενα συστημα που αλλοι αποφασιζουν για μενα, αποκτουν υπερεξουσιες, διαφθειρονται, σχηματιζουν τις κλικες τους και τελικα μας οδηγουν σε αυτο που βλεπεις να συμβαινει γυρω σου. Δεν υπαρχουν αγνοι εξουσιαστες και ουτε θα υπαρξουν, απο την στιγμη που καποιος αποκτα μια (οποιαδηποτε) εξουσια συμβαινουν διαφορα μεσα του που ομως ανηκουν στο πεδιο της ψυχολογιας και δεν θελω να επεκταθω. Για μενα το θεμα ειναι μοιρασμα της εξουσιας/ευθυνων σε ολους τους ανθρωπους ισομερως, ωστε ο καθενας να ειναι ελευθερος να κανει τις επιλογες του, επιλογες ομως των οποιων τις ευθυνες και επιπτωσεις θα επωμιζεται.


    Το να αναγεις τα δυο αυτα συστηματα σε ουτοπιες και αμεσως μετα να τα εξισωνεις ειναι ενα μεγαλο σφαλμα πιστευω, αλλα νοηματα, στοχους, μεθοδους εχουν οι μεν και αλλους οι δε.
    Προσωπικα διαιτηρω το δικαιωμα (για οσο ακομα θα υπαρχει) της κριτικης του εξουσιαστικου οικονομικου και πολιτικου συστηματως αλλα παω παραπερα και εκτως της κριτικης προχωρω στην αρνηση του. Κατηγορω ευθεως (μπορω να το τεκμηριωσω λεπτομερειακα αν θες) τους "δευτερους" για την αποτυχια του συστηματος τους, αποτυχια που ηταν 100% αναμενομενη λογω των βασικων ιδεολογικων αρχων τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οπως λες ειναι ουτοπια που ομως μπορεις να κερδισεις εμπειριες μεσα απο αυτη...αλλα μπορει να εχεις καταστεψει τη χωρα ρε ;p Γενικοτερα σε μπορει η αναρχια να σταθει μονη της..σορρυ κιολας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αλλα μπορει να φερει καλυτερα αποτελεσματα απο τους αλλους μαλακeς στην ελλαδα!;) π.χ. πασοκ,νδ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. απο ποιον αφερεθηκε?απο τον κωστα παρκερ η απο το κλοουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για αρχή, θα παρακαλούσα τον Κάπα Άλφα να γράφει ότι έχει να πει μια και καλή, διότι τα 4/5 σχόλια τώρα είναι δικά του και ουσιαστικά λέει ένα πράγμα! Ευχαριστώ man.

    Ανώνυμε, αρχικά ευχαριστούμε για το σχόλιό σου. Έπειτα, εγώ δεν εξίσωσα τα δύο πολιτεύματα, είπα ότι και τα δύο βασίζονται σε ουτοπίες.

    Σε αυτό με το "αναρχία" και "αναρχισμός" έχεις δίκιο, συμφωνώ μαζί σου απλά μπερδεύτηκα και το έγραψα έτσι..

    Γενικότερα συμφωνώ, εκτός από το σημείο που λες ότι "δεν υπάρχουν και δε θα υπάρξουν αγνοί εξουσιαστές". Με την ίδια λογική, δεν θα υπάρξουν ποτέ οι συνθήκες για μία αποτελεσματική αναρχική κοινωνία. Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω.

    Υ.Γ.: Κάπα Αλφα, "το σχόλιο διαγράφηκε από το συντάκτη". Το λέει και το blogger.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καπα αλφα εχεις πολυ δρομο και πολυ διαβασμα ακομα μπροστα σου..

    1ον πως θα καταστρεψω την χωρα;
    2ον γιατι δεν μπορει να σταθει απο μονη της μια κοινωνια βασισμενη σε αναρχικες αρχες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γιατι το λεω εγω..δεν εισαι και εσυ κανας master..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. και δεν νομιζω να φαινεται απο το σχολιο μου οτι δε ξερω..δεν εχω γραψει μια παραγραφο..και επισης σαν ιδεα μου αρεσει η αναρχια-ο αναρχισμος (οτι θες διαβασε) απλα εχω τους ενδοιασμους και το θεωρω λογικο λογω της ηλικιας μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και επισης [ιστευω οτι δε μπορει να σταθει στην ελλαδα,επειδη η εξουσια θα ναι στο λαο..τον βλεπεις το λαο?τα ξυνει τωρα και καθεται στο καναπε και γενικα βαριεται να αντιδρασει...μονο περσι καναμε κατι αλλα μολις ειπαν στους δημοσιους υπαλληλους οτιδε θα τους κοψουν πολλα χρηματα η θεσεις,σταματησανε...υ.γ. κλοουν παλι το ιδιο εκανα :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο χαρακτηρισμός οποιουδήποτε πολιτεύματος ως ουτοπικό είναι από τη βάση του λανθασμένος

    Ως προς τον αναρχισμο πρέπει να δούμε αν ο καθένας μας μπορεί να λειτουργήσει με γνώμονα το κοινο καλό και όχι το προσωπικό του όφελος, επωμιζόμενος και το βάρος της ισομερώς μοιρασμένης ευθύνης των αποφάσεων και των αποτελεσμάτων αυτών.

    Προσωπικά θεωρώ πως σε κοινωνίες σαν τη σημερινή είναι δύσκολο να οδηγηθούμε άμεσα στο πολίτευμα του αναρχισμού, διότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθει είναι τέτοιες.
    Το δύσκολο όμως προφανως και δεν ταυτίζεται με το ουτοπικό και εξηγούμαι
    Το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα αυτή τη στιγμή είναι η τηλεόραση και δε μιλάω από πολιτικής απόψεως (γιατί αλλοι λίγο και άλλοι πολύ έχουν ξυπνήσει). Αναφέρομαι στην εκπαίδευση μας ως καταναλωτές, αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του όποιου συστήματος (αν υπάρχει τέτοιο) απέναντι στο λαό.
    Το πρόβλημα του υπάρχοντος συστήματος όμως είναι πως ενώ έχουμε μετατραπεί σε καταναλωτικά όντα σε κάθε πτυχη της ζωής μας, με το πέρασμα του χρόνου δεν έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε καταναλωτές.
    Όταν δεν έχεις τα βασικά και δεν τα έχει ούτε ο διπλανός σου συστρατεύεσαι με αυτόν, σε αντίθετη περίπτωση ο καθένας κοιτάει τη βολή του. Το παράδειγμα μας δόθηκε από τα ραντεβού στην πλατεία(όχι μόνο στην πατρίδα μας), οπού ο λαός συστρατεύθηκε και κατέβηκε στους δρόμους χωρίς να βρίσκεται κάτω από κάποιο πανό πολιτικού φορέα. Το συμπέρασμα είναι πως η νοοτροπία χρόνων έπαψε έστω και για μικρό χρονικό διάστημα να είναι εγωκεντρική.
    Στο διάστημα αυτό διαβάστηκαν και ακούστηκαν απόψεις ανθρώπων τις οποίες αποδεχθείκαμε μαζικά και ταυτόχρονα είδαμε και κάποια ψύγματα αναρχισμού μέσα από τις συνελεύσεις-ομάδες συζητησεων που δημιουργήθηκαν στις πλατείες.


    Ως προς την αριστοκρατία δεν μπορούμε να μιλάμε για απότυχία του πολιτεύματος αυτού διότι αυτό από αριστοκρατία μεταλάχθηκε σταδιακά σε πλουτοκρατία και στη συνέχεια απέτυχε.

    Προφανώς και σε όλα τα πολιτεύματα υπάρχουν τρωτά σημεία τα οποία αν δεν προστατευθούν μπορούν να γίνουν καθοριστικά για την πορεία της κοινωνίας.
    Αυτό βέβαια δεν τα καθιστά ούτε ουτοπικά, ούτε αποτυχημένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ουτοπία δε σημαίνει κάτι που δεν γίνεται με τίποτα. Είναι κάτι ιδανικό και πολύ δύσκολα επιτεύξιμο.

    Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυσή σου για την σύγχρονη κοινωνία! Εννοείται πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο αναρχισμός με τις υπάρχουσες συνθήκες.

    Τέλος, για μένα, οι "πλατείες" ήταν από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αρχική έννοια της λέξης είναι κάτι ιδανικό δύσκολα επιτεύξιμο ή ακατόρθωτο. Στην πορεία του χρόνου εκφυλίστικε και έχει μεινει το ιδανικό και ακατορθωτο.
      Αν έχεις χρησιμοποιήσει τη λέξη με την αρχική της έννοια θα με βρεις σχετικά σύμφωνο με το κειμενο σου

      Διαγραφή
    2. Με την αρχική της έννοια την έχω χρησιμοποιήσει ;)

      Διαγραφή
  13. Clown, η τελικη εντυπωση που αφηνει το κειμενο ειναι μια εντυπωση εξισωσης των μεν με των δε. Αυτο μου αφησε εμενα τουλαχιστον. Οσο αυτοι τοσο και οι αλλοι.

    Στα της εξουσιας και των αριστων ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο που εχει πολυ ψυχολογια μεσα. Στο περασμα της ιστοριας βλεπουμε πως η εξουσια ειναι αυτοαναφορικη, περιστρεφεται γυρω απο τον εαυτο της, και τον λαο τον λαμβανει υποψιν και του παραχωρει δικαιωματα και προνομια μονο στον βαθμο που εξασφαλιζει τον εφησυχασμο της μαζας και την αποφυγη μιας ανατροπης του status quo, τι καλο να περιμενουμε λοιπον απο του εξουσιαστες μας; Καταλληλες συνθηκες για το περασμα σε μια αναρχικη/κομμουνιστικη κοινωνια δεν θα υπαρξουν ποτε, εμεις τις δημιουργουμε, γιατι απο μας εξαρταται. Ενω σε ενα συστημα αριστων τον λογο εχουν ΑΥΤΟΙ, οχι ΕΣΥ, δεν μπορεις να του ελεγξεις, να τους απορρηψεις, γιατι ειναι οι αριστοι και εσυ ο βλακας. Τους συμφερει να σε εχουν υποτελη και δεν υπαρχει καμια εγγυηση οτι θα αποφασιζουν για το καλο σου. Ενω σε μια κοινωνικη δομη οπου εσυ αποφασιζεις για τον εαυτο σου ενεργοποιουνται ολα εκεινα τα αισθητηρια (κυριως της λογικης) που θα σε βαλουν σε μια διαδικασια προβληματισμου, ωστε να καταληξεις σε μια σωστη αποφαση. Συνοψιζοντας, για μενα ειναι πιο πιθανο να χειραφετηθουν οι μαζες παρα να γινουν οι "αριστοι" (πλουτοκρατες, ελεω θεου βασιλιαδες/παπαδαρια, οι εν αξιωμασι κλπ) ευαισθητοποιημενοι σε θεματα που δεν αφορουν τις κλικες τους.


    Καπα αλφα, σαφως και δεν ειμαι μαστερ, πολυ καλα κανεις και εκφραζεις τους ενδοιασμους σου και για αυτον ακριβως τον λογο δεν πρεπει να εκφραζεσαι με απολυτοτητες αλλα να εισαι διαλακτικος και ελαστικος, εκτος αν εισαι σιγουρος πως μπορεις να στηριξεις αυτα που λες, δεν το λεω ως επιπληξη αλλα φιλικα.

    Κανεις δεν ειπε οτι ο αναρχισμος ειναι υποθεση τσακ μπαμ. Οτι θα ξυπνησουν αυριο ολοι και θα ειναι ευαισθητοποιημενοι, υπευθηνοι, συνεπεις (λεξη κλειδη στον αναρχισμο), και ιδεολογικα καρτισμενοι. Οτι θα ζουμε σε μια κοινωνια ισοτητας, οτι θα φτιαχτουν κολεκτιβες απο του πουθενα, οτι θα καταρρευσουν οι εξουσιαστες αυθημερον. Οχι. Το περασμα απο τον απολυτο καπταλισμο σε μια κοινωνικη δομη που απορρηπτει ολες τις καπιταλιστικες αξιες μονο απλο δεν θα ειναι. Ειναι μια σταδιακη και επιπονη διαδικασια, ειναι ενας συνεχης διαλογος με τις μαζες, ειναι το παραδειγμα που πρεπει να δινει ο καθε αναρχικος στους γυρω του, οτι εκφραζει μια αντιπροταση στο παρον συστημα. Οτι εκφραζει ενα συνολο αξιων που διαφοροποιουνται απο την μαζικη κουλτουρα του εγωκεντρισμου (και εν τελη ενος συνολικου μηδενισμου) που κυριαρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν ειναι αδυνατο ουτε ουτοπικο, ομως απαιτει υπευθυνοτητα, κριτικη σκεψη, ιδεολογικες γνωσεις, συνεπεια. Και εκει ειναι που οι περισσοτεροι "αναρχικοι" τα σκατωνουν, επειδη ναι μεν τους συγκινουν οι ιδεολογικες αρχες του αναρχισμου αλλα βαριουνται να ασχοληθουν με τις λεπτομερειες (που ειναι και το δυσκολο κομματι), βαριουνται να μπουν σε μια συλλογικοτητα και να βοηθησουν σε αυτη, βαριουνται να κατσουν σε μια συνελευση και να ακουσουν αποψεις. Ειναι πολυ ρηχοι πολιτικα, αναμενουν απλα μια αοριστη επανασταση, και οταν βλεπουν οτι αυτη δεν ερχεται εκτονωνονται σε συγκρουσεις και εξεγερσεις, εκτονωσεις ακινδυνες για το συστημα και επιβλαβεις για το αναρχικο ιδεωδες. Κουφιοκεφαλοι που πιστευουν οτι κανουν κατι επειδη πετανε μια μολοτοφ η κατεβαζουν μια τζαμαρια. Και μετα απογοητευονται επειδη τελικα δεν καταφερνουν τιποτε. Μα πως να καταφερουν κατι οι μαλακες;

    Πρεπει να απευθυνθεις στη μαζα με πολιτικο λογο, με παραδειγμα και αντιπροταση, προσωπο με προσωπο και οχι πισω απο κουκουλες. Να χτισεις μια σχεση εμπιστοσυνης, αλληλεγγυης, να συμβαδιζει και να στηριζει ο ενας τον αλλον, το κινημα την κοινωνια και τουμπαλιν, μεχρι να γινουν ενα. Τρομοκρατωντας τους μικροαστους με νταιλικια και ταρζανιες δεν τους λες κατι, απλα τους σπρωχνεις προς τους εξουσιαστες. Για αυτο και δεν υπαρχει σοβαρο αναρχικο κινημα στην ελλαδα, λογω των ανεγκεφαλων και των προβοκατορων που πολυ εξυπνα εκμεταλλευεται το συστημα.

    Δεν ειναι θεμα ουτοπιας, η πολιτικης αστοχιας, ειναι ακριβως η αντικατασταση της πολιτικης σκεψης, δρασης, λογου με ανεγκεφαλες χουλιγκανιες που κανει το κινημα να φαινεται αδυναμο και αδιεξοδο και τον αναρχισμο ανεφικτο. Αυτο πολεμαμε να απεμπολισουμε. Κανεις δεν ειπε πως η χειραφετηση της μαζας αλλα και των "επαναστατων" ειναι μια αμεση και ευκολη υποθεση, ομως ειναι χρεος μας να παλεψουμε, με τους αλλους και με τον εαυτο μας.

    Επειδη ξερουμε πως αν δεν διακδικησουμε εμεις ενα καλυτερο αυριο για μας κανενας δεν θα μας το χαρισει, ποσο μαλλον οι πολιτικοι, οι τραπεζιτες και τα υπολοιπα ξεφτερια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. στο σχολειο μας εισαι?απλα φαινεσαι καλος για αυτο ρωταω...εχεις δικιο εν μερει οπως και ο κλοουν και καπας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω;; :P

    Ας αρχίσω με το σημείο που αναφέρεσαι σε μένα. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι και τα δύο πολιτεύματα έχουν σχεδόν τον ίδιο "βαθμό" ουτοπικότητας και όχι ότι σαν πολιτεύματα είναι τα ίδια. Τώρα, προσωπικά, μου είναι σχεδόν αδύνατο να βρω τι είναι ποιο ουτοπικό μεταξύ των άριστων πολιτών και των άριστων "αρίστων"...

    Συμφωνώ πάρα πολύ με αυτό που λες για τους "κουφιοκέφαλους αναρχικούς" και πράγματι είναι ένα "αγκάθι" για το κίνημα που υποτίθεται στηρίζουν.

    Από 'κει και πέρα, διαφωνώ με την έννοια της εισαγωγής-εγγραφής σε μία συλλογικότητα απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται και οτιδήποτε κι αν πρεσβεύει. Κυρίως, διότι φακελώνεσαι -ασχέτως αν υπάρχουν καλές προθέσεις-, και διότι όλοι όσοι δεν ανήκουν στη συλλογικότητα ή στο "χώρο", σε αντιμετωπίζουν με προκατάληψη και δογματισμό. Οι μόνες συλλογικότητες που θα συμμετείχα -αν μπορούμε να τις πούμε συλλογικότητες- είναι οι ανοιχτές-λαικές συνελεύσεις, όπου δεν έχουν όλα τα μέλη τους την ίδια πολιτική άποψη, αλλά τον ίδιο άμεσο στόχο.

    Αυτό που κάνεις τώρα, να γράφεις τις απόψεις σου αναλυτικά σε ένα μέρος που θα τις διαβάσουν 5-10 άτομα, θεωρώ ότι είναι μακράν καλύτερο. Όπως και οι συζητήσεις με φίλους και γνωστούς.

    Τέλος, συμφωνώ επίσης πάρα μα πάρα πολύ με αυτό που λες για την υποστήριξη του κινήματος από την κοινωνία και τούμπαλιν. Οι σημερινοί αναρχικοί το κάνουν σε πολύ μικρό βαθμό, τη στιγμή που αναλώνονται σε δράσεις που δεν πρόκειται να πείσουν κανέναν. Για παράδειγμα, γίνεται πορεία μνήμης για το Λάμπρο Φούντα, που στην κοινή γνώμη είναι ένας τρομοκράτης. Πρώτα την πείθεις ότι αγωνιζόταν για κάτι και μετά κάνεις την πορεία. Και προσωπικά, διαφωνώ με την τρομοκρατία ως τρόπο αγώνα, μιας και σκοτώνεις έναν πλούσιο, αλλά ταυτόχρονα χάνεις αρκετούς εν δυνάμει οπαδούς σου. Φαντάσου εκείνη την ημέρα να οργανώνονταν 20 συσσίτια/ανταλακτικά παζάρια κ.λπ (2.000 που πήγαν στην πορεία/100 max σε κάθε συσσίτιο = 20 συσσίτια) σε όλη την Αθήνα αντί να γίνει η πορεία. Και στο τέλος της μέρας, να ξεκινούσαν 20 διαφορετικές πορείες από όλη την Αθήνα -με ένα γενικό αίτημα όπως εκείνο της 4/2- και να ενωνόντουσαν στο Σύνταγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή